کدام نمایشگاه‌های تجسمی افتتاح شدند؟
نمایشگاه‌هایی همچون «کافه‌های سرگردانی»، «هنگامه واژگان، طغیان رنگ‌ها»، «شفافیت»، «بازگشتی به هنر کلاسیک» در گالری‌ها و نگارخانه‌های پایتخت افتتاح شدند.
ایران آنلاین: «کافه‌های سرگردانی» نمایشگاه نقاشی بزرگمهر حسین‌پور جمعه (۲۶ اردیبهشت) در گالری سهراب افتتاح شد و تا ۱۲ خردادماه به جز یکشنبه‌ها از ساعت ۱۱ تا ۲۰ در این گالری به نشانی خیابان سمیه، بین مفتح و رامسر، شماره ۱۴۲ دایر است.
به گزارش ایرنا، نمایشگاه «کافه‌های سرگردانی» از مجموعه «کج‌تابی‌ها» حسین‌پور است که او در این مجموعه، ۱۵ نقاشی اخیرش را که درباره انسان‌های کافه‌نشین خلق کرده به نمایش گذاشته است.
در بخشی از بیانیه این نمایشگاه آمده است: «کافه‌ها در دنیای امروز ایران محل پناه شده‌اند. پناهی برای فرار از خود، پناه آوردن به خود، پناه به دوستی، چشمی، نگاهی، به قهوه‌ای، به چای‌ای، به کلامی، به معاشرتی، به درددلی، به تنها شدن با خودی، به از تنهایی درآمدن با خودی‌ای... .پناهی برای حرف زدن... خندیدن و... کافه امروز قدم‌گاهی است برای پرسه زن‌ها و جزیره‌هایی برای سرگردان‌ها.
کافه‌های سرگردانی مجموعه‌ای است که محصول پنج سال اسکیس زدن در کافه‌های بزرگمهر حسین‌پور است که در ادامه مجموعه کج‌تابی خلق شده‌اند. بزرگمهر در مجموعه کج تابی معتقد است با هر شکستن، یک شکل از بین می‌رود اما شکلی نو متولد می‌شود. ما در زمانی زندگی می‌کنیم که قواعد از بین می‌روند و قواعد جدید جای آنها را می‌گیرند. به عبارت دیگر، چارچوب‌ها از میان می‌روند و چارچوب‌هایی انعطاف‌پذیرتر جایگزین آنها می‌شوند! این مجموعه روایتی و گزارشی از این ناپختگی و کج‌فرمی روزگار امروز.»
بزرگمهر حسین‌پور کاریکاتوریست و کارگردان انیمیشن متولد ۱۳۵۵ است. او از سال ۱۳۶۹ به عنوان کارتونیست و کاریکاتوریست در نشریات گوناگون کشور مانند گل آقا، کیهان کاریکاتور، روزنامه زن، سروش نوجوان، رشد نوجوان، روزنامه نوروز، روزنامه آفتابگردان، روزنامه اقبال و هفته‌نامه چلچراغ فعالیت داشته است.
حسین‌پور را می‌توان به عنوان یکی از شاخص‌ترین کاریکاتوریست‌های معاصر ایرانی معرفی کرد. او با تمرکز بر نقد دوران قاجار مجموعه‌ای را به نام «زنان سلسه قاجار» و «حرمسرای قاجاری» در گالری‌های «راه ابریشم» در تهران و «نیکولاس فلامل» در پاریس به نمایش گذاشته که بسیار مورد توجه قرار گرفته است.
حسین‌پور در سال ۱۳۷۵ برنده‌ی جایزه نمایشگاه مطبوعات شهری شد. او در سال‌های متمادی برنده جوایز متعددی از جمله جایزه سوم در نمایشگاه بین‌المللی کاریکاتور گفت‌وگوی تمدن‌ها در سال ۱۳۸۲، بهترین فیلم کوتاه انیمیشنی در نمایشگاه طنز شهری به سال ۱۳۸۵، کسب جایزه‌ی نخست از دوسالانه بین‌المللی کاریکاتور تهران (بخش پرتره) در سال ۱۳۸۶ و برنده‌ی مدال طلایی کاریکاتور ایرانی در همین سال شده است.
نخستین نمایشگاه انفرادی از آثار حسین‌پور در سال ۱۳۹۲ در گالری راه ابریشم به نمایش درآمده و پس از آن آثارش را در نمایشگاه متعددی به نمایش گذاشته شده است.
عکس‌های حمیدرضا آذرنگ از جزیره ابوموسی
نمایشگاه عکس‌های حمیدرضا آذرنگ هنرمند تئاتر، سینما و تلویزیون از جزیره ابوموسی با عنوان «زیبای مغموم» جمعه (۲۶ اردیبهشت) در نگارخانه مشارکتی کارشیو افتتاح شد و تا نهم خرداد در این نگارخانه به نشانی خیابان سنایی، کوچه دوازدهم، شماره ۱۳ طبقه اول برپاست.
