پایان ۲۴سال انتظار

سینا حسینی، دبیر گروه ورزشی:  با این حال، مدیران وقت رسانه ملی نه‌تنها زیر بار پرداخت حق پخش به باشگاه‌های فوتبال نرفتند، بلکه با طرح این استدلال که «پخش مسابقات ورزشی از جمله خدمات رایگان و عمومی این رسانه است»، خود را از هرگونه الزام به پرداخت وجه به باشگاه‌های ورزشی مبرا دانستند. با وجود این، مدیران استقلال و پرسپولیس همچنان بر لزوم پیگیری قانونی این مطالبه پافشاری کردند. آنها معتقد بودند همان‌گونه که در سراسر دنیا رسانه‌ها بابت پخش مسابقات ورزشی هزینه پرداخت می‌کنند، تلویزیون نیز باید این مسئولیت را بر عهده بگیرد. اما نه‌تنها این فشارها به نتیجه نرسید، بلکه در برخی موارد، تعدادی از باشگاه‌ها برای پخش زنده‌ بازی‌های خود در شبکه‌های استانی مجبور به پرداخت هزینه نیز شدند. به این ترتیب، مسأله‌ حق پخش تلویزیونی مسابقات ورزشی، بویژه در فوتبال، به یکی از چالش‌های جدی و مزمن ورزش ایران تبدیل شد. در اواسط دهه‌ ۸۰ فدراسیون فوتبال نیز وارد این کارزار شد و تأکید کرد که رسانه‌ ملی باید حق فوتبال را بپردازد. با این حال، مقاومت در صدا و سیما مانع از تحقق این مطالبه‌ قانونی و منطقی شد. این کشمکش‌ها تا اوایل دهه‌ ۹۰ ادامه یافت؛ تا جایی که در سال‌های ۱۳۹۳ و ۱۳۹۴ فدراسیون فوتبال در واکنش به عدم پرداخت حق پخش، مانع از ورود دوربین‌های تلویزیونی به ورزشگاه‌ها شد و برخی مسابقات با تأخیر روی آنتن رفتند. پس از بالا گرفتن این اختلافات، دولت و مجلس برای حل ماجرا وارد عمل شدند، اما میانجی‌گری آنها نیز نتوانست گره پرداخت حق پخش تلویزیونی را باز کند. همین موضوع، ضرورت تصویب قانون نظام جامع باشگاه‌داری را بیش از پیش آشکار ساخت. در نهایت، با ارائه‌ لایحه‌ نظام جامع باشگاه‌داری، قانون پرداخت حق پخش تلویزیونی مسابقات ورزشی به تصویب رسید و پس از حدود ۲۴ سال، قفل پرونده‌ پرداخت حق پخش مسابقات ورزشی گشوده شد. هرچند برخی کارشناسان همچنان به مدل فعلی پرداخت انتقادهایی جدی وارد می‌دانند. این در حالی است که هیأت عالی نظارت مجمع تشخیص مصلحت نظام، در جلسه‌ای فوق‌العاده دیروز خود بررسی لایحه «نظام جامع‌ باشگاه‌داری جمهوری اسلامی ایران» را ادامه داد و با تأیید پاره‌ای از مواد، برخی مواد این لایحه از جمله ماده ۱۷ که مربوط به حقوق تولید و پخش تلویزیونی، حقوق چندرسانه‌ای، بهره‌برداری از نشان باشگاه‌ها (آرم‌ها) می‌پردازد را مبهم و مغایر سیاست‌های کلی ‌دانست. به‌ منظور واکاوی دقیق‌تر این موضوع، به سراغ کارشناسان و صاحبنظران رفتیم تا ابعاد مختلف مسأله را به‌صورت تخصصی بررسی کنیم.

