خروج از دایره مدعیان پولاد سرد

گروه ورزشی: این عملکرد در مقایسه با دوره گذشته مسابقات، یعنی بازی‌های کشورهای اسلامی به میزبانی قونیه ترکیه، نشان‌دهنده افت محسوس و قابل تأمل این رشته المپیکی است؛ چرا که در آن رقابت‌ها ایران موفق شد ۲۷ مدال شامل ۹ طلا، ۶ نقره و ۱۲ برنز کسب کند که در میان آنها سه مدال ارزشمند طلای مجموع نیز به چشم می‌خورد؛ مدال‌هایی که معیار واقعی و معتبر سنجش قدرت یک وزنه‌بردار محسوب می‌شوند. اختلاف آماری میان دو دوره نه‌تنها در کمیت مدال‌ها بلکه در کیفیت آنها نیز قابل مشاهده است. اگرچه کسب ۱۵ مدال در نگاه اول عددی قابل توجه به نظر می‌رسد، اما نبود مدال‌های طلای مجموع و فقدان برتری مقتدرانه در وزن‌های مختلف، نشانه‌ای واضح از پسرفت فنی و فاصله گرفتن از سطح مطلوب آمادگی است. واقعیتی که نمی‌توان از آن چشم پوشید، واگذاری عرصه رقابت به حریفان منطقه‌ای است؛ جایی که رقیبان نه‌تنها از نظر نتیجه‌گیری بهتر عمل کردند، بلکه نشان دادند روند رشد و برنامه‌ریزی آنان سریع‌تر و منظم‌تر از ماست. این نتایج هشداری جدی برای بدنه مدیریتی و فنی وزنه‌برداری ایران است؛ هشداری که تأکید می‌کند اگر بازنگری در برنامه‌های تمرینی، استعدادیابی، روان‌سازی مسیر حرفه‌ای ورزشکاران و ایجاد زیرساخت‌های استاندارد انجام نشود، خطر ادامه روند نزولی بیش از پیش جدی خواهد شد.

پنهان کردن مشکلات دردی را دوا نمی کند

 سینا حسینی / روند نتیجه‌گیری وزنه‌برداری ایران در جریان بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی نشان می‌دهد حال و روز این رشته المپیکی چندان مطلوب نیست. 
قرار گرفتن تیم ملی وزنه‌برداری ایران در دو بخش زنان و مردان در رده نهم مسابقات ریاض، نه‌تنها نتیجه‌ای رضایت‌بخش برای این رشته به شمار نمی‌رود، بلکه نشان‌دهنده شرایطی وخیم‌تر از حد انتظار است و اگر برای خروج از وضعیت فعلی چاره‌اندیشی نشود، شاید ناچار باشیم قید موفقیت در بازی‌های آسیایی ناگویا را نیز بزنیم.آنالیز مدال‌آوری وزنه‌برداری ایران در پایان رقابت‌های ریاض نشان می‌دهد که روند نتیجه‌گیری برخلاف پیش‌بینی‌های سجاد انوشیروانی پیش نرفته و اکنون این رشته المپیکی در ردیف رشته‌های ناکام قرار گرفته است. در جریان این رقابت‌ها، تیم مردان ایران یک مدال طلا، سه نقره و پنج برنز و تیم زنان یک طلا و چهار برنز کسب کردند؛ اما نکته قابل تأمل اینجاست که هیچ‌یک از ۱۰ ملی‌پوش حاضر در این رویداد موفق به کسب مدال طلای مجموع نشدند و بار دیگر سبد مدالی ایران در بخش اصلی رقابت‌ها خالی از طلای مجموع باقی ماند؛ اتفاقی که مشابه آن در مسابقات جهانی نیز رخ داد.
آنچه در شرایط فعلی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، واقع‌بینی مدیران وزنه‌برداری و ارائه تحلیل درست از وضعیت نامطلوب و نگران‌کننده این رشته در بخش نتیجه‌گیری است. پنهان کردن مشکلات زیر سایه عنوان «قهرمانی امتیازی جهان»، نه‌تنها کمکی به رفع بحران‌ها نمی‌کند، بلکه مسیر را برای تداوم ناکامی هموار خواهد ساخت و حاصل چنین روندی چیزی جز شکستی تلخ در بازی‌های آسیایی ناگویا نخواهد بود.
در رقابت‌های ریاض، تیم‌های ازبکستان، بحرین، اندونزی، قزاقستان و قطر به‌عنوان کشورهای آسیایی حاضر در این رویداد، رتبه‌های بالاتری نسبت به ایران کسب کردند. این در حالی است که در ناگویا، تیم‌های قدرتمند شرق آسیا نیز به جمع رقبا اضافه خواهند شد و بدون شک سطح رقابت‌ها به‌مراتب دشوارتر خواهد بود. اگر امروز برای حل مشکلات عمیق و انباشته‌شده وزنه‌برداری راه‌حلی منطقی، اصولی و کارآمد اتخاذ نشود، بی‌تردید شرایط برای ایران سخت‌تر و پیچیده‌تر خواهد شد؛ موضوعی که نه برای ورزش ایران و نه برای جامعه وزنه‌برداری قابل قبول و خوشایند نیست. پس قبل از آن‌که دیر شود، برای درمان مشکلات این رشته وارد عمل شوید و عینک خوش‌بینی و توجیه‌گری را کنار بگذارید.

