«ایران» بررسی میکند؛ واکنشهای بینالمللی به نامگذاری دیدار ایران و مصر در جام جهانی آمریکا
سکوت فیفا زیر سایه سنگین سیاسی بازی
واکنشها به تصمیم کمیته محلی سیاتل درباره نامگذاری روز برگزاری دیدار دو کشور مسلمان در جریان رقابتهای جام جهانی ۲۰۲۶، اکنون از یک حاشیه ورزشی فراتر رفته و به معضلی با ابعاد بینالمللی تبدیل شده است؛ رخدادی که موجی از واکنشها را در میان سیاستمداران، اهالی ورزش و فعالان رسانهای به دنبال داشته است.
ایران آنلاین: در این میان، سکوت معنادار فدراسیون جهانی فوتبال بیش از هر چیز بر دامنه ابهامات افزوده است. فیفایی که در سالهای اخیر بارها پایبندی به اساسنامه خود را بهعنوان یکی از ارکان بنیادین این نهاد یادآور شده و همواره به کشورهای عضو توصیه کرده است از آمیختن سیاست با فوتبال پرهیز کنند، اینبار در برابر این تصمیم بحثبرانگیز، سیاست سکوت را در پیش گرفته است؛ سکوتی که پرسشهای جدی درباره معیارهای دوگانه و رویکردهای گزینشی این نهاد جهانی ایجاد کرده است.
هرچند تاکنون هیچ واکنش رسمی از سوی مسئولان فیفا، بویژه جیانی اینفانتینو، در قبال این موضوع منتشر نشده، اما اظهارات مسئولان کمیته محلی سیاتل نشان میدهد آنان از برگزاری این مراسم اطمینان کامل دارند و حتی با جدیت و سرعتی بیش از گذشته، برنامهریزی برای اجرای آن را دنبال میکنند. رویکردی که نهتنها به فروکشکردن انتقادات منجر نشده، بلکه واکنشهای تندتری را نیز برانگیخته و این نگرانی را تقویت کرده است که در صورت اصرار فیفا بر برگزاری این مراسم جنجالی، موضوع به چالشی بزرگتر و پرهزینهتر برای فوتبال جهان بدل شود. در همین راستا، برای واکاوی ابعاد مختلف این تصمیم عجیب و آشکار سیاسی و نیز بررسی زوایای پنهان و پیامدهای احتمالی آن، دیدگاهها و تحلیلهای متفاوت صاحبنظران و کارشناسان را مورد بررسی قرار دادهایم تا تصویر روشنتری از این ماجرا و تبعات آن ترسیم شود.
«محمد سعید» نویسنده فوتبال مصر در گفتوگو با «ایران»:
باید با بیانیه مشترک فیفا را تحت فشار قرار دهیم
گروه ورزشی / «محمد سعید» نویسنده فوتبال مصر اعتقاد دارد روند نامگذاری روز بازی ایران و مصر از سوی کمیته محلی سیاتل باید از طریق فدراسیون جهانی فوتبال حل و فصل شود، چون فیفا باید به عنوان مجری یکی از بزرگترین تورنمنت های ورزشی جهان به عقاید و آیین شرکتکنندهها احترام بگذارد، قطعاً اتحاد ایران و مصر در این ماجرا بسیار قابل اهمیت است. برای بررسی شرایط به وجود آمده در رابطه با نامگذاری دیدار ایران و مصر به سراغ یکی از نویسندگان فوتبالی مصر رفتیم تا با او در این ارتباط گفتوگو کنیم، حاصل گفتوگوی «ایران» با محمد سعید را در ادامه می خوانید:
چه اقدامات یا سازوکارهایی را برای مقابله با این تصمیم و اعتراض به آن پیشنهاد میکنید؟
بهنظر من، این حق دو کشور مصر و ایران است که هر یک از طریق فدراسیون فوتبال خود، نسبت به چنین تصمیمهایی اعتراض کنند؛ تصمیمهایی که از منظر دینی و اخلاقی با فرهنگ جوامع مسلمان همخوانی ندارد. بنابراین ارسال نامههای رسمی خطاب به فدراسیون بینالمللی فوتبال (فیفا)، بهعنوان مرجع عالی و مسئول اصلی برگزاری جام جهانی، مسیر درستی است که مصر و ایران باید برای مقابله با این تصمیم در پیش بگیرند.
