درگیریهای تاریخی در دربی پایتخت
از کتککاری محرمی و قلعهنویی تا مشت برومند
دربی پایتخت، فراتر از یک مسابقه فوتبال، همواره صحنهای از غرور، رقابت و گاهی برخوردهای فیزیکی بوده است. در ۵۷ سال گذشته، این رویارویی شاهد درگیریهایی بوده که از زمین بازی به سکوها و حتی رختکنها هم کشیده شده است. گاهی تنها چند ثانیه کافی بود تا اختلافات شعلهور شده و میدان مسابقه به صحنهای پرآشوب تبدیل شود.
محمدرضا رحیمپور_ گروه ورزشی: یکی از پرحاشیهترین درگیریها به دربی ۳۹ (مهر ۱۳۷۱) بازمیگردد. در دقیقه ۷۵، تکل خشن مجتبی محرمی روی امیر قلعهنویی، آغازگر یک زد و خورد تمامعیار شد و هر ۲۲ بازیکن وارد درگیری شدند. پرتاب صندلی از سوی تماشاگران و ورود نیروهای نظامی، شدت ماجرا را نشان داد.
در دربی شماره 4 (۱۳۴۸) نیز اعتراض شدید بازیکنان پرسپولیس به داور باعث شد دروازهبان این تیم، عزیز اصلی، سیلی به داور بزند. این اقدام منجر به ترک زمین توسط سرخپوشان و ثبت اولین نتیجه انضباطی تاریخ دربی شد.
دربی ۴۹ (۱۳۷۹) با مشت پرویز برومند و درگیری گسترده میان بازیکنان و دربی ۲۳ (۱۳۵۴) با هجوم تماشاگران، نمونههایی دیگر از تنشهای تاریخی بودند. در دهه ۹۰، شکل درگیریها تغییر یافت؛ در دربی ۸۲ (بهمن ۱۳۹۵) بهزاد غلامپور، مربی دروازهبانان استقلال، مهدی ترابی را در بین دو نیمه هل داد و تصاویر آن در فضای مجازی نیز منتشر شد.
در دربی ۹۵ (آذر ۱۴۰۰) تکل خشن محمد نادری روی عیسی آلکثیر و درگیری دقیقه ۹۶ و در دربی ۱۰۴ (اراک)، تنش میان کنعانیزادگان و بازیکنان استقلال تا تونل رختکن ادامه یافت.
این درگیریها، اگرچه چهرهای ناخوشایند از دربی ارائه میدهند، اما بخشی از تاریخ این مسابقه هستند و سوژهای برای کریخوانی و خاطرات هواداران شدهاند. با این حال، حفظ فضای ورزشی و جوانمردانه، همواره باید در اولویت باشد.
انتهای پیام/