خوش‌خیالی نگران کننده

هادی پانزوان
مربی سابق تیم وزنه‌برداری نوجوانان

 وعده سه مدال طلای وزنه‌برداری در بازی‌های آسیایی ۲۰۲۶ ناگویا یک خوش خیالی بزرگ است. چرا که نتایج تیم ملی وزنه‌برداری در ریاض اظهرمن الشمس است. بازی‌های کشورهای اسلامی، در مجموع تورنمنت‌های آسیا ضعیف‌ترین مسابقه است. وقتی وزنه‌برداران ایران در مسابقه‌ای که کشورهایی مثل سوریه، پاکستان، اردن و افغانستان درآن شرکت می‌کنند، نتیجه نگیرند چه توقعی از آنها برای قهرمانی در بازی‌های آسیایی ناگویا و رقابت با چین، ژاپن و کره است. وزنه‌برداری که روزی مدعی طلای المپیک بود حالا کارش به کجا رسیده که در بازی‌های کشورهای اسلامی هم دستش به مدال طلا نمی‌رسد.فاصله کم بین مسابقات قهرمانی جهان و بازی‌های کشورهای اسلامی، اصلاً توجیه قابل قبولی نیست. مگر بقیه کشورها بعد از جهانی کجا رفته‌اند و چطور ریکاوری کرده‌اند که طلا گرفتند؟ وقتی کسی که فنی نیست سرمربی می‌شود نتیجه بهتر از این نمی‌شود. چرا باید کوروش باقری بیرون بماند و شاگرد شاگرد او بدون هیچ تجربه، سرمربی تیم شود. کسی که آمده تجربه‌اندوزی کند نه اینکه قهرمان بسازد. وزنه‌برداری مربی و ورزشکار خوب زیاد دارد اما اجازه کار به آنها نمی‌دهند.آقایان فرار رو به جلو می‌کنند، ۱۵ وزنه‌بردار نوجوان به تیم ملی تزریق شدند که رکوردهای آنها با ملی‌پوشان برابری می‌کرد، اما حالا خبری از آنها نیست. مگر می‌شود ۷ وزنه‌بردار ملی‌پوش با هم زیر تیغ جراحی بروند.وقتی از افراد فنی خبری نیست، نتیجه بهتر از این هم نمی‌شود و افت وزنه‌برداری رقم می‌خورد. کسی از نابودی قهرمانان خوشحال نیست و حالا وقت آن رسیده که وزارت ورزش دست به کار شود. 