نظر شما درباره سکوت فدراسیون بینالمللی فوتبال (فیفا) در قبال این موضوع چیست؟
سکوت فدراسیون بینالمللی در چنین موضوعاتی طولانی نخواهد بود؛ چراکه این مسائل معمولاً نیازمند زمان برای بررسی و بحث در کمیتههای داخلی فیفا هستند. تلاش فیفا برای نمایش هرچه بهتر مهمترین و بزرگترین تورنمنت خود، باعث خواهد شد که این نهاد بهدنبال راهحلهای دیگری با کمیته محلی سیاتل باشد؛ بویژه اینکه میتوان اینگونه برنامهها را در هر مسابقه دیگری که در همان ورزشگاه «لومن فیلد» برگزار میشود، اجرا کرد؛ برای مثال دیدار ایالات متحده آمریکا مقابل استرالیا در ۱۹ ژوئن ۲۰۲۶.
رسانههای ایران و مصر نیز موضعی قاطع در قبال این تصمیم اتخاذ کردهاند. آیا این اتفاق نتیجه بخش خواهد بود؟
رسانهها در ایران و مصر باید با درایت و هوشمندی با چنین موضوعاتی برخورد کنند؛ چراکه هرگونه شتابزدگی، اظهارنظرهای احساسی یا حمله به دیگران میتواند فدراسیونها را در معرض قوانین سختگیرانه فیفا قرار دهد؛ قوانینی که در اعمال مجازاتها مسامحه نمیکند، چه در قالب محرومیت از پاداشها و چه حتی اعمال مواد انضباطی شدیدتر. تمرکز باید صرفاً بر یکپارچهسازی موضع مشترک مصر و ایران باشد؛ آن هم با استناد به ماده چهارم اصول فدراسیون بینالمللی فوتبال که بر بیطرفی در مسائل سیاسی و اجتماعی تأکید دارد و استفاده از فوتبال برای ترویج موضوعات جنجالی یا اختلافبرانگیز را مردود میداند.
و اگر فیفا به سکوت خود ادامه داد، راهکار چه خواهد بود؟
طبیعتاً اگر سکوت فدراسیون بینالمللی فوتبال ادامهدار شود یا هرگونه اعلامی درباره برگزاری برنامههایی مرتبط با «جامعه الجیبیتی» در دیدار مصر و ایران صورت گیرد، لازم است بیانیهای مشترک از سوی دو طرف صادر شود تا فیفا در برابر افکار عمومی جهانی قرار گیرد و مسئولیت این موضوع متوجه آن نهاد شود.
معاون وزیر ورزش و جوانان به «ایران» خبر داد
ایران و مصر بزودی بیانیه مشترک صادر میکنند
مهری رنجبر / سید محمد شروین اسبقیان، معاون توسعه ورزش قهرمانی و حرفهای وزیر ورزش، معتقد است با پیگیری فدراسیونهای فوتبال ایران و مصر، مشکل بازی اول دو تیم در جام جهانی ۲۰۲۶ حل خواهد شد.
سید محمد شروین اسبقیان دراین باره به خبرنگار «ایران» توضیح داد: «به محض انتشار خبر در رسانهها، وزیر ورزش به فدراسیون فوتبال دستور داد تا طی نامهای فوری، اعتراض شدید و جدی خود را به این تصمیم نادرست و توهینآمیز که مغایر با آموزهها و اعتقادات میلیاردها مسلمان است، به فیفا اعلام کند. اکنون، پس از اعتراض فدراسیون، پیگیری جدی تا تغییر شرایط در دستور کار قرار دارد.»
