رسیدن به سکو آسان نیست

گروه ورزشی: اما مرور کارشناسی عملکرد تیم‌ها و بررسی سطح رقابت‌ها در ریاض، نشان می‌دهد این خوش‌بینی چندان پشتوانه فنی ندارد. واقعیت این است که بسیاری از مدعیان اصلی دو رشته در عربستان حضور نداشتند و سطح مسابقات از استاندارد معمول پایین‌تر بود؛ بنابراین نتایج به‌دست‌آمده نمی‌تواند معیار دقیقی برای سنجش توان واقعی تیم‌های ایران باشد. آسیب‌شناسی ترکیب تیم‌ها، نحوه آماده‌سازی، نوسان عملکرد فنی و حتی انتخاب‌های بحث‌برانگیز ملی‌پوشان اعزامی به مسابقات، کلکسیونی از اتفاقات نگران کننده است که نمی‌توان آنها را نادیده گرفت. وقتی با حضور ستاره‌های جهانی سطح رقابت‌ها به‌مراتب فشرده‌تر می‌شود، مسیر رسیدن به سکو نیز دشوارتر خواهد بود؛ مسیری که اگر از امروز برای آن برنامه‌ریزی نشود، می‌تواند به یکی از چالش‌های بزرگ کاروان ایران در بازی‌های آسیایی تبدیل شود. به بیان دیگر، نتایج ریاض نه نشانه جهش و پیشرفت، بلکه هشداری برای بازنگری جدی در مسیر توسعه این دو رشته است؛ هشداری که اگر شنیده نشود، هزینه‌اش در آوردگاه‌های بزرگ‌تر بسیار سنگین‌تر خواهد بود.

مدال‌های ریاض، ملاک ارزیابی نیست

علی اسفندیاری
پیشکسوت  ووشو

مدال‌های ووشوکاران در بازی‌های کشورهای اسلامی ملاک خوبی برای ارزیابی نیست. ملاک ارزیابی عملکرد فدراسیون و تیم ملی تنها در قهرمانی جهان و بازی‌های آسیایی است. چون در ریاض تیم ملی ووشوی ایران با تیم‌های سطح پایین ووشوی جهان رقابت کرد. افغانستان، یمن، سودان و عراق که در رنکینگ جهانی نیستند، ملاک ارزیابی تیم ملی نباید قرار گیرد. بر این اساس نمی‌توان عملکرد تیم ملی را تحلیل کرد. البته تیم ملی مردان باید با مدال‌های بیشتری برمی‌گشت که تنها دو مدال طلا و یک نقره گرفت. ملی‌پوشان حتی مقابل ووشوکاران مصر هم به مشکل خوردند. یکی از مسئولان ووشو مدعی شده همه قدرت‌های ووشوی دنیا به ریاض آمده‌اند، اما آنها یا قدرت‌های ووشو را نمی‌شناسند یا تعریف دیگری از قدرت‌های جهان دارند. بدترین اتفاق در ریاض این بود که رئیس فدراسیون که نهایت سابقه‌اش در ووشو داوری درجه چهار لیگ سه است در یک مسابقه ملی‌پوش کشورمان را از روی سکو هدایت می‌کرد. اوضاع در ووشو به حدی عجیب شده که حتی در مسابقه یکی از دختران پزشک تیم روی صندلی مربیگری نشسته بود. 
چین مهد ووشوی دنیا است و در آسیا بجز چین، اندونزی، ویتنام، ایران و ماکائو هیچ قدرت دیگری وجود ندارد، بقیه تیم‌ها در مسابقات جهانی هم نصفه و نیمه می‌آیند. ووشوی ایران بجز ۲۰۱۰ گوانگ‌ژو توسط خدیجه آزادپور دیگر هیچ وقت در بازی‌های آسیایی مدال طلا نگرفته است. شک نکنید در ناگویا هم کار راحت نیست. چرا که ما اختلاف زیادی با چین داریم. تیمی با میانگین سنی ۴۰ سال که هیچ پشتوانه‌ای هم ندارد، نمی‌تواند از پس چین برآید. در مجموع ووشوی ایران حال و روز خوبی ندارد، به طوری که فدراسیون تنها با دو مربی کار می‌کند در حالی که بقیه خاک‌خورده‌ها خانه‌نشین شده‌اند.

