زنگ خطر در وزنه‌برداری
از وقتی با هدف امتیاز تیمی در مسابقات شرکت کردیم و برای وزنه‌بردار مدال طلا را تعریف نکردیم، زنگ خطر برای این رشته به صدا درآمده است.
محسن بیرانوند_ سرمربی سابق تیم ملی وزنه‌برداری: به دنبال آن وزنه‌بردار با وزنه کم شروع می‌کند تا حداقل در جدول باقی بماند، ولی باید بدانیم برای بازی‌های آسیایی، المپیک و کشورهای اسلامی اولویت کسب مدال است. اگر با این استراتژی روحیه جنگندگی‌مان را پرورش ندهیم، کسب مدال طلا همیشه دور از دسترس خواهد بود. در ریاض، زنان ما همانند مردان صاحب یک مدال طلا شدند که جای خوشحالی دارد ولی این شادمانی یک شمشیر دولبه است. از سویی زنان وزنه‌بردار به دلیل سابقه کم توانستند طلا بگیرند که ارزشمند است ولی از طرفی جای بسی انتقاد هست که چرا مردان در مجموع صاحب مدال طلا نشدند.
تیم ملی با دو،سه چهره خوب و آینده‌دار که می‌توانند در المپیک بدرخشند؛ علیرضا نصیری و علیرضا معینی به ریاض رفت و هر دو عملکرد خوب جهانی‌شان را نداشتند. این مسأله دو نکته به همراه دارد:اول به دلیل فاصله زمانی کم بین جهانی و کشورهای اسلامی، وزنه‌برداران ریکاوری خوبی نداشتند و دوم اینکه برای جانشین‌پروری تیم ملی اقدامی نشده است. وقتی فدراسیون فاصله زمانی کم دو رویداد نروژ و ریاض را می‌داند، چرا در هیچ دسته‌ای بجز فوق‌سنگین جایگزینی نداشته است.
من یک پیشنهاد به فدراسیون دارم که تیم امید را تشکیل دهد؛ جوانان بالای ۲۱ سال را در قالب این تیم، نه در تیم ملی بزرگسالان، آن‌هم به دلیل تفاوت رکوردی دو و سه سال، حفظ کند تا به‌عنوان تیم ملی امید و «ب» در رویدادهایی چون بازی‌های کشورهای اسلامی شرکت دهد. در کل این تعداد مدال خوب است ولی زنگ خطری جدی خواهد بود.
انتهای پیام/