به گفته او، فدراسیون فوتبال ایران و مصر برای مخالفت رسمی بهصورت مشترک به این موضوع معترض شدند: «وزیر ورزش دوشنبه دستورداد تا فدراسیون ایران همراه وهماهنگ با فدراسیون مصر بیانیه مشترکی برای محکومیت این اقدام صادر کند.»
اسبقیان امیدوار است این مسأله بزودی حل شود: «من مطمئنم با جدیتی که در پیگیری موضوع داریم، این مسأله حل خواهد شد. چرا که با اعتقادات ما مغایرت دارد. ورزش برای ما وسیلهای است برای تحقق اهداف متعالی و قرب الهی.»
به نظر معاون توسعه ورزش قهرمانی و حرفهای، رایزنی با کشورهای مسلمان نیز یکی از راههای پیشرو برای اعتراض به این تصمیم است: «هرچند نفوذ جریان سیاست در نهادهای ورزشی وجود دارد، اما باید به تکلیف خود عمل کنیم و با رایزنی، کشورهای مسلمان را در این زمینه همصدا کنیم تا اعتراض شدید خود را نسبت به این اقدام ابراز کنند. شک ندارم با حساسیتی که وزیر ورزش دارد، پیگیریهای لازم تا حصول نتیجه ادامه خواهد داشت.»
واکنش تند رسانههای مصر خطاب به فیفا و میزبان جام جهانی
این افتضاح فرهنگی را تمام کنید
گروه ورزشی / واکنشها به تصمیم کمیته محلی سیاتل در خصوص نامگذاری روز بازی ایران و مصر همچنان ادامه دارد. نکته قابل توجه واکنش تند نمایندگان مجلس ایران و مصر به این ماجراست تا حدی که حالا موضوع مخالفت با این نامگذاری هدفمند به عنوان یک مطالبه عمومی در دست پیگیری است تا فیفا را وادار به عقبنشینی کنند.
به همان اندازه که رسانههای ایران به این ماجرا ورود کردند و با انتشار گزارشها و مطالب انتقادی تصمیم کمیته محلی سیاتل را مورد نقد قرار دادهاند، رسانههای منطقه بویژه رسانههای مصری نیز به این مسأله واکنش نشان دادهاند.
رسانههای مصری این اقدام را«شوکآور و نادیدهانگاشتن ارزشهای فرهنگی و مذهبی» توصیف کردهاند و بر اهمیت حفظ بیطرفی فرهنگی و ورزشی تأکید دارند.
رسانه معتبر «الجزیره» گزارش داد که اتحادیه فوتبال مصر در نامهای رسمی به فیفا اعلام کرده است که «هرگونه فعالیت یا برنامهای که به حمایت از دگرباشان جنسی مرتبط باشد، بهطور قاطع رد میشود».
این رسانه نوشت که اتحادیه فوتبال مصر تأکید کرده که چنین اقداماتی «بهوضوح با ارزشهای فرهنگی، دینی و اجتماعی جامعه مصر و منطقه در تضاد است» و خواستار جلوگیری از درج این نوع فعالیتها در روز مسابقه شده است.
رادیو «العربیه» نیز به نقل از اتحادیه فوتبال مصر نوشت: «نه تنها در چنین رویدادی مشارکت نخواهیم کرد، بلکه نقش تیم ملی و بازیکنان را در این قبیل برنامهها نمیپذیریم».
این رسانه افزوده است که اگر اصرار بر ادامه این برنامهها باشد، حتی ممکن است شاهد واکنش مستقیمی از سوی تیم ملی مصر در داخل زمین مسابقه نیز باشیم.
رسانههای دیگر از جمله «البلد» به نقل از فدراسیون مصر گزارش کردند که اتحادیه فوتبال مصر در نامه خود به فیفا با استناد به ماده ۴ اساسنامه فیفا درباره «بیطرفی در مسائل اجتماعی و سیاسی» خواستار جلوگیری از هرگونه فعالیت مرتبط با حمایت از جامعه دگرباشان جنسی در روز مسابقه شده است.