مأموریت سخت ووشو، در ماکائو و ناگویا

مهری رنجبر: قرار گرفتن ووشو در جمع رشته‌های بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی را می‌توان بهترین اتفاق ممکن برای کاروان ورزشی ایران دانست. کسب چهار نشان طلا، یک نقره و یک برنز توسط ووشوکاران کشورمان در ریاض نشان داد که این رشته توانایی جبران ناکامی برخی رشته‌های دیگر را دارد و می‌تواند نقش مهمی در ارتقای جایگاه ایران در جدول مدالی ایفا کند.
موفقیت چشمگیر ملی‌پوشان ووشو در ریاض، خبری امیدوارکننده برای ورزش ایران بود؛ هرچند نباید فراموش کرد که ایستادن روی سکوی بازی‌های آسیایی به مراتب دشوارتر است. با این حال، تکرار نتایج ارزشمند ریاض در بازی‌های آسیایی ناگویا دور از دسترس نخواهد بود، مشروط بر آنکه ملی‌پوشان از حواشی دور بمانند و زنان و مردان ووشوکار بتوانند آمادگی فنی و روانی خود را تا آن زمان حفظ کنند.
تیم ملی ووشوی ایران پیش از اعزام به ژاپن باید در رقابت‌های جهانی ماکائو شرکت کند؛ رویدادی که از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و مستلزم آمادگی کامل ملی‌پوشان خواهد بود. برای موفقیت در این رقابت‌ها، لازم است اعضای تیم - چه در بخش بانوان و چه آقایان- با حفظ تمرکز و شرایط بدنی مطلوب، برابر رقبای قدرتمند خود ظاهر شوند تا بتوانند از جایگاه و اعتبار بین‌المللی‌شان دفاع کنند. حدود ۹۰ روز پس از پایان مسابقات جهانی، کاروان ووشوی ایران راهی بازی‌های آسیایی ناگویا خواهد شد؛ رویدادی که موفقیت در آن اهمیت فوق‌العاده‌ای برای ورزش ایران دارد و می‌تواند نقش تعیین‌کننده‌ای در تحلیل نهایی عملکرد کاروان کشورمان داشته باشد.
بی‌تردید برای تداوم درخشش ووشو در این مسیر طولانی و چالش‌برانگیز، نیاز به برنامه‌ریزی دقیق، حمایت مستمر و مدیریت منسجم دارد. تنها با چنین رویکردی است که ووشوکاران ایران خواهند توانست با حفظ روند رو به رشد خود، بار دیگر به افتخارات ارزشمند دست یابند و جایگاه کشور را در عرصه ورزش قاره‌ای و جهانی ارتقا بخشند.

با کتف مصدوم طلا گرفتم
همتی: مدال‌های ووشو در ناگویا خوشرنگ خواهد بود
 گروه ورزشی / امیرحسین همتی، ملی‌پوش کشورمان، برای کسب مدال طلای بازی‌های کشورهای اسلامی، قهرمانان ووشوی جهان را شکست داد. او پس از این قهرمانی در گفت‌وگو با «ایران» می‌گوید:« در وزن منفی ۶۰ کیلوگرم، تمامی رقبای من از سطح بسیار خوبی برخوردار بودند. من در برزیل با کتف شکسته به ووشوکار ترکیه باخته بودم، ولی اینجا انتقام خود را گرفتم. ذکریا از سودان را هم چهار بار شکست داده بودم، اما رقیب مصری بسیار قدرتمند بود که پیش از این در وزن منفی ۶۵ کیلوگرم، مدال‌های جهانی اندونزی و برزیل را به گردن انداخته بود و حالا در وزن پایین‌تر، قدرتمندانه ظاهر شد، اما آنالیز سرمربی به کمکم آمد تا او را شکست دهم.» همتی در ادامه توضیح داد: «با وجود درد زیاد از ناحیه کتف، تمام وجودم را در این مبارزه گذاشتم. با ایجاد اختلاف امتیاز، در ثانیه‌های پایانی تنها مبارزه را مدیریت کردم. خوشحالم که طلا گرفتم، زیرا به مادرم قول داده بودم که با مدال به خانه برگردم.» او از سختی رقابت‌ها در بازی‌های آسیایی ناگویای ژاپن می‌گوید:« چینی‌ها در ووشوی آسیا و جهان بسیار قدرتمند هستند و من می‌خواهم در ناگویا انتقام سال‌ها شکست ملی‌پوشان ایران در فینال آسیا را بگیرم و چینی‌ها را مغلوب کنم. جوانان حاضر در تیم ملی در مبارزه بسیار باهوش عمل می‌کنند و در ناگویا مدال‌های خوش‌رنگی از ما خواهید دید.»