آذرنگ درباره این نمایشگاه نوشته است: «در انتهای جنوب، آن‌جا که نقشه‌ها رنگ می‌بازند و مرزها در مه سیاست محو می‌شوند، ابوموسی ایستاده است؛ بی‌صدا، استوار، و تنها. جزیره‌ای که دریا آن را می‌شناسد اما چشم‌ها مدت‌هاست از نگاه کردن به آن وا مانده‌اند. سواحلش همچنان با سنگ‌ها و شن‌های بکر خود سخن می‌گویند اما این صداها گاه در همهمه دوردست‌ها گم می‌شوند. در اینجا، هر گوشه از ساحل داستانی دارد، هر سنگی حکایتی را در دل خود نهفته است. طبعیت جزیره، در تنهایی خود، به زیبایی خاموشی را می‌سازد. چشم‌اندازها اینجا همچون تصاویر مبهمی هستند که در انتظار تماشاگرانی می‌مانند که شاید روزی بیایند. آب‌های آبی و بی‌پایان دریا با خاک و صخره‌های سنگی در آغوش هم می‌رقصند اما گویی برای همیشه در لحظه‌ای که هیچ‌کس به آن توجه نمی‌کند، جا مانده‌اند. و در این لحظات، جزیره در دل خود به بی‌صدایی آرامش می‌بخشد؛ بی‌آنکه برای دیده شدن تلاش کند.
شاید در نگاه اول، جزیره چیزی بیش از سکوتی ابدی به نظر نیاید اما در دل همین سکوت، جریان زندگی پنهانی در جریان است. جزیره ابوموسی گاهی همچون آینه‌ای به نظر می‌رسد که در آن، نه تنها دریا بلکه خاطرات روزهای گذشته نیز انعکاس پیدا می‌کنند. روزهایی که شاید دیگر هیچ کس از آنها خبری ندارد. اینجا جایی است که گذر زمان تنها در لابه‌لای امواج دریا و در ترک‌های سنگ‌ها نفوذ کرده است. جزیره‌ای که در هیچ کجای جهان بازتابی از آن وجود ندارد. جزیره‌ای که بی‌واسطه تنها با دریا سخن می‌گوید.»
همچنین در بیانیه «زیبای مغموم» آمده است: «سیاست، در ابوموسی، شبیه بادی است که همه‌چیز را منجمد کرده؛ نه آن قدر شدید که ویران کند، نه آن‌قدر ملایم که بگذارد زندگی بدرخشد. عکس‌ها، تلاشی‌اند برای بیرون کشیدن لحظاتی از دل این انجماد. قاب‌هایی که نه به دنبال پاسخ‌اند و نه روایت رسمی؛ بلکه تکه‌هایی از حضورند، از بودن در جایی که بودن در آن خود نوعی مقاومت است. نگاهی نزدیک به خطوط ساحلی که گویی هر روز کمی بیشتر به دریا پناه می‌برند، به صخره‌هایی که سکوت را در خود حبس کرده‌اند، به افق‌هایی که آزادند، اما خالی. این نمایشگاه، سفر به جزیره‌ای‌ست که همزیستی‌اش با طبیعت، در زیباترین و غم‌انگیزترین شکل خود به تصویر کشیده شده. جایی که دریا هر روز حرف می‌زند، اما کسی صدایش را نمی‌شنود. جایی که هنوز می‌شود ایستاد، نفس کشید، و لحظه‌ای درنگ کرد؛ پیش از آن‌که سکوت، همه‌چیز را در خود فرو ببلعد.»
نقاشی‌خط‌های عزیز گلکار در نیاوران
نمایشگاه آثار نقاشی‌خط‌های عزیز گلکار هنرمند خوشنویس با عنوان «هنگامه واژگان، طغیان رنگ‌ها» شامل ۶۲ اثر در ابعاد مختلف، جمعه (۲۶ اردیبهشت)، در نگارخانه یک فرهنگسرای نیاوران افتتاح شد و به مدت چهار روز ساعت ۱۰ تا ۱۹ میزبان علاقه‌مندان به هنرهای تجسمی است.
عزیز گلکار متولد سال ١٣٣٩ و فارغ‌التحصیل رشته نقاشی و مجسمه‌سازی و از پیشکسوتان انجمن خوشنویسان ایران است. برگزاری نمایشگاه‌های مختلف در سطوح داخلی و بین‌المللی، برنده بهترین جایزه سال هنری جمهوری آذربایجان برای مرمت و احیای مقبره نظامی گنجوی، دارنده نشان درجه یک هنری از آمریکا، انتشار کتاب‌هایی در زمینه خوشنویسی و نقاشی و... از جمله فعالیت‌های هنری اوست.