همچنین، «النهار» نوشت که این نامگذاری به «یک بحران فرهنگی و اجتماعی» تبدیل شده و اعتراض رسمی مصر و ایران به فیفا ارسال شده است تا تضمین شود بازی صرفاً یک رقابت ورزشی باقی بماند.
رسانههای مصری با لحن انتقادی بر بیتوجهی برگزارکنندگان آمریکایی به حساسیتهای فرهنگی تأکید کرده و هشدار دادهاند که چنین اقدامات نمادین میتواند بیاعتمادی و تنش میان فوتبال و جامعه اسلامی ایجاد کند.
آنها همچنین خواستار آن شدهاند که فیفا با حفظ اصول بیطرفی، اجازه ندهد ارزشهای فرهنگی و مذهبی دو کشور قربانی برنامههای جنجالی شود.
نامگذاری کمیته محلی سیاتل پارلمان مصر را به هم ریخت
رمزی: فوتبال نباید ابزار سیاست شود
گروه ورزشی/ به دنبال نامگذاری دیدار تیمهای ملی مصر و ایران در جام جهانی ۲۰۲۶ از سوی کمیته محلی سیاتل، ایهاب رمزی، نماینده پارلمان مصر و استاد حقوق کیفری، در پارلمان این کشور واکنش رسمی و محکمی نسبت به این موضوع مطرح کرد و از وزیر ورزش مصر خواست به سؤالات و ابهامات در این ارتباط پاسخ دهد.
رمزی، پنج پرسش اساسی درباره نقش وزارت ورزش و جوانان و اتحادیه فوتبال مصر در این پرونده مطرح کرد. «البلد» با انتشار صحبتهای ایهاب رمزی از قول او نوشت:«تلاش برای ارتباط دادن تیم ملی یا هواداران مصر با رویدادهایی که با فرهنگ و ارزشهای جامعه مصری همخوانی ندارد، قابل قبول نیست.»
نماینده پارلمان مصر در ادامه خطاب به وزیر ورزش مصر گفت:«موضع رسمی وزارت ورزش و جوانان مصر نسبت به تلاش برای ارتباط دادن دیدار ایران-مصر با رویداد «روز افتخار» چیست؟ آیا وزارتخانه اطلاع داشته یا از برنامه مطلع شده است؟ آیا اتحادیه فوتبال مصر در جریان یا موافقت با هر گونه رویداد همزمان با مسابقه بوده است؟ و اگر اطلاع نداشته، چگونه اجازه داده شده تیم ملی بدون تضمین عدم سوءاستفاده در مسابقه شرکت کند؟ نقش وزارتخانه در حفاظت از تصویر تیم ملی مصر در برابر بهرهبرداری فرهنگی یا ایدئولوژیک چیست؟ چه اقداماتی برای مقابله با نهادهایی که تلاش دارند رویدادهایی ناسازگار با فرهنگ مصر را به بازی پیوند دهند، انجام خواهد شد؟»
ایهاب رمزی در ادامه سؤالات خود توضیح داد:«وزارتخانه چگونه با فشارهای غربی که تلاش میکنند دیدگاههای خود را بر تیمهای ملی عربی و آفریقایی تحمیل کنند، برخورد خواهد کرد و آیا چهارچوب مشخصی برای حفاظت از تیمها در برابر سوءاستفاده سیاسی یا فرهنگی وجود دارد؟»
رمزی در بخش دیگری از انتقادات خود توضیح داد:«صداهای غربی که از حقوق و آزادیها سخن میگویند، باید به همان اندازه به آزادی جوامعی که برخی رفتارها را بر اساس ارزشها و فرهنگ خود نمیپذیرند، احترام بگذارند.»
وی در پایان توضیح داد:«برگزاری رویداد حمایت از همجنسگرایی همزمان با مسابقهای که شامل تیمهای کشورهای محافظهکار است، تجاهل آشکار نسبت به خصوصیت فرهنگی جوامع محسوب میشود و میتواند تحریک فرهنگی تلقی شود.»