انتقام شهربانو را از مصری‌ها گرفتم
شفیعی: نگران تغییر وزن در بازی‌های آسیایی هستم

پریسا غفاری/ سارا شفیعی، ووشوکار وزن منفی۵۶ کیلوگرم کشورمان، برای اولین بار پیراهن تیم ملی بزرگسالان را بر تن کرد و دلش می‌خواست اعتماد کادر فنی را جلب کند. به همین دلیل با تمام توان مبارزه می‌کرد. او در فینال، «شهد عبدالسدک» مصری سرسخت و نترس را با یک ضربه از پیش رو برداشت و صاحب مدال طلا شد.
ملی‌پوش ایران به خبرنگار «ایران»می‌گوید: «تمام رقبا در این بازی‌ها تجربه زیادی داشتند و من برای اولین بار بود که پیراهن ملی بزرگسالان را می‌پوشیدم. انرژی زیادی داشتم و دو رقیب اول را دیسکالیفه کردم. در فینال هم حریفم هنگام مبارزه جابه‌جایی‌های زیادی داشت و بسیار نترس بود. برعکس او، من بوکس و ضربات پا را با هم می‌زدم. همین باعث شد در راند اول، ضربه پایم به بینی‌اش بخورد و ترک بردارد. او فکر کرد با دیدن خون می‌ترسم، برای همین سریع بلند شد و به سمت من حمله کرد، اما نمی‌دانست من مبارزه را رها نمی‌کنم و با یک ضربه دیگر کار را تمام کردم. در واقع انتقام شهربانو منصوریان را هم از مصری‌ها گرفتم.»
او از اعزام خود به بازی‌های آسیایی ناگویا مطمئن است، اما نگرانی مهمی دارد: «در این بازی‌ها، ووشو در دو وزن ۵۲ و ۶۰ کیلو گرم برگزار می‌شود و کادر فنی گفته باید به جای وزن اصلی‌ام (۵۶ کیلو) به ۵۲ بروم. اما چون بدنم خشک و کاملاً عضلانی است، برای کم کردن وزن خیلی نگرانم. واقعاً یک ریسک بزرگ است و حتی ممکن است عمر قهرمانی‌ام کوتاه شود.»

ووشوی ایران را باید در صدر جهان حفظ کنیم
محرمی: طلای برزیل را در جام جهانی تکرار می‌کنم

