وقتی که هوندا با NSX-R از فراری و پورشه عبور کرد

مصطفی خدابخشی – ایران آنلاین: خودروهای پرفورمنس از جمله طراحی هایی در بازار خودرو بودند که شروع تحول بنیادی در آنها به سال 2 هزار میلادی باز می گردد، به طوری که تغییرات به وجود آمده در آنها به مراتب چشمگیرتر از اولین نسل  NSXبود. در آن سال ها پورشه به عنوان پرچمدار این سبک از خودرو با نسل 911 وارد بازار شد.

در طراحی این خودرو از سیستم خنک شونده با آب و مدل پیست‌محور GT3  استفاده شده بود اما زیاد طولی نکشید که فراری گوی سبقت را از پورشه ربود و با مدل ۳۶۰ مودنای  خود مختصاتی جدید در حوزه فنی و عملکرد خودروهای موتور میانی به ثبت رساند.

اما در سال 2002 بود که بمب خبری در حوزه خودروهای پرفورمنس در شرق آسیا یعنی در کشور ژاپن منفجر شد. هوندا به صورت انحصاری اقدام به عرضه نسل دوم NSX-R با کد داخلی NA2 کرد.

یکی از نکات قابل توجه این خودرو این بود که معماری آن بر پایه تجربه ای ۱۵ ساله استوار بود و آن را می بایست یک باز طراحی جدید دانست که با این وجود این خودرو در شاخص های عملکردی توانست به جوایز متعدد در حوزه خودروی پرفورمنس دست یابد و خود را یک سر و گردن بالاتر از خودروهای جدیدتر نشان دهد. این یعنی برتری بی چون و چرای هوندا نسبت به دیگر پلتفرم های این حوزه.  

این برتری زمانی خود را بیشتر به نمایش گذاشت که رکورد هفت دقیقه و پنجاه و شش ثانیه در پیست افسانه‌ای نوربورگرینگ توسط «موتوهارو کوروساوا» راننده آزمایشی ژاپنی به ثبت رسید تا برابری در ثبت رکورد با فراری ۳۶۰ چلنج استراداله که اختصاصا برای حضور در پیست طراحی شده بود، به ثبت برسد.

به دست آوردن چنین رکوردی امکان پذیر نبود جز به کارگیری NSX  از قطعات فیبر کربنی گسترده‌ در کاپوت خود که در آن دریچه خروجی هوا، پوشش زیرین جلوی باله‌دار، دیفیوزر عقب و اولین اسپویلر عقب یکپارچه توخالی از جنس فیبر کربن تعبیه شده بود. به عبارتی می توان گفت که این ترکیب برای اولین بار در جهان در NSX به کار برده شد و همین موضوع باعث شد تا نگاه ها به سمت این خودرو پرفورمنس خیره شود.

به عبارتی می توان گفت که این خودرو سبک نادری از توانمندی در میان خودرهای خیابانی را با ایجاد تغییرات در آیرودینامیک نیروی رو به پایین ارائه کرد تا خروجی آن چیزی جز پایداری چشمگیر در سرعت‌ بالا نباشد.

در تحلیل موتور این خودرو باید گفت که V6 DOHC VTEC مدل موتور آن است که 3.2 لیتر ظرفیت داشته که در تولید آن از تکنیک مونتاژ که عموما در مسابقات کاربرد دارد استفاده شده است. بر این اساس میل‌لنگ های آن به صورت دقیق بالانس‌شده و کنترل دریچه گاز برقی هماهنگی مناسبی را با دنده نهایی دارا می باشد.

با توجه به مختصات موجود از NSX می توان گفت که توانایی تولید ۲۹۰ اسب بخار قدرت از موتور آن دور از تصور نیست. قدرتی که از طریق گیربکس شش سرعته دستی بهبودیافته به چرخ‌های عقب منتقل می‌شد تا پیشرانه برتر در اختیار NSX قرار گیرد. همچنین باید گفت که شاسی های این خودرو از فنرهای سفت‌تر با میرایی بیشتر طراحی شده و سعی گردیده تا بوش‌های محکم‌تر برای افزایش چسبندگی لاستیک های بریجستون پوتنزا RE070 روی رینگ‌های سبک‌وزن BBS فورج‌کاری‌شده استفاده شود.

در بررسی طراحی داخلی NSX می توان گفت که طرح آن متمرکز بر راننده شامل صندلی‌های Recaro از جنس فیبر کربن، دسته‌دنده تیتانیومی و نشانگرهای ویژه است.