فوتبال، مرغ تخم طلا و قربانی عزا و عروسی!
 سیاوش باقی/ برای سازمان معظم صداوسیما پرداخت حق پخش تلویزیونی مسابقات فوتبال سخت است. طبق این قوانین سیما باید بودجه توافق شده با باشگاه‌ها را از سازمان برنامه و بودجه، یعنی در قالب بودجه عمومی کشور، یعنی از جیب و به خرج مردم بگیرد و به باشگاه‌ها بدهد. همان چیزی که سال‌ها سیما دنبالش بود. تازه این قانون با انحصاری کردن پخش فوتبال برای صداوسیما، خیال مدیران سازمان را از هر رقابتی راحت کرده و حالا آنها می‌توانند با خیال راحت و هرجور که دل‌شان می‌خواهد باشگاه‌ها و فوتبال را سر بدوانند و حق طبیعی فوتبال را هرطور دوست دارند و راحتند به صاحبان آن، یعنی باشگاه‌ها و بازیکنان بدهند یا ندهند. این در حالی است که در کشورهای صاحب فوتبال، بزرگترین درآمد باشگاه‌ها از حق پخش تلویزیونی است.
 در قوانین و تأکیدات FIFA و AFC هم آمده که برای حرفه‌ای شدن باشگاه‌ها، بخش قابل توجه درآمد آنها باید از حق پخش تلویزیونی باشد. موضوع بدیهی است. مردم فوتبال تماشا می‌کنند و شبکه‌های تلویزیونی بابت این علاقه و سرگرمی یا بطور مستقیم از بینندگان‌شان آبونمان دریافت می‌کنند یا با پخش تبلیغات قبل و بعد و میان بازی کسب درآمد می‌کنند یا هر دو. در اینجا تلویزیون ایران کل بودجه خود را از درآمد عمومی کشور می‌گیرد پس برخلاف آنچه دوستان در این سازمان سعی دارند بگویند، هیچ منت و لطفی نیست که برای مردم کار می‌کنند و برنامه‌ای مثل فوتبال را پخش می‌کنند.
 پس درآمدی که از فوتبال کسب می‌کند را باید به فوتبال برگرداند. فوتبال هم برنامه‌ای است که همه زحماتش جای دیگری کشیده می‌شود و تلویزیون فقط چند تا دوربین و یک گزارشگر لازم دارد تا بهترین محصول را به بینندگان ارائه کند. این بهترین و آماده‌ترین نمایش سیما برای پخش است. فوتبال برای تلویزیون مرغ تخم طلاست. جایی است که هم ساعت کنداکتور را با بهترین و پربیننده‌ترین برنامه پرمی‌کنند و هم درآمد تبلیغاتی کلانی از آن دارند.
 تلویزیون سال‌هاست می‌خواهد آن درآمد را کلا برای خودش بردارد و برای پرداخت حق پخش یک بار دیگر از بودجه عمومی نیز برداشت نماید، از آن عجایب اتفاقاتی است که چندان معقول به نظر نمی رسد. تازه همه اینها در شرایطی است که تلویزیون برای ساعت برگزاری مسابقات همه تعیین تکلیف می‌کند و می‌گوید بازی‌ها چه ساعتی برگزار شود. تلویزیون سال‌هاست توجهی به درخواست‌های عمومی نکرده و در مسابقات اغلب شهرستان‌ها با دوربین‌های بی‌کیفیت و قدیمی تصویری به مردم ارائه می‌دهد که قابل قبول نیست. همچنین برای پخش فوتبال هم سلایق خودش را عمل می‌کند و اگر نخواهد مثلاً دیدار دو تیم شهرستانی صدر جدول را از شبکه‌های سه و ورزش پخش نمی‌کند و همه را به شبکه‌های شهرستانی احاله می‌دهد.
 تلویزیون برای پخش مسابقات خارجی هم، با وجود درآمدزا بودنش، معمولا حق پخشی نمی پردازد. همین حالا پلتفرم‌های مختلف، تمام تلاش‌شان را می‌کنند تا همه مسابقات مهم و همزمان را نمایش دهند و به مردم حق انتخاب بدهند.
 لطفی هم نمی‌کنند و پولش را درمی‌آورند. اما سیما همین کار را هم نمی‌کند. فوتبال محدود شده به شبکه ورزش و شبکه ۳ تا در بهترین حالت دو مسابقه پوشش داده می شود. 
چرا سیما نمی‌تواند از همه آن شبکه‌های کم بیننده چند تا را بگذارد که ساعت خلوت آخر شب مسابقات متعدد فوتبال اروپا را نمایش دهند و مردم خودشان انتخاب کنند. بله درست است. چون سیما ظاهرا فوتبال را خیلی جدی نمی گیرد. به آن نشانی که برخی مدیران کمترین اهمیت را می‌دهند که گزارشگران‌شان چقدر مقبول‌اند و چقدر نیاز به تغییر دارند.  فوتبال مرغ تخم طلای سیماست ولی همین مرغ را در عزا و عروسی قربانی می‌کنند.