زنگ خطر در وزنه‌برداری

محسن بیرانوند
سرمربی سابق تیم ملی وزنه‌برداری

  از وقتی با هدف امتیاز تیمی در مسابقات شرکت کردیم و برای وزنه‌بردار مدال طلا را تعریف نکردیم، زنگ خطر برای این رشته به صدا درآمده است. به دنبال آن وزنه‌بردار با وزنه کم شروع می‌کند تا حداقل در جدول باقی بماند، ولی باید بدانیم برای بازی‌های آسیایی، المپیک و کشورهای اسلامی اولویت کسب مدال است. اگر با این استراتژی روحیه جنگندگی‌مان را پرورش ندهیم، کسب مدال طلا همیشه دور از دسترس خواهد بود. در ریاض، زنان ما همانند مردان صاحب یک مدال طلا شدند که جای خوشحالی دارد ولی این شادمانی یک شمشیر دولبه است. از سویی زنان وزنه‌بردار به دلیل سابقه کم توانستند طلا بگیرند که ارزشمند است ولی از طرفی جای بسی انتقاد هست که چرا مردان در مجموع صاحب مدال طلا نشدند.
تیم ملی با دو،سه چهره خوب و آینده‌دار که می‌توانند در المپیک بدرخشند؛ علیرضا نصیری و علیرضا معینی به ریاض رفت و هر دو عملکرد خوب جهانی‌شان را نداشتند. این مسأله دو نکته به همراه دارد:اول به دلیل فاصله زمانی کم بین جهانی و کشورهای اسلامی، وزنه‌برداران ریکاوری خوبی نداشتند و دوم اینکه برای جانشین‌پروری تیم ملی اقدامی نشده است. وقتی فدراسیون فاصله زمانی کم دو رویداد نروژ و ریاض را می‌داند، چرا در هیچ دسته‌ای بجز فوق‌سنگین جایگزینی نداشته است.
من یک پیشنهاد به فدراسیون دارم که تیم امید را تشکیل دهد؛ جوانان بالای ۲۱ سال را در قالب این تیم، نه در تیم ملی بزرگسالان، آن‌هم به دلیل تفاوت رکوردی دو و سه سال، حفظ کند تا به‌عنوان تیم ملی امید و «ب» در رویدادهایی چون بازی‌های کشورهای اسلامی شرکت دهد. در کل این تعداد مدال خوب است ولی زنگ خطری جدی خواهد بود.

وزنه‌برداران می‌توانستندعملکرد بهتری داشته باشند

جباری: انتظار مان  از معینی مدال طلا بود

گروه ورزشی / علی جباری، مربی تیم ملی وزنه‌برداری ایران در ششمین دوره بازی‌های کشورهای اسلامی، معتقد است ملی‌پوشان می‌توانستند در ریاض عملکرد بهتری داشته باشند. او در گفت‌وگو با خبرنگار«ایران» می‌گوید:« در دسته ۹۴ کیلوگرم، وزنه‌برداران مطرح قزاقستانی حضور داشتند که سال گذشته در مسابقات جهانی بحرین قهرمان جهان شده بودند. همچنین در دسته ۱۱۰ کیلوگرم، اکبر ژورائف، قهرمان نامدار جهان و المپیک و در دسته فوق‌سنگین وزنه‌برداران عنوان‌داری چون گورمیناسیان از بحرین و علی عمار از عراق به ریاض آمده بودند که حضور همین وزنه‌برداران، شرایط مسابقات را سخت کرد. در خصوص تیم خودمان نیز باید بگویم اگر آیت شریفی و علی داوودی با ما بودند، احتمالاً رتبه بهتری کسب می‌کردیم و شانس رسیدن به سکو بیشتر می‌شد.»
مربی تیم ملی در مجموع انتظار بیشتری از شاگردانش داشت: «نصیری در حرکت یک‌ضرب خوب کار نکرد، اما ایلیا صالحی‌پور عملکرد قابل‌قبولی داشت. حسن‌پور نیز در روز آخر و در دسته فوق‌سنگین دو مدال برنز گرفت. پیش‌بینی ما این بود که با توجه به ضعف او در یک‌ضرب، در دو‌ضرب و مجموع جایگاه مناسبی کسب کند که در نهایت همین اتفاق افتاد. با وجود این به نظرم فراتر از انتظار ظاهر شد ولی باید بگویم انتظار ما از علیرضا معینی کسب مدال طلا بود، اما به دلیل فاصله کم بین مسابقات جهانی و بازی‌های کشورهای اسلامی و همچنین حضور رقبای قدرتمند از عراق و بحرین و وزنه‌برداران اصلی از ازبکستان، این امکان برای او فراهم نشد.»

