سکانداری چپ نو در قلب سرمایه‌داری

علیرضا حجتی_ دبیر گروه بین‌الملل: پیروزی زهران ممدانی در انتخابات نیویورک یک شگفتی تمام عیار در صحنه سیاسی ایالات متحده است، اتفاقی که البته تغییرات آشکاری را در لایه‌های سیاسی-اجتماعی آمریکا به نمایش گذاشته، کلیشه‌های رایج را کنار زده و از سد واقعیت‌های ساختاری نظام سیاسی ایالات متحده عبور کرده و خود را به آن تحمیل کرده است.

 

انتخاب ممدانی به عنوان شهردار نیویورک اما چه پیام‌هایی را آشکار کرده است؟ در وهله اول او در این انتخابات بر الیگارشی آمریکایی پیروز شد.

 

جریانی که با کنار گذاشتن اختلافات بنیادین بسیج شده بود که از پیروزی ممدانی جلوگیری کند؛ از دموکرات‌های شاخصی مثل چاک شومر تا دونالد ترامپ، ایلان ماسک و ثروتمندانی مانند مایکل بلومبرگ در یک جبهه علیه ممدانی متحد شدند.

 

اما نیویورکی‌ها با رکوردشکنی میزان مشارکت در 60 سال گذشته، او را به عنوان شهردار انتخاب کردند. موضوع دیگر پیروزی ممدانی بدون کمک گرفتن از عنصر لابی‌گری و حمایت سوپرپک‌ها بود.

 

این شهردار جوان از تبلیغات چهره به چهره استفاده کرده و در خیابان‌ها با مردم به طور مستقیم صحبت می‌کرد و در شبکه‌های اجتماعی با رأی‌دهنده‌ها تعامل مستقیم داشت.

 

نتایج انتخابات سه‌شنبه در نیویورک و موفقیت سایر نامزدهای دموکرات در انتخابات‌های فرمانداری ویرجینیا و فرمانداری نیوجرسی تا حدی مخالفت با سیاست‌های ترامپ را نشان داد.

 

بر اساس یک نظرسنجی بعد از انتخابات فرمانداری نیوجرسی 71 درصد از افرادی که به میکی شریل نامزد دموکرات و پیروز رأی دادند دلیل رأی خود را مخالفت با رئیس جمهوری عنوان کردند.

 

همچنین با شمارش اکثر آرای «جری‌مندرینگ» در ایالت کالیفرنیا، طرح گوین نیوسام فرماندار دموکرات این ایالت با رأی مردم انتخاب شد و عملاً 5 حوزه جمهوری‌خواه از این ایالت حذف و 5 حوزه دموکرات‌ به نقشه این ایالت افزوده می‌شود.

 

مهم‌ترین نمایه انتخاب ممدانی شاید این گزاره است که سوسیالیسم در ایالات متحده نه تنها منفور نیست که ممکن است با اقبال مجدد روبه‌رو شود.

 

بر کسی پوشیده نیست که کمپین ممدانی شعارهای سوسیالیستی بسیاری داشت از اصلاح سیستم مالیاتی و نظام سلامت گرفته تا اتوبوس رایگان. مطابق آخرین نظرسنجی مؤسسه یوگاو، این روزها 62 درصد از جوانان آمریکایی نگاه مثبتی به سوسیالیسم دارند.

 

فلسطین دیگر کلیدواژه‌ای است که سهم خود را در انتخابات نیویورک ایفا کرد. همان طور که رأی مسلمان‌ها در سقوط دولت بایدن و شکست دموکرات‌ها از ترامپ تأثیرگذار بود، یکی از مهم‌ترین وعده‌های ممدانی، دستگیری نتانیاهو در صورت سفر به نیویورک بود.