وی همچنین از فیفا خواست اطمینان حاصل کند که هیچ برنامه یا پیام ناسازگاری بر تیمها یا هواداران تحمیل نشود و تأکید کرد که آزادی یک طرف نباید به نقض آزادی طرف دیگر تبدیل شود.
رمزی هشدار داد که این موضوع صرفاً یک مسأله ورزشی نیست، بلکه بازتابی از مبارزه جهانی بر سر مفهوم آزادی و احترام به تنوع فرهنگی بین ملتهاست و تیمهای ملی نباید ابزار استفاده سیاسی یا فرهنگی باشند.
او در پایان توضیح داد:«زمان آن رسیده که نهادهای بینالمللی، بویژه فیفا، درک کنند که ورزش، عرصهای برای تحمیل دیدگاهها یا جهتگیریهای ایدئولوژیک نیست، بلکه مکانی برای دیدار ملتها بر پایه احترام متقابل است.»
مهندسی فرهنگی خطرناک
رضا شجیع/پژوهشگر و جامعهشناس ورزشی
در جامعهشناسی انتقادی ورزش، فوتبال نه صرفاً یک بازی، بلکه میدان قدرت تلقی میشود؛ میدانی که در آن معنا، هویت و هنجارها بهطور مداوم بازتولید یا به چالش کشیده میشوند. پییر بوردیو از ورزش بهعنوان بخشی از میدانهای نمادین یاد میکند که در آن، قدرت نه از طریق اجبار، بلکه از مسیر مشروعیت فرهنگی اعمال میشود. بر این اساس، هیچ کنش نمادینی در رویدادهای بزرگی مانند جام جهانی، بیهدف یا خنثی نیست.
انتخاب رژه همجنسگرایان در حاشیه بازی ایران و مصر را باید دقیقاً در همین چهارچوب تحلیل کرد. این تصمیم، نه یک ابتکار تصادفی فرهنگی، بلکه نمونهای روشن از سیاست هویتی در میدان ورزش جهانی است. سیاست هویتی، زمانی رخ میدهد که مطالبات فرهنگی و هویتی جایگزین یا مسلط بر منازعات اقتصادی و ساختاری میشوند. این در حالی است که فوتبال، به دلیل ضریب نفوذ بالا و سرمایه عاطفی عظیم، به بستری ایدهآل برای چنین سیاستی تبدیل شده است.
از منظر جامعهشناسی انتقادی، اولین هدف اینگونه کنشها «عادیسازی» است. آنچه در فضای سیاسی یا حقوقی با مقاومت روبهروست، در میدان فرهنگ عامه و ورزش، بهتدریج عادی میشود. مطالعات فرهنگی نشان میدهند که تکرار نمادها در بسترهای محبوب، بیش از هر قانون یا بیانیه رسمی، در تغییر ادراک جمعی مؤثر است. در این معنا، رژه همجنسگرایان، کنشی هدفمند و برنامهریزی شده برای جابهجایی مرزهای هنجاری در سطح جهانی است.
دومین هدف، «دیگرسازی» است. ادوارد سعید نشان میدهد که چگونه غرب، از طریق بازنمایی فرهنگی، «دیگری» را نه فقط متفاوت، بلکه عقبمانده و نیازمند اصلاح معرفی میکند.
قرار دادن نمادهای حساس هویتی در برابر تیمهایی با هویت اسلامی، آنها را ناخواسته در موقعیت دفاعی قرار میدهد.
واکنش منفی، بهسرعت بهعنوان نشانهای از عدم مدارا بازنمایی میشود، بیآنکه زمینههای تاریخی، دینی و اجتماعی این جوامع مورد توجه قرار گیرد. این یک سازوکار کلاسیک قدرت نمادین است.
سومین لایه، کارکرد «انحراف توجه» است. جامعهشناسان انتقادی در ورزش بارها تأکید کردهاند که برجستهسازی منازعات فرهنگی، میتواند توجه افکار عمومی را از مسائل ساختاریتر منحرف کند. تمرکز رسانهای بر موضوعات هویتی پرتنش، در عمل میدان بحث را از مسائل بنیادیتری که آمریکا، فیفا و جام جهانی با آنها مواجه هستند، دور میکند.