حق پخش عامل توسعه ورزش

 سید میلاد تقوی
 رئیس فدراسیون والیبال

  مهری رنجبر/ تحقق حق پخش تلویزیونی مسابقات ورزشی برای فدراسیون‌ها، اقدامی بسیار مطلوب و ایده‌آل است. 
ما نیز در فدراسیون والیبال انتظار داریم این حق قانونی و منطقی در آینده نزدیک به تمامی رشته‌ها تسری یابد. همین‌که اجرای آن از فوتبال آغاز شده، خود اتفاقی مثبت و امیدوارکننده است؛ هرچند فوتبال، رشته‌ای کاملاً متمایز و غیرقابل مقایسه با سایر ورزش‌ها به شمار می‌آید.  
در هر کشور، رشته‌هایی وجود دارند که به‌نوعی هویت ورزشی آن کشور را نمایندگی می‌کنند. 
در ایران نیز ورزش‌هایی چون کشتی، وزنه‌برداری و تکواندو در سطح جهانی خوش درخشیده‌اند. خوشبختانه تیم ملی والیبال مردان ایران نیز امروز در جمع قدرت‌های برتر جهان قرار دارد و تیم ملی زنان نیز روزبه‌روز پیشرفت بیشتری از خود نشان می‌دهد.  
طبیعی است که دریافت حق پخش برای تمامی رشته‌ها به‌صورت همزمان امکان‌پذیر نیست و باید بر اساس اولویت‌ها و میزان مخاطبان هر رشته، این روند به‌تدریج اجرا شود. 
در این میان، حمایت از باشگاه‌ها و تقویت منابع مالی پایدار اهمیت ویژه‌ای دارد. بدون تردید، درآمد حاصل از حق پخش تلویزیونی می‌تواند تأثیر چشمگیری در پیشبرد اهداف فدراسیون‌ها و توسعه رشته‌های ورزشی داشته باشد.
 تا این لحظه، فدراسیون والیبال جلسه‌ای رسمی با سازمان صدا و سیما در زمینه دریافت حق پخش نداشته است، اما در حال بررسی دقیق قوانین و پیشنهادهای مرتبط هستیم. اطمینان دارم که اعطای حق پخش در نهایت محقق خواهد شد.  
البته باید پذیرفت که فوتبال، به‌دلیل شرایط خاص اقتصادی، اجتماعی و حتی سیاسی خود، جایگاهی متفاوت از سایر رشته‌ها دارد. تفاوت سطح هواداری میان فوتبال و دیگر رشته‌ها نیز انکارناپذیر است. با این حال، بازی‌های حساس والیبال ایران در رقابت‌های بین‌المللی همواره با استقبال گسترده‌ای مواجه شده است، هرچند مقایسه آن با فوتبال منصفانه نیست.  در نهایت، باور دارم عدالت در اجرای حق پخش آن است که هر رشته به تناسب میزان هواداران و مخاطبان خود سهم ببرد. من این سخن را در مورد فوتبال می‌گویم و امیدوارم دیگر رشته‌ها نیز درباره والیبال چنین نگاه منصفانه‌ای را داشته باشند.

لایحه نظام جامع باشگاه‌داری، موفقیتی بزرگ  برای ورزش ایران است
 اخلاقی‌امیری: پرداخت حق پخش اقتصاد ورزش را احیا می‌کند