«شفافیت» در گالری بی
نمایشگاه «شفافیت» شامل آثار ۲۰ هنرمند مجسمه‌ساز و معمار با نمایشگاه‌گردانی نگار نادری‌پور جمعه (۲۶ اردیبهشت) در گالری بی افتتاح شد و تا ششم تیر در آجودانیه، نبش کوچه توکلی شرقی، شماره ۲۶، ساختمان آگورا در معرض دید علاقه‌مندان قرار دارد.
این نمایشگاه با محوریت مفهوم شفافیت به بازخوانی آثاری می‌پردازد که مرز بین هنر و کاربرد و آنچه هنر است و آنچه هنر نیست را به پرسش می‌گذارد. این نمایشگاه با در نظر گرفتن موضوع شفافیت به عنوان نقطه شروع، طیف گسترده‌ای از آثار را گرد هم آورده است.
«شفافیت» به اشکال متفاوت تلقی هنرمندان از رابطه ساختار و اسکلت‌بندی با رویه و سطوح بیرونی پرداخته و بررسی می‌کند که چگونه استفاده از مواد شفاف در آثار هنری می‌تواند بر نحوه دیدن و ادراک ما تأثیر بگذارد. شفافیت نشان می‌دهد که ارتباط و اتصال فضاها و اشیا چگونه می‌تواند بازآفرین اتمسفری جدید باشد. جایی که سطوح شفاف کیفیت‌های بصری محیط اطراف را منتقل کرده یا تشدید می‌کند.
نگار نادری‌پور درباره این نمایشگاه گفت: استفاده از مواد شفاف در هنر مجسمه‌سازی و معماری پیشینه‌ای طولانی دارد. هر چند شفافیت از مفهوم اولیه فراتر رفته و در مباحث اجتماعی و اقتصادی باز معنا شده است. امروزه شفافیت به معنای امکان دسترسی به اطلاعات و نظارت جامعه بر حاکمیت است که دستمایه خلق آثار متعددی خصوصا در فضای معماری بوده است.
وی افزود: پیوند مجسمه و معماری پیشینه‌ای طولانی دارد و معماران و مجسمه‌سازان در طول تاریخ همواره باهم و به منظور خلق فضایی کارا، هماهنگ و متصل همکاری داشته‌اند. مجسمه در جا و مکانی قرار می‌گیرد که توسط معمار طراحی و ساخته شده است. در این نمایشگاه قرار گرفتن ماکت‌ها و ایده‌های معمارانه در کنار آثار حجمی و مجسمه ضمن ایجاد تجربه‌ای جدید به توانایی و ظرفیت هنر در ایجاد فضای گفتگو صحه می‌گذارد.
این نمایشگاه گروهی شامل آثاری از محسن وزیری مقدم، سیا ارمجانی، بهروز دارش، رضا دانشمیر، محمدرضا قدوسی، ایرج زند، محمدحسین عماد، علیرضا تغابنی، سهند حسامیان، مهران خوشرو، مرتضی احمدوند، نشید نبیان، رامبد ایلخانی، الهام گرامی زاده، احسان حسینی، مونا آقابابایی، امیرحسین سلطانپور، هاشم فروتن، کاترین اسپریدونف و امیرحسین طاهری است.
«شکوه تکرار» در گالری شیدایی
نمایشگاه «شکوه تکرار» با نمایش آثار نقاشی آربی کشیشیان جمعه (۲۶ اردیبهشت) در گالری شیدایی افتتاح شد و تا نهم خرداد در این گالری به نشانی میدان هفتم تیر، میدان بهار شیراز، روبه‌روی موزه عکسخانه شهر، پلاک ۱۴۹، واحد یک برپاست. گالری شنبه‌ها تعطیل است و سایر روزها ساعت ۱۵ تا ۱۹:۳۰ میزبان علاقه‌مندان است. آیین اختتامیه نمایشگاه در جمعه (نهم خرداد)، از ساعت ۱۶ تا ۲۰ برگزار خواهد شد.
این نمایشگاه شامل حدود ۲۵ اثر نقاشی رنگ‌روغن از این هنرمند است و به انعکاس سه مجموعه و محتوای کلی و همیشگی آثار آربی کشیشیان، یعنی پرتره‌ها، انسان‌های پشت میز و گلدان‌ها از نگاه هنرمند می‌پردازد.
کشیشیان در تشریح آثار خود در مجموعه «انسان‌های پشت میز» در این نمایشگاه اظهارداشت: به نظر من، پشت میز نشستن آغاز یک جشن است. ما انسان‌ها در فاصله میان انجام دادن دو کار، همیشه پشت میز می‌نشینیم و از آن مکث لذت می‌بریم. پشت میز نشستن برای من تداعی‌کننده یک ایستگاه است؛ چه قرار باشد روی میز اشیایی باشند و چه نباشند.