بهداد سلیمی پاسخ نداد
 گروه ورزشی / بهداد سلیمی سرمربی جوان تیم ملی وزنه‌برداری اما مثل همیشه تلفن همراه خود را جواب نداد. او طبق رسمی که این روزها بین سرمربیان تیم‌های ملی و مسئولان فدراسیون‌های ورزشی باب شده، تماس خبرنگار «ایران» را جواب نداد. بهداد سلیمی ظاهراً با پایه‌گذاری بدعتی فقط در اردوها به سؤال خبرنگاران جواب می‌دهد؛ سؤالاتی درباره عملکرد تیم ملی وزنه‌برداری و انتقادات به نتیجه تیم و افت عملکرد آن در بازی‌های کشورهای اسلامی. این در حالی است که سرمربی تیم ملی مسئولیت صفر تا صد موفقیت‌ها و ناکامی‌های تیم را برعهده دارد.

بهشتی: مشکل وزنه برداران ما «ریکاوری» بود

 پریسا غفاری/ مهسا بهشتی وزنه‌برداردسته ۸۶ کیلوگرم تیم ملی زنان ایران در بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی یک طلا و دو برنز را به دست آورد. او کمتر از ۲۰ روز پیش در بازی‌های آسیایی جوانان هم مدال برنز گرفته بود.
او پس از کسب مدال طلای دو ضرب به خبرنگار «ایران» می‌گوید: «درست است که مدال طلا گرفتم ولی اشتباهاتی در حرکات یک ضرب داشتم که من را از طلای مجموع و یک ضرب دور کرد. در حرکت دوم یک ضرب عجله کردم و زود وزنه را بالای سربردم و از دستم افتاد ولی بعد از آن استرسم را کنترل کردم و در حرکت سوم به راحتی وزنه را بالا بردم. همین تجربه در دو ضرب به کمکم آمد و طلایی شدم. البته به اندازه بحرین استرس نداشتم و چون می‌دانستم روی مدال هستم، اضطرابم کمتر بود.»
این وزنه‌بردار به فاصله کوتاه از بازی‌های آسیایی جوانان در بحرین راهی ریاض شد: «حضور در دو مسابقه به فاصله کوتاه و پشت سرهم دشوار است و بدن به ریکاوری نیاز دارد. ریکاوری مشکل همه وزنه‌برداران ما بود. باید اعتراف کنم به لحاظ رکوردی در یک ضرب از خودم ناراضی‌ام. چرا که رکورد تمرین را هم نزدم.»

صالحی‌پور: باید سه مدال طلا می‌گرفتم

گروه ورزشی/ ایلیا صالحی‌پور، وزنه‌بردار دسته ۸۸ کیلوگرم ایران پس از درخشش در ششمین دوره بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی و کسب مدال طلای یک‌ضرب، برنز دو‌ضرب و نقره مجموع، می‌گوید: «خیلی خوشحال هستم که صاحب اولین مدال طلایم شدم، اما دوست داشتم پس از این‌همه تمرین بهترین نتیجه را کسب کنم. اگر وزنه ۲۰۲ کیلوگرم را از دست نداده بودم، حالا سه طلا گرفته بودم، اما نشد.» هرچند تیم وزنه‌برداری ایران ۱۵ مدال به دست آورد، اما صالحی‌پور معتقد است: «وزنه‌بردار ازبکستانی که قهرمان جهان است، به‌همراه وزنه‌بردار عمانی که رکوردهایش با مدال جهانی برابری می‌کرد، رقبای بسیار سرسختی بودند. به نظرم رقابت‌های دسته‌های ۸۸، ۹۴ و ۱۱۰ کیلوگرم در سطح بسیار بالایی برگزار شد.» او همچنین درباره موضوع ریکاوری نه‌چندان مطلوب تیم ملی که برخی دیگر از وزنه‌برداران نیز به آن اشاره داشتند، توضیح می‌دهد: «۲۰ روز قبل در مسابقات جهانی نروژ وزنه زدم. بلافاصله بعد از بازگشت، حتی فرصت رفتن به خانه و استراحت پیدا نکردم و اردوها شروع شد. تمرینات زیادی برای اصلاح حرکات دو‌ضرب و قیچی انجام دادم. از نظر بدنی مشکلی نداشتم.»

