عضو شورای سیاست‌گذاری جشنواره بین‌المللی فجر:
تئاتر به پایتخت خلاصه نمی‌شود
عضو شورای سیاست‌گذاری جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، با اشاره به چالش‌های تئاتر در استان‌ها گفت: بزرگ‌ترین مشکلات امروز تئاتر در کشور، نبود حمایت مالی، بروکراسی پیچیده و کمبود فضای تمرین و اجراست. جشنواره فجر باید بیش از هر چیز به حمایت از اجراهای عمومی و معرفی آثار استانی توجه کند.
ایران آنلاین: جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر به‌عنوان مهم‌ترین رویداد نمایشی کشور، محلی برای طرح دغدغه‌ها و رویکردهای هنرمندان نیز به شمار می‌رود. امسال برای نخستین بار، نماینده‌ای از استان سمنان در شورای سیاست‌گذاری این جشنواره حضور دارد تا مسایل مربوط به شهرستان‌ها با نگاه دقیق‌تری در سطح ملی مطرح شود.
به گزارش ایرنا، بابک صبوری، هنرمند باسابقه تئاتر استان سمنان که بیش از سه دهه در حوزه هنرهای نمایشی، تئاتر و کارگردانی و آموزش سابقه فعالیت دارد، امسال به‌عنوان نماینده استان‌ها در شورای سیاست‌گذاری جشنواره انتخاب شد.
او معتقد است تئاتر شهرستان‌ها به لحاظ کیفی ظرفیت بالایی دارد، اما به دلیل نبود حمایت رسانه‌ای و کمبود امکانات، کمتر دیده می‌شود.
صبوری در گفت‌وگوی تفصیلی با بیان اینکه نام «بین‌المللی» جشنواره فجر نباید مانع توجه به ظرفیت‌های داخلی شود، تاکید کرد: قبل از معرفی تئاتر ایران به جهان، باید آثار داخلی تقویت شود تا بتواند هویت مستقل خود را به دست آورد.
با انتخاب شما به‌عنوان عضو شورای سیاست‌گذاری جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، مسوولیت‌ها و چالش‌های این جایگاه را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
بر اساس سیاست‌گذاری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، برای نخستین بار نماینده‌ای از استان‌ها در شورای سیاست‌گذاری جشنواره حضور دارد. مهم‌ترین وظیفه در این جایگاه، انعکاس مشکلات و چالش‌های موجود در مسیر جشنواره‌های استانی و منطقه‌ای تا رسیدن به جشنواره فجر و تلاش برای رفع آن‌هاست.
سیاست‌گذاری در جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر چه نسبتی با کیفیت آثار دارد و چه میزان باید تحت تاثیر ملاحظات اجتماعی و فرهنگی باشد؟
سیاست‌گذاری در وهله نخست چارچوب و ساختار برگزاری جشنواره را مشخص می‌کند. کیفیت همواره یکی از ارکان اصلی است و در کنار آن کمیت نیز مورد توجه قرار می‌گیرد.
علاوه بر این، سیاست‌های کلی فرهنگی و هنری نیز اهمیت دارد. در سال جاری با وجود موانع متعدد، تلاش می‌شود جشنواره با رعایت این شاخص‌ها به بهترین شکل برگزار شود.
مهم‌ترین رویکرد جشنواره امسال از نگاه شما چیست؟
اصلی‌ترین رویکرد جشنواره باید حمایت از اجراهای عمومی در سراسر کشور باشد. حمایت همه‌جانبه از هنرمندان استان‌ها ضرورت دارد. هرچند قصد تفکیک میان مرکز و استان‌ها وجود ندارد، اما واقعیت این است که همواره تئاتر پایتخت مورد توجه بیشتری قرار گرفته و تئاتر استان‌ها کمتر دیده شده است.
برخی معتقدند جشنواره فجر باید بیشتر بر معرفی تئاتر ایران در سطح جهانی متمرکز شود. ارزیابی شما از این دیدگاه چیست؟
جشنواره فجر پیش از آنکه بخواهد تئاتر ایران را در سطح بین‌المللی مطرح کند، باید نگاهی ویژه به آثار ارائه‌شده و اجراهای داخلی در طول سال داشته باشد. ابتدا باید خود را در داخل کشور معرفی کنیم تا سپس بتوانیم در سطح جهانی جایگاه مناسبی پیدا کنیم.
حتی پیشنهاد شد که در یک دوره واژه «بین‌المللی» از عنوان جشنواره حذف شود و هزینه‌های آن صرف تقویت استان‌ها و تولید آثار هنری داخلی شود. این رویکرد به نظر من منطقی‌تر است.
شاخص‌های اصلی شما در انتخاب آثار برای جشنواره چیست؟
در مرحله نخست کیفیت اثر اهمیت دارد. شاخص اصلی انتخاب آثار باید کیفیت هنری آن‌ها باشد تا بتواند مخاطب را به‌درستی جذب کند.
