تحلیل استفن والت از ناکارآمدی نظم آمریکایی در مواجهه با نسل‌کشی غزه
رئالیسم در روابط بین‌الملل؛ صلح، زنگ تفریح میان دو جنگ
با شدت گرفتن تحولات پس از ۷ اکتبر ۲۰۲۳، نظریه‌پردازان رئالیسم بار دیگر به مرکز توجه بازگشته‌اند. ناکارآمدی نظم آمریکایی در جلوگیری از نسل‌کشی در غزه، نقدهای جدی را متوجه سیاست خارجی ایالات متحده و رابطه ویژه آن با اسرائیل کرده است.
گروه جهان_ ایران آنلاین: برای رئالیست‌ها در روابط بین‌الملل، صلح زنگ تفریح میان دو جنگ است. شاید از همین رو است که آنها مقاطع بدون جنگ را «صلح مسلح» می‌نامند.
اصلاً رهیافت رئالیسم یا واقع‌گرایی میان دو جنگ جهانی متولد شد و خط بطلانی بر ایده‌آلیسم ویلسونی که بر محیط جهان آکنده بود کشید.
واقع‌گرایان برای اینکه ثابت کنند این سنت نظری هنوز در جهان کار می‌کند، دلایل زیادی دارند چرا که جوهره سیاست خارجی غالب واحدهای سیاسی در دنیا را واقع‌گرایی شکل می‌دهد.
واقع‌گرایی چشم‌انداز خوشبینانه‌ای از سیاست بین‌الملل ارائه نمی‌دهد و آنارشی (نه به معنای هرج و مرج بلکه به معنای فقدان یک نظم دهنده مرکزی) را یک واقعیت غیرقابل تغییر در روابط بین‌المللی کشورها می‌داند.
این فضا اقتضائاتی بر سیاست خارجی و دفاعی کشورها حاکم می‌کند که در مؤلفه «قدرت» معنا و عینیت می‌یابد. از ۲ سال گذشته و پس از ۷ اکتبر ۲۰۲۳، جهان بیش از هر زمان دیگری به مفروضات واقع‌گرایی توجه کرده است.
ناکارآمدی «حقوق بین‌الملل»، «هنجارهای بین‌المللی» و «نظم مبتنی بر قوانین» در جلوگیری از نسل‌کشی اسرائیل در غزه، اثبات کرد نظم آمریکایی پساجنگ‌سرد دیگر از قواره افتاده است و شاید درانداختن طرحی نو یک ضرورت است.
جالب اینجاست که رئیس‌جمهوری آمریکا بیش از هرکسی اصرار دارد از نظم آمریکاساخته جهان عبور کند. دونالد ترامپ در سخنرانی خود در سازمان ملل متحد در ۲۳ سپتامبر، این نهاد «جهان‌گرایانه» را به باد انتقاد گرفت و آن را متهم کرد «برای ما مشکلات تازه‌ای می‌آفریند.»
مارکو روبیو، وزیر خارجه ایالات متحده این نظم را هم «کهنه» و هم «ابزاری علیه خود آمریکا» خوانده است. ترامپ این هفته در خاورمیانه جشن صلح برپا کرد و ادعا کرد جنگ غزه دیگر تمام شده است.
این موضوع حساسیت استفن والت، استاد واقع‌گرای دانشگاه هاروارد و یکی از نظریه‌پردازان روابط بین‌الملل معاصر را که خالق نظریه «رئالیسم تدافعی» است، برانگیخته است.
والت در مقاله جدیدش در «فارن پالیسی» نتیجه گرفته صلح در غزه پایدار نخواهد ماند و این استنتاج را در بستر تحلیل رابطه ویژه آمریکا-اسرائیل حاصل کرده است.
او به همراه پروفسور جان مرشایمر سال ۲۰۰۸ کتاب مشهور «لابی اسرائیل و سیاست خارجی آمریکا» را نوشت و همواره تأکید کرده است نوع رابطه واشنگتن با تل‌آویو در جهان جدید منافع آمریکا را تأمین نخواهد کرد.
او سال گذشته در مقاله‌ای نوشت: واقع‌گرایان به کاری که اسرائیل انجام می‌دهد اعتراض می‌کنند، زیرا دقیقاً منافع استراتژیک را برای ایالات متحده به همراه ندارد.
برخی از مدافعان اسرائیل ادعا می‌کنند که اسرائیل سنگری قدرتمند در برابر ایران است اما چیزی که آنها از ذکر آن کوتاهی می‌کنند این است که رابطه ما با اسرائیل یکی از دلایل روابط بد ایالات متحده با ایران است.
او در یادداشت خود نتیجه گرفته اسرائیل، سیاست خارجی آمریکا را مستهلک و فرسوده کرده است و حمایت بی‌قید و شرط از تل‌آویو، اسرائیل را به دولتی یاغی در جهان تبدیل کرده و سیاست‌های ضد بشری رژیم صهیونیستی را تسهیل کرده است.
انتهای پیام/
منبع: روزنامه ایران