 

او طی یک سال گذشته بارها علیه اسرائیل موضع‌گیری کرد و حتی از واژه نسل‌کشی برای جنایات اسرائیل در غزه استفاده کرد. برای اولین بار در نظرسنجی‌ها میزان همدردی آمریکایی‌ها با فلسطین بیشتر از اسرائیل شده است. 

 

 

ممدانی، نماینده ۳۴ ساله مجلس ایالتی که در اوگاندا متولد شده و اهل کویینز است، زمانی که در ژوئن اعلام پیروزی در انتخابات مقدماتی شهرداری نیویورک را اعلام کرد، شوک سیاسی بزرگی ایجاد کرد؛ او در برابر فرماندار سابقی پیروز شد که بسیاری انتظار داشتند نامزدی حزب را به دست بیاورد.

 

به نوشته فاکس نیوز، او از آن زمان وارد صحنه ملی شده و با زوج قدرتمند جناح ترقی‌خواه- برنی سندرز، سناتور مستقل ورمونت و الکساندریا اوکاسیو-کورتز، نماینده دموکرات نیویورک- همراه شده است تا رأی‌دهندگان نیویورکی را برای برنامه اقتصادی مبتنی بر افزایش توان مالی شهروندان بسیج کند؛ برنامه‌ای که شامل وعده‌های بلندپروازانه‌ای مانند تثبیت اجاره‌خانه‌ها، اتوبوس‌های سریع و رایگان، فروشگاه‌های مواد غذایی اداره‌شده توسط شهر و مراقبت رایگان از کودکان است.

 

این رقابتی است که خود رئیس‌جمهوری دونالد ترامپ نیز از نزدیک آن را دنبال کرده و ممدانی را «دیوانه کمونیست» نامیده است.

 

در آستانه روز انتخابات، ترامپ از کومو (کاندیدای مستقل) حمایت کرد و تهدید کرد که در صورت پیروزی ممدانی، بودجه فدرال شهر نیویورک را قطع خواهد کرد.

 

ارگان رسانه‌ای جمهوریخواهان می‌نویسد: وقتی زهران ممدانی سه‌شنبه شب روی صحنه بروکلین پارامونت رفت تا اعلام پیروزی کند، مستقیماً ترامپ را خطاب قرار داد. نامزد پیروزگفت: «نیویورک همچنان شهری برای مهاجران خواهد ماند؛ شهری ساخته‌شده توسط مهاجران، نیرو گرفته از مهاجران و از امشب، رهبری‌شده توسط یک مهاجر.

 

پس رئیس‌جمهوری ترامپ، این را از من بشنوید: برای رسیدن به هر کدام از ما، باید از همه ما عبور کنید.»

 

او گفت: «حکمت رایج به شما می‌گوید که من خیلی از یک نامزد کامل فاصله دارم. من جوان هستم، من مسلمان هستم.

 

من سوسیالیست دموکرات هستم و از همه بدتر اینکه از هیچ‌یک از اینها عذرخواهی نمی‌کنم و با این حال، اگر امشب چیزی به ما یاد دهد، این است که رسم و قاعده ما را عقب نگه داشته بود.»

 

«واقعیت این است که همین حالا یک جنگ داخلی خاموش در حزب دموکرات در جریان است»، کومو هفته گذشته به فاکس‌نیوز گفت.

 

«شما یک چپ افراطی دارید. چپ رادیکال. برنی سندرز، کورتز- ممدانی فقط پرچم‌دار آن جنبش است- در مقابل دموکرات‌های میانه‌روی جریان اصلی.

 

دموکرات‌های نیویورک پس از اینکه ممدانی نامزدی حزب دموکرات را به دست آورد، از حمایت از کارزار او برای شهرداری اکراه داشتند.

 

چاک شومر، رهبر اقلیت سنا، با وجود آنکه به خبرنگاران گفته بود «رابطه خوبی با او دارد» و «به صحبت‌ها ادامه می‌دهند»، از حمایت از ممدانی امتناع کرد. او در سال ۲۰۲۳ به دلیل اعتراض به جنگ غزه و درخواست آتش‌بس مقابل خانه شومر در بروکلین بازداشت شده بود.