 گروه ورزشی/ عرفان محرمی با شکست حریف قرقیزستانی خود، چهارمین مدال طلای تیم ملی ووشو را در بازی‌های کشورهای اسلامی بر گردن آویخت. او هنگام برافراشته شدن پرچم جمهوری اسلامی، ادای احترام نظامی کرد و درباره آن لحظه می‌گوید:«در آن ثانیه‌ها یاد و خاطره همه دلاورانی که برای عزت این پرچم جانفشانی کردند در ذهنم زنده شد. این حرکت از عمق وجود و قلبم بود.» ووشوکار وزن منفی ۷۰ کیلوگرم کشورمان درباره روند مسابقات توضیح می‌دهد:«سطح رقابت‌ها بسیار بالا بود. حریف مصری‌ام که هم‌وزن و بسیار قدرتمند بود، در همان دیدار اول حذف شد و اگر در جدول دیگری قرار می‌گرفت، شانس صعود تا مراحل پایانی را داشت. صدام حسین و محمد سلطان از پاکستان و افغانستان را نیز با اقتدار شکست دادم. رقیب قرقیزستانی در فینال ضربات بوکس خوبی داشت اما با استفاده از ضربات تعیین‌کننده توانستم بر او غلبه کنم.» ورزشکار ۲۱ ساله اردبیلی این موفقیت را آغاز مسیری تازه می‌داند:«این طلا برایم شروعی برای دستاوردهای بزرگ‌تر است. اکنون تمرکز ما روی جام جهانی چین و بازی‌های آسیایی ناگویاست. با تیمی قدرتمند و باانگیزه شرکت خواهیم کرد و هدف نهایی من در صورت حضور در ترکیب تیم ملی، کسب قهرمانی در بازی‌های آسیایی است. همچنین با سهمیه جام جهانی، اردیبهشت‌ماه به دنبال تکرار طلای برزیل این‌بار در ماکائو هستم.» محرمی می‌گوید:«خدا را شکر آقای موحدنیا و بهمنی در تحلیل رقبا بسیار قوی هستند و با اردوهای منظم می‌توان ووشو را همیشه در صدر جهان نگه داشت.»

افت تکواندو در مدال‌آوری؛ زنگ خطری برای آسیایی

سینا حسینی / عملکرد ملی‌پوشان تکواندو در رقابت‌های بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی چندان رضایت‌بخش نبود. شاگردان مجید افلاکی و مهروز ساعی پس از عملکرد نه‌چندان موفق در رقابت‌های جهانی ووشی می‌توانستند در بازی‌های ریاض نمایش ایده‌آل‌تری ارائه دهند، اما کاهش تعداد مدال‌های تکواندو نسبت به دوره قبل نشان داد که این رشته نیز همانند جودو، بوکس و موی‌تای گرفتار چالش‌های فنی شده است. اگر برای برون‌رفت از این وضعیت راه‌حلی پیدا نشود، هوگوپوشان ایران در بازی‌های آسیایی با چالشی متفاوت و جدی روبه‌رو خواهند شد.
 تکواندوکاران ایرانی حاضر در بازی‌های ریاض از مجموع ۴۸ مدال توزیع‌شده در عربستان تنها ۸ مدال کسب کردند. مقایسه کیفیت این مدال‌ها با دستاوردهای دوره گذشته در بازی‌های قونیه ترکیه نشان می‌دهد که تکواندو ایران با افت محسوسی مواجه شده است؛ افتی که در پایان مسابقات ریاض کاملاً خودنمایی می‌کرد. در دوره قبلی، تیم تکواندو ایران موفق به کسب ۵ طلا، ۴ نقره و ۴ برنز شده بود؛ به‌ طوری‌ که سهم پسران ۴ طلا، ۲ نقره و ۱ برنز و سهم دختران ۱ طلا، ۲ نقره و ۳ برنز بود. اما در این دوره، دختران و پسران تکواندو ایران تنها ۲ طلا، ۲ نقره و ۴ برنز به دست آوردند و تیم ملی کشورمان با مجموع ۸ نشان در جایگاه سوم رده‌بندی تکواندو قرار گرفت.
 با وجود اینکه کادر فنی مردان و زنان تکواندو از نتیجه رقابت‌های ریاض ابراز رضایت کرده‌اند، اما با استناد به نتایج ووشی و ریاض، کار برای تکواندو ایران در بازی‌های آسیایی ناگویای ژاپن به‌شدت دشوار و طاقت‌فرسا خواهد بود. در بازی‌های آسیایی ۲۰۲۶، کشورهای قدرتمند شرق آسیا نیز حضور خواهند داشت و این موضوع شانس موفقیت را به‌طور چشمگیری کاهش می‌دهد. بر این اساس، به نظر می‌رسد مسئولان فدراسیون تکواندو باید با بررسی دقیق شرایط موجود و آسیب‌شناسی عملکرد تیم در بازی‌های جهانی و کشورهای اسلامی، با شناسایی نقاط ضعف و قوت، اشکالات فنی ساختار تیم ملی زنان و مردان را برطرف کنند. تنها در این صورت می‌توان به بازگشت تکواندو ایران به مسیر موفقیت در تورنمنت‌های معتبر بین‌المللی امیدوار بود؛ در غیر این صورت، بازگشت از ناگویا بدون مدال اتفاقی دور از انتظار نخواهد بود. رخدادی که بی‌تردید باب میل اهالی تکواندو و ورزش ایران نیست.