شما سال‌ها در تئاتر استان سمنان فعال بودید. این تجربه چه تاثیری بر نگاهتان در شورای سیاست‌گذاری دارد؟
بیش از ۳۲ سال فعالیت در تئاتر استان سمنان سبب شد از نزدیک با چالش‌ها و آسیب‌های تئاتر شهرستان‌ها آشنا شوم. این تجربه امکان می‌دهد در شورای سیاست‌گذاری مسایل استان‌ها بهتر درک شود و برای رفع آن‌ها راهکارهای عملی پیشنهاد شود.
مهم‌ترین چالش‌های امروز تئاتر در ایران را چه می‌دانید؟
چالش‌ها متعدد است. نخست نبود برنامه‌ریزی صحیح برای تئاتر استان‌هاست. مشکل بعدی بروکراسی اداری در قالب اساسنامه ثبت انجمن‌ها و گروه‌هاست که فرآیندها را پیچیده کرده است. مهم‌ترین مانع مساله مالی است؛ در چهار تا پنج سال اخیر حمایت مالی مستقیمی از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای تولید آثار هنری به استان‌ها اختصاص نیافته و این موضوع بر کیفیت اجراها تأثیر داشته است. علاوه بر این، تئاتر استان‌ها همچنان در جست‌وجوی هویت مستقل خود است.
اگر بخواهید تفاوتی میان تئاتر استان‌ها و تئاتر مرکز بیان کنید، به چه نکته‌ای اشاره می‌کنید؟
به لحاظ کیفی، برخی اجراهای استان‌ها از تئاتر مرکز بالاتر است، اما به دلیل نبود رسانه و بستر مناسب، دیده نمی‌شود. در سال‌های گذشته تلاش‌هایی برای رفع این خلاء انجام شد اما سیاست‌گذاری‌های پیشین موجب شد تئاتر استان‌ها به‌طور کامل معرفی نشود.
تجربه شما از اجرای تئاتر در سمنان چه ویژگی‌هایی داشته است؟
استان سمنان به دلیل موقعیت جغرافیایی و نزدیکی به مرکز، هم مزایا و هم معایبی دارد. مزیت آن تبادلات هنری با تهران و استان‌های همجوار است و ضعف آن خروج نیروهای هنری جوان به سمت مرکز برای ادامه فعالیت‌هاست.
این مساله موجب می‌شود استان بخشی از ظرفیت‌های خود را از دست بدهد. با این حال بسیاری از هنرمندان پس از کسب تجربه به استان بازمی‌گردند و اجراهای قابل توجهی ارائه می‌دهند. ویژگی دیگر، تاثیرپذیری تئاتر سمنان از فرهنگ‌های متنوع استان‌های همجوار و گرایش به کارهای فولکلور است.
موانع اصلی تئاتر در شهرستان‌ها چیست و چه راهکاری برای رفع آن پیشنهاد می‌کنید؟
نخستین مانع، نبود حمایت مالی پایدار است. دومین مانع، کمبود فضای تمرین و اجراهای استاندارد است. سومین مانع، بروکراسی پیچیده ثبت گروه‌ها در انجمن نمایش است که سال‌ها در پی اصلاح آن هستیم. علاوه بر این، حلقه مفقوده تئاتر استان‌ها، آموزش تخصصی است که باید به‌صورت جدی مورد توجه قرار گیرد.
جشنواره فجر چگونه می‌تواند به دیده شدن بیشتر هنرمندان استان‌ها کمک کند؟
جشنواره فجر تنها یک رویداد یک‌هفته‌ای در تهران نیست، بلکه ریشه در جشنواره‌های استانی دارد. پس از جشنواره‌های مقدماتی، آثار برگزیده به مرحله منطقه‌ای می‌روند و سپس به جشنواره فجر راه پیدا می‌کنند.
این فرآیند موجب می‌شود مردم استان‌ها در طول سال از اجراهای عمومی، محلی و منطقه‌ای بهره‌مند شوند. پیشنهاد من این است که جشنواره‌های منطقه‌ای به‌صورت حضوری برگزار شود تا ظرفیت‌ها بیشتر دیده شود.
به‌عنوان نماینده استان سمنان در شورای سیاست‌گذاری، چه انتظاری از مسوولان فرهنگی استان دارید؟
انتظار می‌رود مسوولان فرهنگی استان به هنر و تئاتر به‌عنوان یک ضرورت نگاه کنند. حمایت‌های مادی و معنوی می‌تواند شرایط بهتری برای تولید و اجرای آثار فراهم کند. نگاه مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی سمنان به تئاتر مثبت است، اما نیاز به حمایت گسترده‌تر در سطح دستگاه‌های مختلف وجود دارد.
اگر اختیار داشتید یک تغییر بنیادین در ساختار جشنواره ایجاد کنید، چه تغییری را اعمال می‌کردید؟
نخستین تغییر حذف عنوان «بین‌المللی» از نام جشنواره بود تا تمرکز اصلی بر تقویت آموزش و تولیدات داخلی قرار گیرد. این امر موجب می‌شود جشنواره با پشتوانه قوی‌تری به سطح بین‌المللی وارد شود.
تئاتر برای شما بیشتر تعهد است یا عشق؟
تئاتر برای من یک حرفه است که در عین حال تعهد و عشق را با خود همراه دارد. نگاه حرفه‌ای به تئاتر، مسوولیت و علاقه را در کنار هم ایجاد می‌کند.
انتهای پیام/