شمایلی از صلابت و لطافت زنانه

گروه فرهنگی - ایران آنلاین: اولین بودن به تنهایی و الزاماً، اتفاق آنقدر مهمی در برابر اثربخشی یک اتفاق نیست. اما اینکه شما اولین زن رهبر ارکستر ملی یا ارکستر سمفونیک یا هر ارکستر مهم و جاندار دیگری در ایران باشی به تنهایی آنقدر اهمیت دارد که نامت برای همیشه در تاریخ موسیقی ایران ماندگار شود. خواه نزهت امیری و رهبری ارکستر موسیقی ملی ایران باشد خواه ارکستر سمفونیک تهران و رهبری پانیذ فریوسفی.
مسأله این است که در اجتماع بسیار گسترده و قدرتمند آهنگسازان، نوازندگان و موسیقیدانان مرد در ایران، همین که یک زن پاهایش را روی سکوی رهبری ارکستر می‌گذارد و جمعی از بهترین‌ نوازندگان ایرانی را رهبری می‌کند، نشان از جایگاه هنری بسیار والای آن فرد دارد. طی چند شب گذشته، فریوسفی که از خانواده هنرمند فریوسفی برآمده بود و سال‌هاست که در ارکستر‌های برجسته ایران همچون ارکستر سمفونیک تهران، ارکستر فیلارمونیک تهران و... ویولن نواخته است، چوب رهبری مهم‌ترین ارکستر موسیقی کلاسیک در ایران را به دست گرفت و قطعاتی از چند آهنگساز خانم نواخت.

او با این کار و اختصاص برنامه ارکستر به نواختن قطعاتی از آهنگسازان معاصر زن ایرانی، پیامی بسیار محکم و باصلابت را به تمام جهان مخابره کرد. او با انتخاب آثاری از آفتاب درویشی و گلفام خیام که هر دو از آهنگسازان درخشان ایرانی در عرصه بین‌المللی هستند در کنار رهبری خودش به عنوان اولین بانوی ایرانی رهبر ارکستر نشان داد که توجه ویژه به جایگاه زنان لطفی نیست که در حق آنها شده باشد، بلکه صرفاً بهره‌مند کردن جامعه از لطف حضور آنهاست. چه بسیار زنان و دخترانی که با همین میزان تبحر و تخصص در انتظار این هستند که نوبت به آنها برسد و سالن‌های درجه ‌یکی همچون وحدت بتواند شاهد درخشش آنها باشد. از این نظر، ورای وجه بسیار بالا و کیفیت مثال‌زدنی اجرا، همچنین حضور نوازندگان حرفه‌ای ارکستر، نور امیدی بوده و خواهد بود بر دل تمامی دختران و زنان این سرزمین تا آنها که هنری در چنته دارند، با دلخوشی بیشتری به آینده بنگرند.

نام اجرای دو شب گذشته ارکستر سمفونیک تهران «دیار سیمرغ» بود و اجرای آن به مادران ایرانی تقدیم شد. هدیه‌ای که در دل خود، ارزشی مضاعف داشت چرا که کدام موسیقیدان خانمی‌ست که نداند چقدر رسیدن به جایگاه رهبری ارکستر سمفونیک ایران پس از هفتادواندی سال از تأسیس‌اش تا به امروز دشوار است.

قطعه «دیار» اثر آفتاب درویشی (برای تکنوازی ویولن و ارکستر) و دو موومان «سیمرغ» و «زمزمه» از مجموعه «هفت شهر عشق عطار» اثر گلفام خیام، از جمله آثار اصلی این کنسرت بودند که با استقبال تماشاگران روبه‌رو شدند. فریوسفی در حالی روی صحنه تالار وحدت چوب رهبری را در دست گرفت که بیش از ۴۵ سال از حضور زنان در بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین ارکستر ایران می‌گذرد؛ اتفاقی که در کشورهای اروپایی هم چندان مرسوم نیست.

فریوسفی که پیش‌زمینه خانوادگی بسیار قوی در حوزه موسیقی دارد و پدر و برادرش نیز در زمره استادان موسیقی هستند و برادرش پدرام فریوسفی در این برنامه نیز به عنوان سولیست ویولن نوازندگی کرد، این کنسرت را با گفتن این جمله که: «آرزوی مادرم همیشه این بود که روزی مرا در لباس رهبری ارکستر ببیند» فضای برنامه را با لطافتی زنانه پس از اجرایی قدرتمند و شجاعانه به پایان رساند. بیش باد.