مبارزه با تکواندوکار ترکیه سخت‌تر از فینال بود
کریمی: ایران می‌توانست ۵ مدال طلا بگیرد

گروه ورزشی/ساینا کریمی، تکواندوکار ۱۹ ساله ایرانی، با استعداد فوق‌العاده، در مدت کوتاهی یکی از چهره‌های درخشان تیم ملی زنان شد. کسب مدال طلای بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی ۲۰۲۵ و سبک مبارزه سریع و تاکتیکی او، از ساینا یک پدیده‌ تکواندوی زنان ایران و امید آینده برای حضور در المپیک ساخته است. 
تکواندوکار وزن ۴۶- کیلوگرم ایران بعد از قهرمانی در ریاض در گفت‌و‌گو با «ایران» می‌گوید:« من و هم‌تیمی‌هایم که روز اول مبارزه داشتیم، قرعه سختی به نام‌مان افتاده بود. من بعد از شکست حریفی از قرقیزستان، در یک چهارم نهایی با امینه گوگباکان قهرمان ترک ۲۰۲۵ جهان مبارزه کردم. در فینال هم اکبروا تکواندو‌کار صاحب نام آذربایجانی و نفر سوم اروپا را شکست دادم. البته فینال برایم راحت‌تر از مبارزه با هوگوپوش ترکیه‌ای بود. به هر حال خوشحالم که طلا گرفتم.» 
او درباره تعداد کم مدال‌های طلای تکواندو در ششمین دوره بازی‌ها این‌طور توضیح می‌دهد: « بدشانسی آوردیم وگرنه سه مدال طلای دیگر حق تیم ایران بود. در وزن ۵۷- کیلو کارتمان سوخت. در مبارزه ملیکا میرحسینی هم اگر داور اخطار را به حریف داده بود، ملیکا برنده و فینالیست ‌می‌شد. البته در هر وزنی رقبای جهانی و المپیکی هم حضور داشتند.»
ساینا کریمی در بازی‌های آسیایی ناگویا هوگوی ایران را می‌پوشد: « قطعاً رقبای ما در ژاپن بهتر و باتجربه‌تر هستند. بخصوص که کشورهای صاحب سبک شرق قاره همیشه در بازی‌های آسیایی با بهترینهای‌شان حضور پیدا می‌کنند. اما ما هم با انگیزه و طبق برنامه پیش می‌رویم تا مدال‌های خوشرنگ بگیریم.»