واکنشها به این اقدام نیز خود بخشی از بازی قدرت است . رسانههای جریان اصلی غرب، این واکنشها را عمدتاً در قالب دوگانه ساده «پیشرفت- عقبماندگی» صورتبندی میکنند؛ دوگانهای که به گفته بوردیو، ابزار سادهسازی و سلطه نمادین است.
در نهایت، مسأله اصلی حق ایران و مصر برای مصون ماندن ورزش از مهندسی فرهنگی یکسویه است. فوتبال زمانی میتواند زبان مشترک ملتها باقی بماند که به میدان تحمیل نمادها و ارزشهای خاص تقلیل نیابد.
آنچه مسلم است، هرگاه ورزش به ابزار سیاست هویتی تبدیل شود، نهتنها از کارکرد وحدتبخش خود تهی میشود، بلکه به عاملی برای تعمیق شکافهای فرهنگی و بیاعتمادی جهانی بدل خواهد شد.
نامگذاری فاقد خردمندی و آزادی
محمد سلیمان فاید/روزنامه نگار و استاد دانشگاه قاهره
بیاغراق میتوان گفت که زمان برگزاری مسابقهای میان تیمهای ملی مصر و ایران، آن هم در این مقطع خاص، پرسشهای مشروعی را برمیانگیزد که فراتر از چهارچوب ورزش میرود و به جوهره ارزشهای فرهنگی و دینی جوامعی مربوط میشود که دارای تاریخ و جایگاه ویژهای در جهان اسلام هستند. مسأله نه فوتبال است و نه اصل رقابت ورزشی؛ بلکه تلاش برای کشاندن تیمهای ملی به بسترهای فرهنگی و ایدئولوژیکی است که نماینده آنان نیست و بیانگر دیدگاههای هوادارانشان به شمار نمیآید.
پیوند دادن مسابقهای که دو کشور از برجستهترین دولتهای دارای ماهیت دینی را دربر میگیرد با رویدادهایی که در جوامع آنها جدل ارزشی گستردهای برمیانگیزد، نشاندهنده فقدان آشکار حساسیت فرهنگی و نادیدهگرفتن عمدی خصوصیات ملتهاست. این امر موج مخالفت و خشم در محافل ورزشی، سیاسی و مردمی مصر را توضیح میدهد؛ مخالفتی با هرگونه تلاش برای وارد کردن تیم ملی مصر یا هوادارانش به پیامهایی که با فرهنگ مصری و ارزشهای ریشهدار اجتماعی سازگار نیست.
خطرناکتر آنکه اینگونه تصمیمها بار دیگر بازتابدهنده دوگانگی معیارهایی است که بر برخی نهادهای غربی حاکم است؛ بهویژه در فضای سیاسی آمریکا که بیش از پیش به تحمیل دیدگاههای فرهنگی یکسان گرایش یافته، بیآنکه توجه واقعی به تنوع تمدنی یا احترام به حق جوامع دیگر در تفاوت قائل شود. آزادی، اگر ارزشی انسانی و جهانی است، نمیتواند در یک الگو خلاصه شود و نباید به ابزاری برای فشار فرهنگی یا اخلاقی بر ملتهایی با مرجعیتهای خاص خود بدل گردد.
در این چهارچوب، اقدام پارلمانی مصر تأکید کرد که اعتراض، واکنشی احساسی و گذرا نیست، بلکه موضعی نهادی و آگاهانه است. دکتر ایهاب رمزی، نماینده مجلس و استاد حقوق کیفری، پرسشهای اساسیای را درباره نقش وزارت جوانان و ورزش و فدراسیون فوتبال مصر در حفاظت از تصویر تیم ملی و تضمین عدم بهرهبرداری از آن در هر زمینهای که با ارزشهای جامعه در تعارض باشد یا به هوادارانش اهانت کند، مطرح کرد.