 

روزنامه «یوس ای تودی» می‌نویسد: از همان آغاز، تمرکز کارزار ممدانی بر قابل‌تحمل‌کردن هزینه‌های زندگی در پرجمعیت‌ترین شهر کشور بود.

 

برنامه او شامل مواردی مانند مراقبت رایگان از کودک، اتوبوس رایگان، انجماد اجاره‌ها و حتی ایجاد فروشگاه‌های مواد غذایی دولتی می‌شود.

 

همان‌طور که معمولاً در میان دموکرات‌ها مرسوم است، ممدانی قصد دارد مالیات اضافی ۲ درصدی بر کسانی که سالانه بیش از یک میلیون دلار درآمد دارند، وضع کند.

 

بنابراین، جای تعجب نیست که ثروتمندان نیویورکی تمام تلاش خود را کردند تا ممدانی را از راهیابی به شهرداری بازدارند.

 

باید انتظار داشت کارآفرینان و ساکنان ثروتمند بیشتری نیز نیویورک را ترک کنند و به ایالت‌های با مالیات کمتر مانند فلوریدا و تگزاس بروند.

 

پیروزی ممدانی فراتر از این است. یک ائتلاف رو‌به‌رشد از رأی‌دهندگان ترقی‌خواه اکنون آشکارا از سوسیالیسم حمایت می‌کند. بر اساس نظرسنجی اخیر Axios Generation Lab و یوگاو از دانشجویان آمریکایی، ۶۷ درصد از آنان دیدگاهی مثبت یا خنثی نسبت به واژه «سوسیالیسم» دارند، در حالی که تنها ۴۰ درصد همین نظر را درباره «سرمایه‌داری» دارند.

 

به نوشته این روزنامه آمریکایی، همچنین تفاوت حزبی در این دیدگاه‌ها چشمگیر است: 47 درصد از دموکرات‌ها و 31 درصد از مستقل‌ها نسبت به سوسیالیسم دیدگاه مثبت دارند، در حالی که فقط 5 درصد از جمهوری‌خواهان چنین نظری دارند.

 

با توجه به تلاش دموکرات‌ها برای بازتعریف خود پس از شکست‌های انتخاباتی سال ۲۰۲۴، فشار فزاینده‌ای از سوی چهره‌های نوظهور مانند زهران ممدانی و الکساندریا اوکازیوکورتز برای در آغوش گرفتن ایده‌های سوسیالیستی وجود دارد.

 

 

زهران ممدانی، نماینده ۳۴ ساله به عنوان صد و یازدهمین شهردار نیویورک انتخاب شد و با موجی تاریخی از شور و شوق، بزرگترین شهر کشور را پذیرای تغییر نسلی و ایدئولوژیک کرد. چهار نکته کلیدی این انتخابات در ادامه آمده است:

 

در دورانی که میزان مشارکت در سراسر کشور پایین بود، مشارکت در انتخابات شهرداری روز سه‌شنبه در شهر نیویورک بسیار چشمگیر بود و به رقمی نزدیک شد که در نیم قرن گذشته بی‌سابقه بود.

 

بیش از دو میلیون نیویورکی رأی خود را به صندوق انداختند. این رقم تقریباً دو برابر یک میلیون و صد هزار نفری بود که چهار سال پیش برای شهردار رأی دادند.

 

در برخی مناطق بروکلین، کوئینز و منهتن، میزان مشارکت به سطح انتخابات ریاست جمهوری نزدیک شد.

 

ممدانی این موج را به راه انداخت. او اولین کاندیدایی بود که از زمان جان وی لیندسی در سال ۱۹۶۹، بیش از یک میلیون رأی در انتخابات شهرداری را به دست آورد.