 گروه ورزشی / عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی با اشاره به تصویب لایحه پرداخت حق پخش تلویزیونی مسابقات ورزشی توسط صدا و سیما به باشگاه‌ها و فدراسیون‌های ورزشی توضیح داد: «این اتفاق بدون تردید یکی از موفقیت‌های دولت و مجلس در جهت حمایت از بخش خصوصی و سازمان‌های مردم‌نهاد در این حوزه به شمار می‌رود که می‌تواند منشأ خدمات فراوانی در این بخش باشد.»
 حسن‌علی اخلاقی‌امیری در ادامه توضیح داد: «ما هرچه به مجموعه‌های خصوصی در کشور اعتماد کنیم، می‌توانیم در حوزه نظارت و کارهای ستادی شاهد موفقیت‌های بیشتری از دولت باشیم. در لایحه نظام جامع باشگاه‌داری، مردم در درجه اول مورد توجه قرار دارند. ما برای اینکه جامعه‌ای پویا و بانشاط داشته باشیم، باید توجه ویژه‌ای به سازمان‌های مردم‌نهاد و فدراسیون‌های ورزشی داشته باشیم. لایحه نظام باشگاه‌داری از دیدگاه من، توجه دوباره به ورزش ایران پس از ۴۰ سال است؛ اتفاقی مبارک و امیدبخش.»
 وی در ادامه توضیح داد: «در بخش‌هایی از این لایحه تلاش شده تا برای سرمایه‌گذاران در حوزه ورزش، مشوق‌های ایده‌آلی در نظر گرفته شود تا آنها تشویق به فعالیت بیشتر در زمینه ایجاد زیرساخت‌های ورزشی شوند. اما در کنار آن، موضوع حق پخش تلویزیونی مسابقات ورزشی نیز به‌صورت ویژه مورد توجه قرار گرفته تا بتوانیم بر اساس ضوابط و مقررات قانونی، از باشگاه‌ها و فدراسیون‌های ورزشی حمایت لازم را به‌عمل آوریم.»
 عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی در بخش دیگری از توضیحات خود می‌گوید: «قانون پرداخت حق پخش تلویزیونی مسابقات ورزشی، سرآغاز یک تحول بزرگ است. ما همواره تأکید کرده‌ایم که دولت نباید متولی‌گری داشته باشد. از طرفی، کمک مستقیم بخش دولتی به ورزش را نیز ممنوع کردیم؛ بنابراین لازم بود مسیری برای دسترسی به درآمد مشروع برای فدراسیون‌های ورزشی و باشگاه‌ها ایجاد شود. این مسیر، در قالب دریافت حق پخش تلویزیونی تعریف شد تا باشگاه‌ها و فدراسیون‌ها، بویژه در این دوره که با مشکلات اقتصادی روبه‌رو هستند، بتوانند از منابع درآمدی پایداری بهره‌مند شوند. از این‌رو به اعتقاد من، تصمیم دولت در این باره اقدامی منطقی و ایده‌آل بود که با همراهی مجلس به سرانجام رسید.»
 اخلاقی‌امیری در ادامه توضیح داد: «با تصویب این قانون، باشگاه‌ها و فدراسیون‌های ورزشی با دریافت درآمد حاصل از حق پخش تلویزیونی مسابقات، از نظر اقتصادی احیا می‌شوند. این اتفاق، برای داشتن جامعه‌ای شاداب، پویا و با نشاط، بسیار حائز اهمیت است.»
 وی در واکنش به برخی ایرادها از سوی کارشناسان مبنی بر اینکه چرا باید حق پخش تلویزیونی با کمک سازمان برنامه و بودجه در سال اول اجرا شود، می‌گوید: «این لایحه همچنان در حال تکمیل است. بهتر است اجازه دهیم مراحل نهایی آن انجام شود؛ پس از آن می‌توان درباره جزئیات، مشکلات احتمالی و

پخش مسابقات  توسط صداوسیما رایگان نیست
 پوردهقان: حق پخش تلویزیونی نباید از جیب مردم پرداخت شود