نصیری: شرمنده مردم شدم

گروه ورزشی/ علیرضا نصیری، ملی‌پوش ۱۹ ساله تیم ملی وزنه‌برداری ایران، در رقابت‌های دسته ۱۱۰ کیلوگرم بازی‌های کشورهای اسلامی ۲۰۲۵ ریاض، با کسب مدال نقره حرکت دوضرب به کار خود پایان داد. این رکورددار جوانان جهان که یک ماه پیش مدال نقره دوضرب و مجموع رقابت‌های جهانی را کسب کرده بود، در حرکت یک‌ضرب این بازی‌ها روز خوبی را تجربه نکرد و در نهایت از جدول کنار رفت؛ جایی که اکبر ژورایف، وزنه‌بردار ازبکستانی و قهرمان المپیک، وزنه ۱۷۵ کیلوگرمی را مهار کرد. نصیری در گفت‌وگو با «ایران» درباره ناکامی خود در حرکت یک‌ضرب توضیح داد: «دسته ۱۱۰ کیلوگرم یکی از سخت‌ترین اوزان است و رقبای سرسختی مانند ژورایف را پیش رو داشتم. اما به دلیل فاصله زمانی کم میان مسابقات جهانی و بازی‌های کشورهای اسلامی، نتوانستم ریکاوری مناسب داشته باشم و حتی نتوانستم رکورد خودم را در نروژ تکرار کنم. از این بابت شرمنده مردم شدم.» با وجود این، نصیری در بخش دوضرب عملکرد به‌مراتب بهتری داشت و با ثبت رکورد ۲۲۴ کیلوگرم، مدال نقره را از آن خود کرد. او در ادامه، اعتراف کرد: «در دوضرب قصد داشتم به رکورد جهان حمله کنم اما این اتفاق نیفتاد.»

معینی: مدال ریاض خیلی مهم نبود!

 مهری رنجبر / علیرضا معینی وزنه‌بردار ملی‌پوش دسته ۹۴ کیلو، بعد از نایب قهرمانی جهان، در بازی‌های کشورهای اسلامی ریاض هم مدال نقره مجموع را گرفت. او درباره ثبت رکورد پایین در ریاض به خبرنگار «ایران» می‌گوید:« رکوردهایم در بازی‌های کشورهای اسلامی بالا نبود، چرا که اوج آمادگی بدنی ما برای مسابقات جهانی بود و وزنه‌های اصلی را در نروژ زدیم. مسابقه‌ای که با هیچ مسابقه دیگری قابل مقایسه نیست و بنابراین بازی‌های کشورهای اسلامی در برابر آن خیلی مهم نبود.»
وزنه‌بردار ملی‌پوش با این حال خوشحال است که دست خالی به ایران برنگشته: «طبیعی است که بعد از جهانی و نبود فرصت کافی برای ریکاوری، بدن ما افت کند. به هر حال مدال نقره هم ارزش دارد، هر چند از عملکردم راضی نیستم، اما دست خالی هم به ایران برنگشتم.»
پرچمدار کاروان ایران در بازی‌های کشورهای اسلامی ۲۰۲۵ معتقد است رقیب قزاق او با آمادگی کامل به ریاض آمده بود: «وزنه‌بردار قزاقستانی، رقیب اصلی من در بازی‌های کشورهای اسلامی بود. البته او در قهرمانی جهان غایب بود و به همین خاطر با آمادگی صد درصد به ریاض آمد.»