ورزش برد و باخت دارد
علیمرادیان: می‌توانستیم نتیجه بهتری بگیریم

گروه ورزشی/ علی اصغر علیمرادیان در یک مبارزه نفس‌گیر محسن رضایی، تکواندوکار افغانستانی را در فینال منفی ۶۰ کیلوگرم بازی‌های کشورهای اسلامی شکست داد و دومین طلایی شد. فینالی که حاضران در سالن مدعی بودند سخت‌ترین فینال مسابقات تکواندو بود. علیمرادیان در این باره می‌گوید: «راند اول را باختم ولی بعد از شنیدن صحبت‌های سرمربی‌ام نحوه مبارزه را تغییر دادم و ۱۵ برصفر راند دوم را بردم. چون در فینال ناک اوت نداریم، من دیگر بیشتر به خودم فشار نیاوردم تا امتیاز ۱۷ را بگیرم و بتوانم راند سوم را هم برنده بیرون بیایم. خدا را شکر تلاش‌هایم نتیجه داد و پیروز شدم. البته در مبارزه نیمه نهایی با رقیب آذربایجانی که نقره جهانی ۲۰۲۴ را داشت، خیلی سخت امتیاز گرفتم ولی دعای خیر مردم مرا برنده کرد.» 
به نظر قهرمان بازی‌های کشورهای اسلامی، همیشه نباید از تکواندو توقع مدال طلا داشت: «تکواندو همه کشورها در حال پیشرفت است. دو ملی‌پوش المپیکی در جهانی نتیجه خوب نگرفتند، ولی همیشه نباید انتظار مدال داشت چرا که ممکن است یک روز، روز بازی‌ات نباشد. به هر حال نایب قهرمانی تیمی در جهان جایگاه کمی نیست. به نظرم در ریاض مدال‌های خوبی گرفتیم هر چند می شد بهتر هم باشیم.» 
علیمرادیان امیدوار است تکواندو در بازی‌های آسیایی ناگویا نتیجه بهتری بگیرد: «مجید افلاکی و هادی ساعی سرمربی و رئیس فدراسیون همه تلاش خود را می‌کنند تا ملی‌پوشان بهترین نتیجه را بگیرند. هیچ بازیکنی هم کم کاری نمی‌کند. ولی ورزش برد و باخت دارد، مهم این است که همه تیم برای بهترین نتیجه تلاش می‌کنند. امیدوارم بهترین نتیجه را در ناگویا بگیریم.»

تکواندو نیازمند آسیب‌شناسی جدی

نعمت خلیفه
کارشناس  تکواندو

عملکرد تکواندوی ایران در بازی‌های کشورهای اسلامی ریاض، ضعیف و دور از انتظار بود. معیار اصلی ارزیابی، مقایسه تعداد مدال‌ها و کیفیت عملکرد این دوره با دوره‌های گذشته است. برخی معتقدند شرایط این دوره متفاوت بوده، اما واقعیت این است که هیچ تفاوت بنیادینی وجود ندارد؛ پیشرفت تکنولوژی، امکانات و شرایط رقابت برای همه کشورها یکسان است. حتی اگر گفته شود ایران با تیم دوم شرکت کرده، باید یادآور شد که در دوره قبل نیز شرایط مشابهی وجود داشت.
با این حال، آمار و ارقام نشان می‌دهد روند نزولی تکواندو تدریجی بوده و امروز به مرحله هشدار رسیده است. افت فعلی ناگهانی نیست؛ همان‌طور که پیشرفت پله‌پله حاصل می‌شود، عقبگرد نیز به‌تدریج شکل می‌گیرد. شاید این خطر در نگاه اول محسوس نباشد، اما ضرورت دارد منشأ این افت و زمان آغاز آن در یک بررسی کارشناسی مشخص شود. در حالی که گاهی گفته می‌شود نتیجه در تورنمنت‌ها اهمیت چندانی ندارد و ملاک اصلی بازی‌های آسیایی یا المپیک است، مقایسه عملکرد رشته‌ها نشان می‌دهد مسأله اصلی تنها شرایط کاروان نیست. وقتی والیبال و فوتسال موفق به تکرار قهرمانی‌های دوره قبل می‌شوند، ناکامی تکواندو نیازمند آسیب‌شناسی دقیق است. از سوی دیگر، رنگ مدال در بازی‌ها برای رتبه کاروان اهمیت زیادی دارد. اگر سیستم رپه‌شارژ در ریاض وجود نداشت، بسیاری از مدال‌های برنز نیز به دست نمی‌آمد؛ چرا که برخلاف قهرمانی آسیا و جهان، جدول ریاض اجازه بازگشت به رقابت را می‌داد. همین موضوع ضعف عملکرد را بیشتر آشکار می‌کند. بازی‌های آسیایی ۲۰۲۶ ناگویا با حضور قدرت‌های شرق آسیا و کشورهای در حال رشد مانند ازبکستان و قزاقستان میدان بسیار دشوارتری خواهد بود. اگر از اکنون مشکلات شناسایی و برطرف نشود، احتمال تکرار ناکامی وجود دارد. رقابت‌های جهانی زیر ۲۱ سال نیز فرصتی ارزشمند برای ارزیابی نسل جدید است، اما بدون یک آسیب‌شناسی جدی، آینده تکواندو مبهم خواهد ماند.