ضعف در برنامه‌ریزی و کارشناسی
واقعیت این است که تکمیل هر پروژه‌ای در ایران با تأخیر روبه‌رو می‌شود، زیرا زمانی که کاری را آغاز می‌کنیم، بررسی‌های لازم و کارشناسی کافی انجام نمی‌دهیم. جای تأسف دارد که میانگین ساخت‌وساز پروژه‌های ورزشی در کشور که باید بر مبنای دو ساله به اتمام برسد، معمولاً تا ۱۰ سال زمان می‌برد.
سعید فائقی_ معاون سابق سازمان تربیت بدنی: زمانی نمایندگان مجلس قانونی را تصویب کردند که بر اساس آن، یک ریال از هر نخ سیگار و یک‌هزارم درآمد شرکت‌ها و ارگان‌ها به ساخت‌وساز اماکن ورزشی اختصاص می‌یافت. بر پایه همان مصوبه، پروژه‌های متعددی در حوزه ورزش احداث شد. اما نمایندگان مجلس بعد، این قانون را لغو کردند و اعلام شد که بودجه ساخت‌وساز و تجهیز اماکن ورزشی در سرانه وزارت ورزش پیش‌بینی خواهد شد؛ بودجه‌ای که هیچ‌گاه بیش از ۳۰ درصد آن به وزارتخانه تخصیص نیافت.
سال‌هاست اعتبارات عمرانی با کسری بودجه روبه‌رو شده است. نتیجه آن شد که نه‌تنها از مسیر توسعه و تجهیز بازماندیم، بلکه در نگهداری اماکن موجود نیز با مشکلات جدی مواجه شدیم. به مرور زمان، ورزشگاه‌ها مستهلک شدند تا جایی که امسال تازه متوجه شدیم در چه وضعیت دشواری قرار گرفته‌ایم.
دنیامالی به عنوان متولی دستگاه ورزش مسیر توسعه را می‌شناسد. او در حوزه‌های خارج از ورزش نیز موفق بوده است، اما در بخش ورزش، به محض آنکه تأمین اعتباری صورت می‌گیرد، تورم و کسری بودجه به دنبال آن می‌آید و اجرای پروژه‌ها با تأخیر معنادار مواجه می‌شود. با دانستن این موضوع، نمی‌دانم چرا این همه پروژه عمرانی جدید تعریف شده است، وقتی این همه مشکل و مانع وجود دارد نباید تعداد پروژه‌های ورزشی افزایش یابد. برای نمونه، در شهر بناب در زمان مهرعلیزاده مجموعه ورزشی‌ای تعریف شد که در آن زمان تنها به دو میلیارد تومان بودجه نیاز داشت، اما هنوز پس از سال‌ها در حد پی‌ریزی باقی مانده و مجموعه به دلیل کسری بودجه به حال خود رها شده است.
انتهای پیام/