اهمیت این پرسشها در آن است که همه را در برابر مسئولیتهایشان قرار میدهد، از نهاد برگزارکننده، تا مؤسسات ورزشی ملی و در نهایت فدراسیون بینالمللی فوتبال (فیفا) که باید ضامن بیطرفی ورزش باشد، نه واسطهای برای عبور دادن پیامهای ایدئولوژیک زیر پوشش رقابت ورزشی.
احترام به تنوع فرهنگی به معنای تحمیل یک دیدگاه خاص نیست، بلکه به رسمیت شناختن حق هر جامعه برای حفظ ویژگیهای خود است. آزادی یک طرف، هر اندازه هم که توجیهپذیر باشد، نباید به بهای آزادی طرف دیگر یا به بهای هویت ملتها اعمال شود. از این منظر، جدال پیرامون این مسابقه موضوعی حاشیهای نیست، بلکه بازتابدهنده کشمکشی گستردهتر درباره معنای آزادی و حدود آن است؛ و اینکه آیا ورزش همچنان فضایی برای همگرایی انسانی خواهد ماند یا به میدان کشمکش فرهنگی تبدیل میشود.
برعهده هواداران و نهادهای ملی است که از تیم ملی مصر و همچنین تیم ملی ایران در برابر هرگونه بهرهبرداری سیاسی یا فرهنگی که بیانگر فرهنگ، دین و ارزشهای آنان نیست، محافظت کنند.
حمایت نامحسوس رسانههای عبری از کمیته محلی سیاتل
گروه ورزشی /در حالی که رسانههای ایران و مصر بشدت از تصمیم سیاسی و غیرورزشی کمیته محلی سیاتل انتقاد کردند و فیفا را بابت سکوت در قبال این نامگذاری، که از سوی مسئولان محلی برگزارکننده برای بازی دو کشور مسلمان انجام شد، مورد سرزنش قرار دادند، رسانههای عبری به انعکاس ویژه این رویداد پرداختند. آنها با برجستهسازی اظهارات مسئولان محلی و بازتاب دقیق سخنان آنان، تأکید کردند که کمیته محلی سیاتل به هیچ وجه از تصمیم خود صرف نظر نخواهد کرد و مراسم «روز افتخار» طبق برنامه قبلی برگزار میشود.
رسانه عبری «ماکو» در گزارشی نوشته است: «سازماندهندگان جام جهانی در سیاتل یک بازی تاریخی را در هفته افتخار برنامهریزی کرده بودند، اما دست سرنوشت و قرعهکشی باعث شد که این بازی میان مصر و ایران برگزار شود.»
این رسانه عبری، در راستای حمایت غیرمستقیم از این برنامه، به سراغ توئیتهای مسئولان کمیته محلی سیاتل رفته و با پوشش مواضع آنان، به صورت ظریف از برگزاری این مراسم حمایت کرده است. «ماکو» با انتشار نقلقولی از گرانت آهل، عضو کمیته محلی سیاتل که در شبکههای اجتماعی منتشر شده، آورده است: «واقعیت اینکه این بازی دو کشور را به هم میرساند که در آنها همجنسگرایی ممنوع است، از نظر من چیز خوبی است.»
روزنامه «آحارونوت» نیز با انتشار گزارشی نوشته است: بازی سپتامبر (Pride Match) میان ایران و مصر برگزار خواهد شد و این بازی را به عنوان رویدادی تاریخی در جام جهانی ۲۰۲۶ معرفی کرده است.
رسانههای «Israel Hayom» و «Haaretz» نیز این خبر را پوشش دادهاند و به واکنش مقامات ایرانی و اعتراض آنها نسبت به برگزاری چنین رویدادی اشاره، اما همزمان بر اجرای آن تأکید کردهاند.
ایران و مصر بزودی بیانیه مشترک صادر میکنند
باید با بیانیه مشترک فیفا را تحت فشار قرار دهیم
انتهای پیام/