  گروه ورزشی /عضو فراکسیون ورزش مجلس شورای اسلامی با اشاره به وجود ایرادهای متعدد در قانون پرداخت حق پخش تلویزیونی مسابقات توسط صدا و سیما توضیح داد: «برای نمایندگان مجلس در مقطع کنونی مهم بود که قانون پرداخت حق پخش تلویزیونی مسابقات ورزشی توسط صداوسیما در صحن مجلس تصویب شود تا حقوق ورزشکاران و باشگاه‌ها احصا شود، طبعا امکان بازنگری و اصلاح در ساختار این قانون وجود دارد.»
 مصطفی‌ پوردهقان، عضو فراکسیون ورزش مجلس، در گفت‌وگو با خبرنگار «ایران» ادامه داد: «ما برای این لایحه وقت بسیار زیادی گذاشتیم. من به عنوان مخالف این قانون تأکید داشتم که صداوسیما اصرار دارد مسابقات را به صورت رایگان پخش کند، در حالی که هزینه‌های صداوسیما از بودجه عمومی تأمین می‌شود؛ بنابراین، رایگان بودن پخش مسابقات معنا و مفهوم ندارد.»
 وی در ادامه می‌گوید: «این قانون می‌تواند تحولی بزرگ در زمینه ایجاد زیرساخت‌های ورزشی توسط فدراسیون‌ها و باشگاه‌های ورزشی ایجاد کند، به شرطی که حق پخش واقعی مسابقات توسط صداوسیما پرداخت شود. آقایان رفت‌وآمدهای متعددی به مجلس داشتند و تأکید می‌کردند که درآمدهای صداوسیما برای سرمایه‌گذاری هزینه نمی‌شود، بلکه صرف هزینه‌های جاری، ایجاد زیرساخت در مرکز استان‌ها و تولیدات این سازمان می‌شود؛ به همین دلیل، بودجه مازادی برای پرداخت حق پخش تلویزیونی وجود ندارد. اما  این مسأله مورد قبول افکارعمومی نیست. از طرفی، صداوسیما باید به سمت کاهش هزینه‌ها و چابک‌سازی برود. من به همین دلیل مخالف این قانون بودم، زیرا در مقطع کنونی، هزینه حق پخش تلویزیونی مسابقات از جیب مردم پرداخت می‌شود، در حالی که این اتفاق قابل قبول نیست.»
 پوردهقان در بخش دیگری از گفت‌وگو بیان کرد: «دولت در مقطع کنونی با کسری بودجه مواجه است و ما بار مالی پرداخت حق پخش تلویزیونی مسابقات را نیز به میزان کسری بودجه اضافه کرده‌ایم، در حالی که این اقدام اصلاً منطقی نیست. اما نمایندگان اصرار داشتند که ابتدا قانون پرداخت حق پخش، که حق واقعی باشگاه‌ها و فدراسیون‌هاست، تصویب شود و سپس به اصلاح آن پرداخته شود. من هم موافق این نظر هستم، اما ای کاش از همان ابتدای کار قانون به درستی تهیه می‌شد تا بعدها دچار چالش نشویم. در مجموع، این قانون از نظر من خوب است، به شرط آنکه موانع آن برطرف شود.»

 باشگاه‌ها و فدراسیون‌ها با لایحه دولت  به حق واقعی خود دسترسی پیدا کردند
 راستینه: حق پخش تلویزیونی حق مشروع ورزش ایران است

  گروه ورزشی / عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی با اشاره به تصویب لایحه پیشنهادی دولت در مجلس می‌گوید: «این اقدام صرفاً برای احقاق حقوق مادی و معنوی باشگاه‌ها و فدراسیون‌های ورزشی از سوی دولت و مجلس انجام شد تا باشگاه‌ها به‌ معنای واقعی از حقوق خود در این حوزه بهره‌مند شوند.»
 احمد راستینه، عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی، درباره اهمیت موضوع پرداخت حق پخش تلویزیونی مسابقات ورزشی توسط صدا‌وسیما و اقدام دولت و مجلس در راستای اجرایی شدن این قانون، به خبرنگار «ایران» توضیح داد:«بر اساس قانون نظام جامع باشگاه‌داری در ایران، باشگاه‌های ورزشی جزو ذی‌نفعان موضوع حق پخش تلویزیونی مسابقات ورزشی به شمار می‌آیند. همان‌طور که در سراسر دنیا باشگاه‌ها از منافع حق پخش تلویزیونی مسابقات برخوردار هستند، ضرورت ایجاب می‌کرد این موضوع در ایران نیز به ‌صورت قانونمند انجام شود تا باشگاه‌ها و فدراسیون‌های ورزشی از این حق مشروع خود منتفع شوند.»
 وی در ادامه می‌گوید:«با در نظر گرفتن این مسأله مهم، پس از سال‌ها، توافق نهایی میان دولت و مجلس انجام شد تا صداوسیما بر اساس قانون، از محل درآمدهای خود سهم باشگاه‌ها و فدراسیون‌های ورزشی را نیز پرداخت کند. اکنون لازم است با انجام مراحل اولیه، پیش‌نویس آیین‌نامه پرداخت حق پخش تلویزیونی مسابقات ورزشی با توافق میان دو وزارتخانه ورزش و جوانان و فرهنگ و ارشاد اسلامی و همچنین صداوسیما تهیه شود تا پس از سال‌ها، گره کور پرونده حق پخش تلویزیونی مسابقات باز شود و باشگاه‌ها و فدراسیون‌های ورزشی به حق واقعی خود دست یابند.»
 عضو کمیسیون فرهنگی مجلس در بخش دیگری از سخنان خود توضیح داد:«برای جلوگیری از ایجاد مشکل در اجرای پرداخت حق پخش تلویزیونی در سال اول، از دولت خواستیم با همکاری سازمان برنامه و بودجه، رقم مشخصی در بودجه سنواتی صداوسیما تعیین شود تا مانعی برای پرداخت این مبلغ به باشگاه‌ها و فدراسیون‌ها ایجاد نشود. قرار است دو وزارتخانه مذکور و صداوسیما در این خصوص تصمیم‌گیری نهایی را انجام دهند.»
 نماینده مردم شهرکرد در مجلس شورای اسلامی، همچنین توضیح داد:«نکته مهمی که دولت و مجلس در تصویب این قانون مدنظر داشتند، توجه به منابع درآمدی باشگاه‌ها و فدراسیون‌های ورزشی بود تا آنها پس از سال‌ها بتوانند به حقوق قانونی خود دسترسی داشته باشند و مانند سایر کشورها از این درآمد کاملاً مشروع، بهره‌مند شوند. امروز صداوسیما موظف است برای پوشش تصویری، ضبط و پخش مسابقات چه در رسانه ملی و چه در فضای مجازی، خدمات رایگان ارائه دهد، اما در عین حال از محل درآمدهای خود در این حوزه باید سهم باشگاه‌ها و فدراسیون‌ها را طبق آیین‌نامه مصوب پرداخت کند. حالا ورزشی‌ها شریک درآمدزایی صداوسیما خواهند بود.»
 راستینه در پایان توضیح داد:«همزمان با این اقدامات، لایحه مربوط به پرداخت حق پخش تلویزیونی به مجمع تشخیص مصلحت نظام و شورای نگهبان نیز ارسال شده است تا پس از تصویب نهایی، فرآیند تحقق این موضوع به‌ صورت کامل انجام شود. مطمئناً در هفته‌های آتی و پس از تأیید نهایی توسط مجمع تشخیص مصلحت نظام و شورای نگهبان، اطلاع‌رسانی کامل در این خصوص صورت خواهد گرفت تا مردم و افکار عمومی در جریان جزئیات آن قرار گیرند.»

