ترمیم رابطه دولت و دانشگاه در دولت چهاردهم

گروه سیاسی: اما این نهاد، عمدتاً برچسب‌زنی‌های سیاسی و جناحی به خود را برنمی‌تابد و سعی در اجرای رسالت آکادمیک خود دارد. آنچه در اغلب کشورهای توسعه‌یافته در رابطه با دولت‌ها و دانشگاه جریان دارد، توجه به دانشگاه به عنوان محیطی است که می‌تواند موجب افزایش کارآیی سیاست‌گذاری‌ها، رشد قدرت و ثروت شود. با وجود این، در کشور ما در ادوار مختلف شاهد سیاست‌زدگی دانشگاه‌ها، بها ندادن کافی به دانشگاه و شخصیت دانشگاهی و طرد دانشگاهیان از مجراهای تصمیم‌گیری حیاتی بوده‌ایم.

این در حالی است که در تاریخ معاصر ایران، دانشگاه و دانشجویان همواره به عنوان یک مهره اثرگذار بر تحولات اجتماعی و سیاسی نقش بازی کرده‌اند و در بسیاری از موارد تغییر دهنده بازی سیاست بودند.

این دوگانگی عمدتاً سبب نادیده گرفتن یا کنارگذاشتن دانشگاهیان از صحنه سیاسی و تصمیم‌سازی و بروز پدیده‌هایی همچون اخراج دانشجویان و اساتید منتقد، آنچنان که در سال ۱۴۰۱ اتفاق افتاد، بوده است. این سیاست‌ها در آن سال موجب بروز شکافی عمیق‌تر میان دانشگاه و دولت شد. اما در دولت چهاردهم از دو وجه نشانه‌هایی از اهمیت بیشتر به دانشگاه و شخصیت بخشی به آن می‌توان مشاهده کرد که مایه امیدواری نسبت به بازگشت این رابطه دوسویه به سمت کارآیی و اثرگذاری در مسیر رشد و توسعه کشور را فراهم می‌آورد.

اولین گام تغییر مثبت در این رابطه، بازگشت تعداد قابل توجهی از اساتید و دانشجویان اخراجی به دانشگاه بود که نشان داد دولت چهاردهم به دانشگاه به عنوان تهدید نمی‌نگرد. علاوه بر این، ریاست محترم جمهوری بارها بر ارائه راهکار‌های علمی برای حل بحران‌های پیش روی کشور و استفاده از دانشگاهیان تأکید کرد و در عمل نیز این تغییر رویکرد ملموس است. ادامه این وضعیت نوید روزهای بهتری را برای رابطه دولت و دانشگاه می‌دهد.

انتهای پیام/