پیامدها برای یکپارچگی و انقلاب: یک پارادوکس

اقتصاد

127148
پیامدها برای یکپارچگی و انقلاب: یک پارادوکس

آلبرت هیرشمن در تحلیل اثر تونل، از پارادوکسی سخن می‌گوید که در آن پیشرفت برخی گروه‌ها به‌جای تثبیت نظم اجتماعی، زمینه‌ساز بی‌ثباتی و حتی انقلاب می‌شود. او نشان می‌دهد که «متحرک‌ها» با وجود صعود اقتصادی، به‌دلیل موانع نهادی و تبعیض نخبگان قدیمی، احساس طردشدگی می‌کنند، در حالی‌که «غیرمتحرک‌ها» در فاز نخست هنوز امیدوارند. اما هنگامی که هر دو گروه هم‌زمان ناراضی شوند، جامعه به نقطه جوش می‌رسد — همان وضعیتی که به گفته‌ی ارنست لابروس می‌تواند جرقه‌ی انقلاب را بزند.

گروه توسعه: آلبرت هیرشمن با یک پارادوکس قابل توجه به تحلیل عمیق اثر تونل می‌پردازد. در حالی که اثر تونل روی افرادی که «عقب مانده‌اند» (غیرمتحرک‌ها) تمرکز دارد، واکنش کسانی که «به پیش رفته‌اند» (متحرک‌ها) می‌تواند کاملاً متفاوت باشد. از دیدگاه ساده‌انگارانه اقتصادی، انتظار می‌رود که افراد صعودکننده به ستون‌های جامعه تبدیل شوند.

اما تاریخ نشان می‌دهد که این گروه اغلب دست کم برای مدتی ناراضی و حتی برانداز هستند. دلیل اصلی این امر، «تحرک جزئی» است. این افراد ممکن است از نظر ثروت پیشرفت کنند، اما با موانع نهادی و تبعیض‌های سنتی نخبگان قدیمی برای پذیرش کامل آنها مواجه شوند. در نتیجه، آنها احساس می‌کنند که با وجود تمام دستاوردهایشان موفق نشده‌اند. برای نمونه طبقه تجار در قرون شانزدهم و هفدهم در انگلستان تنها به داشتن قدرت عملی (دی فکتو) رضایت نداد و مبارزه را تا کسب قدرت قانونی و نهادی (دی ژور) نیز ادامه داد.


 در مقابل، غیرمتحرک‌ها در فاز اولیه، تنها پیشرفت متحرک‌ها را می‌بینند و از مشکلات جدید آنها بی‌خبرند؛ بنابراین، اثر تونل در آنها قوی است. این یک وضعیت پارادوکسیکال ایجاد می‌کند: در فاز اول، متحرک‌ها ناراضی و غیرمتحرک‌ها راضی هستند. در یک «فاز دوم»، ممکن است یک تغییر متقارن رخ دهد. متحرک‌ها در نهایت جذب شده و ساختار قانونی به نفع آنها می‌شود، در حالی که غیرمتحرک‌ها امید خود را برای پیوستن به کاروان پیشرفت از دست داده و به دشمنان نظم موجود تبدیل می‌شوند.

هیرشمن خاطرنشان می‌سازد که زمان‌بندی این دو تغییر بسیار حیاتی است. اگر غیرمتحرک‌ها زمانی خشمگین شوند که متحرک‌ها نیز هنوز ناراضی و بیگانه‌ هستند، آنگاه پتانسیل قابل توجهی برای تغییرات رادیکال اجتماعی و حتی انقلاب ایجاد می‌شود. این وضعیت نزدیک به معیار ارنست لابروس، مورخ فرانسوی، برای وقوع موقعیت‌های انقلابی است: «اتحاد اکثریت عظیم کشور در رد کامل جامعه موجود و نظم حاکم.»
 

متن کامل گزارش را اینجا بخوانید.


انتهای پیام/
دیدگاه ها
آخرین اخبار اقتصاد