وی تاکید کرد که انتخاب نوع اشیا روی میزها در بسیاری از آثار، وابسته به زندگی و تجربه زیسته اوست.
این هنرمند درباره مجموعه «گلدان‌ها» بیان کرد: گلدان‌ها برای من جذابند، چون در وهله اول نشان زنده‌بودن هستند اما آنچه بیش از این مرا به سمت گلدان‌ها سوق می‌دهد، ریشه در کودکی‌ام دارد. کثرت گلدان‌ها و گیاهان سبز در اندازه‌های بزرگ در خانه پدری‌ام، تصویر ذهنی تأثیرگذار و زنده‌ای است که منبع الهام همیشگی من در به تصویر کشیدن گلدان‌هاست.
این هنرمند درباره مجموعه «پرتره‌ها» اظهارداشت: با اینکه عکاسی پرتره ژانر مورد علاقه من در عکاسی است اما در نقاشی اعتقادی به عینیت‌گرایی در پرتره‌ها ندارم و پرداختن به جزئیات یک پرتره و انعکاس آنها را وظیفه دوربین عکاسی می‌دانم. نقاشی برای من به‌تصویر کشیدن دریافت‌های درونی از امر بیرونی، به همراه چاشنی تجربه زیسته است. از طرف دیگر، من عنصر نور را بانی ظهور حجم در پرتره می‌دانم.
کشیشیان با اشاره به مقوله تکرار در این جهان گفت: مقوله تکرار برای من بسیار حائز اهمیت است، چرا که امور جهان همواره سرشار از تکرارند. هر امری خودش را تکرار می‌کند و این دریافت و ادراک ماست که به واسطه دوره زمانی‌ای که در آن قرار می‌گیریم، تغییر می‌کند. هر بار که یک موضوع را در نقاشی تکرار می‌کنم، گویی یک لایه از من و ناخودآگاه من جدا می‌شود و به بوم می‌چسبد و هر بار لایه جدید با لایه قبلی متفاوت خواهد بود.
در بخشی از بیانیه نمایشگاه «شکوه تکرار» به قلم هنرمند آمده است: «در این مجموعه، تکرار را نه بازتولیدی صرف، بلکه کنشی زنده و آگاهانه تجربه کرده‌ام؛ بازگشتی است پیوسته به فرم‌های آشنا، اما با نگاهی نو. هر تصویر دریچه‌ای است برای کشف دوباره معنا. تکرار در آثار من گفت‌وگویی است عمیق با حافظه، احساس و ناخودآگاه...»
آربی کشیشیان دانش‌آموخته رشته نقاشی از آکادمی هنرهای زیبای ایروان ارمنستان و کارشناس گرافیک از دانشگاه آزاد اسلامی تهران است. او تاکنون در نمایشگاه‌های گروهی متعددی شرکت داشته و آثارش در مجموعه‌هایی در داخل و خارج از ایران قرار دارند. آربی کشیشیان در اردیبهشت ۱۴۰۲ اولین نمایشگاه انفرادی خود را با عنوان «خاطرات وارونه» در گالری شیدایی برگزار کرد و هم‌اکنون نیز دومین نمایشگاه انفرادی خود را در این گالری برگزار می‌کند.
«بازگشتی به هنر کلاسیک» در فرهنگسرای ارسباران
نمایشگاه «بازگشتی به هنر کلاسیک» شامل آثار نقاشی ساناز لاهیجی، شنبه (۲۷ اردیبهشت) در نگارخانه شماره سه فرهنگسرای ارسباران گشایش یافت و تا هفتم خردادماه ساعت ۱۰ تا ۱۸ در این نگارخانه واقع در خیابان شریعتی، بالاتر از پل سیدخندان، خیابان جلفا میزبان هنرمندان و علاقه‌مندان به هنرهای تجسمی است.
لاهیجی دانش‌آموخته رشته نقاشی مقطع کارشناسی از دانشگاه سوره و کارشناسی ارشد از دانشگاه الزهرا، سابقه تدریس و پژوهش در دانشگاه و حوزهای مختلف هنری به مدت ۱۵ سال دارد.
این نقاش درباره نمایشگاه اظهارداشت: هنر کلاسیک به ویژه در نقاشی، بر تعادل، هارمونی و تقلید از طبیعت تأکید دارد؛ این سبک ریشه در هنر یونان و روم باستان دارد و در دوران رنسانس به اوج خود رسیده است؛ جایی که هنرمندانی چون لئوناردو داوینچی و رافائل با تمرکز بر تناسبات انسانی، پرسپکتیو و زیبایی آرمانی، آثار ماندگاری آفریدند.
انتهای پیام/