«ایران آنلاین» گزارش می‌دهد؛
غزه و رفح، در چند قدمی بزرگترین قبرستان روباز دنیا
اوضاع فلسطینی‌های اهل غزه، که به ناچار خانه و زندگیشان را رها کرده‌اند و راهی اردوگاه رفح شده‌اند، تا حدی نگران کننده است که سازمان ملل و نهادهای بین‌المللی نسبت به تشدید و خطراتش هشدار داده‌اند.
گروه بین‌الملل ایران آنلاین: سنگینی سایه یک فاجعه انسانی بر سر شهری مرزی افتاده که برای چیزی حدود دو میلیون پناهجوی اهل غزه، حکم خانه عاریه‌ای دارد.
مردمی که جنگ اسرائیل علیه آن‌ها، همه چیزشان را نابود کرده و برایشان جز تلی از آوار چیزی باقی نمانده و ناچار شده‌اند به شهر رفح در جنوب بروند.
رفح اما این روزها حالش خوب نیست و از هر طرف برایش یک پیام تهدید می‌رسد، یکبار نبود آب و غذا جان ساکنانش را تهدید می‌کند، یکبار بمب و موشک‌هایی که از طرف اسرائیل برایش فرستاده می‌شود.
مهاجران این شهر مرزری، در حالی برای در امان ماندن از تیغ آفتاب و سرمای شب در این چادرهای وصله‌پینه شده سر می‌کنند که از کمترین امکانات برای ادامه زندگی، البته در شرایط سخت برخوردارند.
رفح برای مردم غزه، هیچ امکاناتی ندارد، نه آب برای آشامیدن، نه امکانات بهداشتی و درمانی، نه برق و نه حتی یک مرکز تهیه غذای گرم، بچه‌های قد و نیم قد ساعت‌ها در صف می‌ایستند و منتظر می‌مانند تا ماشین‌های حمل آب بیایند و ظرف‌هایشان را پر از آب آشامیدنی کنند.
مقامات سازمان ملل، اوضاع و احوال اهالی غزه در رفح را نگران‌کننده دانسته و گفته‌اند حملات متعدد اسرائیل و حتی چیدن پازل برای یک تهاجم بزرگ نظامی به رفح، قطعا فاجعه‌ای انسانی آن‌هم فراتر از تصور را رقم خواهد زد.
گذرگاه‌های زمینی منتهی به غزه همچنان توسط ارتش رژیم صهیونیستی کنترل می‌شود و هیچ محموله کمکی نمی‌تواند به دست مردم غزه برسد و محدودیت‌های زیادی برای ورود و توزیع و تحویل بسته‌های ارسالی وجود دارد.
ممانعت از ورود تقریبا منظم کمک‌های انسان‌دوستانه به مناطق شمال نوار غزه و هشدارهای بین‌المللی در مورد حمله نظامی رژیم صهیونیستی به اردوگاه پناهندگان النصیرات و حمله احتمالی به رفح، قطعا کار را برای رسیدن به توافق آتش‌بس و بازگشت پناهنگان اهل غزه سخت‌تر می‌کند.
از ابتدای فروردین ماه، روزانه به طور متوسط ۱۶۹ کامیون کمک رسانی از طریق گذرگاه (کرم شالوم) و گذرگاه زمینی (رفح) وارد غزه شده‌اند؛ این رقم هنوز بسیار کمتر از ظرفیت عملیاتی هر دو گذرگاه مرزی و میزان ۵۰۰ کامیونی است که پیش از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ (۱۵ مهر ۱۴۰۲) به صورت روزانه وارد نوار غزه می‌شدند.
اتفاقی که اگر فکری برای رفع آن نشود، قطعا قحطی و گرسنگی و خطر مرگ ساکنان این منطقه، تصویری دهشتناک از جنگ غزه را برای دنیا به ترسیم خواهدکرد.
چند هفته‌ای می‌شود که به رغم ایجاد اطمینان خاطر مقامات واشنگتن برای قاهره به منظور عدم حمله اسرائیل به این منطقه، رژیم صهیونیستی اما، تهدید کرده عملیات زمینی علیه غزه را کلید خواهد زد، منطقه‌ای که به یک اردوگاه مسکونی برای آوارگان فلسطینی اهل نوار غزه تبدیل شده است.
همه حرف و نقل قول‌ها برای برقراری آتش‌بس و بسته شدن پرونده حمله مجدد اسرائیل به رفح، در حالی است که رسانه‌های صهیونیستی از خرید هزارن چادر از چین به منظور برپایی برای آماده‌سازی زمینه‌های حمله به رفح، خبر داده‌اند.
کانال عبری‌زبان کان ۱۱، گزارش داد بود که ارتش رژیم صهیونیستی اخیرا قصد داشت اعلامیه‌هایی برای تخلیه ساکنان رفح منتشر کند، اما نخست‌وزیر این رژیم به منظور جلب حمایت کامل آمریکا از حمله مجدد به رفح، این تصمیم را در دقیقه ۹۰، به تعویق انداخت.
از سویی دیگر عملیات نظامی ایران علیه مواضع نظامی اسرائیل، برنامه‌ریزی‌های ارتش این رژیم برای حمله به رفح را به طور موقت کنار گذاشته شد.
رژیم صهیونیستی بارها به بهانه، تعقیب نیروهای حماس و زیرساخت‌های آن‌ها، رفح را مورد هدف حملات خود قرار داده، حملاتی با این رویکرد که از تجمع و حضور مردم جنوب غزه، در قسمت‌های شمالی جلوگیری کند تا مبادا فرماندهان در سایه حماس، بتوانند غزه را ترک کنند.
تعقیب‌وگریزهایی که البته با سیاست نسل‌کشی با گرسنگی از سوی صهیونیست‌ها دنبال می‌شود و تعداد موافقان این سیاست در کابینه این رژیم کم نیست.
هر چند بارها سازمان ملل بابت این رفتار غیرانسانی به مقامات اسرائیل هشدار داده است اما فراری دادن مردم فلسطین از مناطقی چون غزه و خان‌یونس به سمت شمال غزه همچنان در دستور کار نتانیاهو و وزرایش است.
جوزپ بورل، مسئول سیاست‌خارجی اتحادیه اروپا از بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل برای به وجود آوردن «قحطی انسان‌ساخته» در غزه انتقاد کرده که البته تاکنون پاسخ روشنی برای آن دریافت نکرده است.
بورل معتقد است؛ مردم در غزه و قسمت‌های شمالی آن در آستانه قحطی نیستند، بلکه در وضعیت قحطی به سر می‌برند که زندگی هزاران نفر را تحت تاثیر خود قرار داده است.
حالا مردم ساکن در اردوگاه‌های غزه، نه تنها باید در میان سکوت آنهایی که دم از حقوق بشر می‌زنند نگران آوارگی و بدون سرپناه بودنشان باشند، بلکه باید دلواپس این هم باشند که اگر بمب و موشک اسرائیلی‌ها به زندگیشان پایان ندهد، قطعا قحطی و گرسنگی برای آن‌ها مرگ را هدیه می‌آورد.
انتهای پیام/