 

برای دهه‌ها، دموکرات‌ها در شهر نیویورک با ائتلافی نسبتاً ایستا پیروز بوده‌اند: لیبرال‌های سفیدپوست در منهتن و بروکلین، رأی‌دهندگان سیاه‌پوست و لاتین، جوامع یهودی ارتدکس افراطی و تعداد کمی از مهاجران دیگر. نتایج اولیه نشان می‌دهد که ممدانی خطوط کلی آن ائتلاف را تغییر داده و ائتلاف‌های جدیدی را به هم پیوند داده است که می‌تواند چشم‌انداز سیاسی شهر را برای سال‌های آینده تغییر دهد.

 

او در منطقه مرفه براون‌استون بروکلین با اختلاف پیشتاز بود، شمال منهتن را درنوردید و در مناطق تاریخی سیاه‌پوستان و لاتین‌تبارهای بروکلین و برانکس، اختلاف کمی کمتر را به دست آورد.

 

زهران ممدانی که اولین شهردار مسلمان و آسیای جنوبی شهر خواهد بود، با دو گروهی که اکثر دموکرات‌ها نادیده گرفته‌اند، این کمبودها را بیش از پیش جبران کرد: ساکنان جوان محله‌های در حال نوسازی مانند بوشویک و ویلیامزبورگ، و رانندگان تاکسی، صاحبان فروشگاه‌ها و دیگر مهاجران آسیای جنوبی طبقه کارگر در کوئینز و برانکس.

 

شکست سوپرپک‌ها  

 

میلیاردرهایی مانند بیل آکمن و شهردار سابق مایکل بلومبرگ میلیون‌ها دلار به سوپرپک‌هایی که از اندروکومو حمایت می‌کردند، تزریق کردند به امید اینکه ممدانی را شکست دهند.

 

آنها در تبلیغات و رسانه‌های اجتماعی، بر این گزاره تمرکز کردند که ممدانی یک سوسیالیست دموکرات است؛ مواضع او در مورد جنگ غزه را تجزیه و تحلیل کردند؛ و بی‌تجربگی نسبی او را برجسته کردند و در پایان به اسلام‌هراسی دامن زدند.

 

در یکی از تبلیغات یکی از گروه‌های بزرگ سیاسی به نام «برای شهر ما»، تصویری از ممدانی خندان در مقابل ساختمان در حال فروریختن تجارت جهانی در 11 سپتامبر منتشر کرد.

 

کمیته‌های اقدام سیاسی حامی کومو بیش از ۴۰ میلیون دلار جمع‌آوری کرده‌اند، در حالی که حامیان ممدانی حدود ۱۰ میلیون دلار جمع‌آوری کرده‌اند.

 

پیشرفت ممدانی در محله‌های کارگرنشین

در طول انتخابات مقدماتی، ممدانی برای جلب آرای برخی از مناطق سیاه‌پوست و لاتین‌تبار طبقه کارگر با مشکل مواجه شد اما او سه‌شنبه شب به طور چشمگیری بر این چالش‌ها غلبه کرد.

 

در محله‌های کارگری مانند کینگزبریج در برانکس، کومو در انتخابات مقدماتی تقریباً با 2 درصد اختلاف ممدانی را شکست داد.

 

اما سه‌شنبه شب، ممدانی با ۱۴ درصد اختلاف در این محله پیروز شد. در براونزویل، بروکلین، یکی از محروم‌ترین محله‌های شهر از نظر اقتصادی، ممدانی با ۱۸ درصد اختلاف پیروز ‌شد.

 

آنا ماریا آرچیلا، یکی از مدیران حزب خانواده‌های کارگری نیویورک، گفت: «این واقعاً بدون شک یک پیروزی انتخاباتی متعلق به طبقه کارگر و طبقه متوسط ​​است که از سیستم سیاسی ناراضی‌اند که به افرادی که در حال مبارزه هستند می‌گوید فقط صبر یا تحمل کنند.»

 

منبع: New York Times