اینجا هیجان آزاد است

مهری رنجبر: اولین کاری که می‌کند، سریع تسبیحش را از کیفش درمی‌آورد وبا هر صلوات، یک دانه تسبیح می‌اندازد، در حالی که چشم از زمین و بازی برنمی دارد و معمولاً یکی از پسران سید را در بغل دارد. حرکتی که سوژه خبرنگاران و عکاسان می‌شود. مادر ختم صلوات برای پیروزی تیم پسرش گرفته. حرف از شیرین بانو مادر سیدمحمد موسوی سوپر استار و سرعتی‌زن تیم فولاد سیرجان است.

زمانی که مادر سید نباشد، بازی‌های تیم والیبال فولاد سیرجان سه تماشاگر ثابت دارد. شهنوش رضی و دو پسرش؛ شاهان و دایان. همسر و پسران سید محمد موسوی، سوپر استار والیبال ایران. آنها هیچ بازی فولاد را در سالن فدراسیون والیبال از دست نمی‌دهند. البته پسران با پایان بازی سراغ پدر می‌روند و با انداختن توپ والیبال بازی می‌کنند. تفریحی که هر هفته و بعداز هر بازی تکرار می‌شود. برق چشمان سید نشان می‌دهد چقدر از بازی با پسرانش لذت می‌برد.

شهنوش رضی حضوردر سالن را به حمایت از همسرش و رفع دلتنگی ربط می‌دهد: «بچه‌ها بشدت وابسته پدرشان هستند و بنابراین هر وقت تیم فولاد سیرجان در تهران بازی دارد ما برای تماشا به سالن می‌آییم و من دوست دارم بچه‌ها یاد بگیرند که در هر موقعیتی باید از هم حمایت کنند. شاید در زندگی گاهی چیزی را از دست بدهیم و گاهی پیروز باشیم اما باید حامی هم باشیم.»سمیرا نائبی همسر عادل غلامی سرعتی زن سابق تیم ملی و سرمربی تیم والیبال نوجوانان و سایپا هم همیشه از روی سکو بازی‌های همسرش را تماشا می‌کند.

چه زمانی که غلامی بازیکن بود و چه حالا که مربی شده. او که حامی همیشگی همسرش بوده، فصل ۹۴ لیگ برتروقتی عادل غلامی بازیکن تیم سرمایه بود، در هفته سیزدهم به خاطر درگیری لفظی با پاسور ایتالیایی پیکان از او حمایت کرد. یا دو سال بعد وقتی عادل غلامی در اردوی تیم ملی و موقع تمرین لباسش را درآورد و به همین دلیل کولاکوویچ او را از اردو خط زد، باز هم با مصاحبه‌هایش حامی همسرش شد. سمیرا نائبی حالا که همسرش مربی شده باز هم حامی اوست و شاید آخرین بار او و پسرش آریو در بازی سایپا با مهرگان نور در دور برگشت لیگ برتر تیم همسرش را تشویق می‌کردند.

استرس زیاد باعث شد تا او ایستاده بازی را تماشا کند و با هر امتیازی خوشحالی کند. خودش هم می‌گوید: «من همیشه همراه عادل بودم، چه زمانی که بازی می‌کرد و چه حالا که مربی شده. من و پسرم آریو با حضور در سالن اول او را حمایت کرده‌ایم و بعد هم تماشای بازی برایمان دلچسب بوده و می‌خواهیم قوت قلبی برای عادل باشیم. البته عادل می‌داند که من در بازی‌ها خیلی استرس دارم با اینکه دوست دارد و حضور ما در سالن برایش جذاب است اما می‌گوید اگر اذیت نمی‌شوی بیا.»

حامد حدادی سوپر استار بسکتبال ایران هم یکی از بازیکنانی بود که همیشه در بازی‌های ملی و لیگ برتر با دلگرمی دعای خیر پشتوانه‌های اصلی‌اش پا به زمین می‌گذاشت. مادر و پدرش. آنها حتی در روز خداحافظی حامد حدادی هم او را همراهی کردند. در پنجره سوم انتخابی کاپ آسیا و بازی تیم ملی ایران با هند. هر چند حدادی قرار نبود بازی کند، اما در فرصت ۱۰ دقیقه بین دو نیمه حامد حدادی با مشایعت ملی‌پوشان به وسط زمین رفت تا شماره ۱۵ پیراهن تیم ملی او برای همیشه بایگانی شود، وقتی اشک در چشمان حدادی حلقه زد، چشمان مادرش هم بارانی شد.

اینها تنها چند نمونه از هزاران نمونه حضور خانواده‌ها و زنان در ورزشگاه‌هاست که در بعضی رشته‌ها اتفاق افتاده است، بدون اینکه جنجال‌ساز شود. ولی هیچ وقت به چشم نیامد، مثل حالا که حضور زنان در استادیوم‌های فوتبال چشمگیر است.اما طلسم چندین و چندساله حضور هواداران زن در استادیوم‌های فوتبال بعداز اقدامات زیادی شکست و صدای هواداران زن در استادیوم‌های فوتبال پیچید. اتفاقی که خیلی از فعالان اجتماعی برایش کمپین زدند و حتی مسئولان فدراسیون برای تحقق آن با رئیس وقت فدراسیون جهانی فوتبال فیفا رایزنی کردند. شاید قبلاً آرزوی ورزشکاران این بود که خانواده‌هایشان از نزدیک مسابقاتشان را تماشا کنند، اما حالا راضی هستند. هرچند فوتبالیست‌ها شرایط متفاوتی دارند و حتی شاید به خاطر جو ورزشگاه و فحاشی تماشاگران ترجیح می‌دهند خانواده‌هایشان به استادیوم نیایند.

دوپینگی به نام تشویق

مریم یوسفی جامعه شناس معتقد است حضور زنان و خانواده ورزشکاران در استادیوم‌ها وتشویق انگیزه بازیکنان را بالا می‌برد: «تشویق تماشاگران انگیزه هر ورزشکار یا تیمی را بالا می‌برد و حالا اگر مشوق خانواده درجه یک ورزشکار باشد به مراتب بازخورد بیشتری دارد و غیرت، تعصب و تلاش را صد برابر می‌کند. به تعبیر دیگر تشویق ورزشکار توسط خانواده‌اش حکم دوپینگ را دارد. چرا که نوعی پاداش برای پله‌های ترقی محسوب می‌شود.»