با حق پخش تلویزیونی، ورزش ایران قوی می‌شود

جواد داوری
رئیس فدراسیون بسکتبال ایران

 پریسا غفاری/ تحقق پرداخت حق پخش تلویزیونی به فدراسیون‌ها سرمنشأ اتفاقات مثبتی در ورزش ایران است. رادیو و تلویزیون از مسابقات زنده‌ ورزشی به‌عنوان برنامه‌های آماده استفاده می‌کنند و با توجه به علاقه‌ جهانی به ورزش، در جریان پخش این مسابقات، اقدام به پخش آگهی‌های بازرگانی می‌کنند و از این طریق سود کلانی نیز به دست می‌آورند. بدیهی است که هرچه مسابقه جذاب‌تر و تعداد مخاطبان رادیو و تلویزیونی آن بیشتر باشد، ارزش مالی قرارداد حق پخش نیز افزایش می‌یابد؛ به همین دلیل حق پخش مسابقات فوتبال از سایر رشته‌های ورزشی بیشتر است.
اما همان‌طور که در جلسات بین شورای راهبردی صدا و سیما و وزیر ورزش مطرح شد، به علت جذابیت سه رشته‌ فوتبال، بسکتبال و والیبال، درصد بیشتری از حق پخش تلویزیونی به این فدراسیون‌ها تعلق می‌گیرد. برنامه‌ریزی این موضوع نیز مربوط به دوران پیش از «جنگ تحمیلی ۱۲ روزه» است که وقفه‌ ایجادشده در آن، تصویب قانون و آیین‌نامه‌اش را در مجلس به تعویق انداخت. در حال حاضر، نیز منتظر اطلاع‌رسانی وزارت ورزش در این خصوص هستیم.
تحقق حق پخش تلویزیونی یک موضوع کلان است و نمی‌توان آن را در یک یا دو جمله خلاصه کرد، اما در بسکتبال با تشکیل اتحادیه‌ لیگ، باید باشگاه‌ها را درگیر کنیم تا آنها نیز سهام‌دار شوند و بتوان سرمایه‌گذاران بیشتری را به سمت این رشته جذب کرد. با این کار، باشگاه‌ها قوی‌تر می‌شوند، مربیان حرفه‌ای‌تر و بازیکنان خارجی بهتری جذب می‌شوند و انگیزه‌ تیم‌داری نیز افزایش پیدا می‌کند.