مصائب یحیی در نبرد بزرگ

 یحیی گل‌محمدی قطعاً دوست نداشت (و ندارد) که این همه زود و در همان اوایل لیگ بیست‌و‌چهارم فوتبال کشور به‌عنوان سرمربی این فصل فولاد خوزستان روبه‌روی تیمی بایستد که تقریباً تمامی شهرت و اعتبارش را مدیون آن است. اما چه یحیی بخواهد و چه نخواهد، باید جمعه شب در هفته سوم از فصل جاری مسابقات لیگ برتر تیم اهوازی را مقابل پرسپولیس هدایت کند و گریزی از آن برایش متصور نیست. مکان این بازی شهر تهران ذکر شده اما به‌سبب آماده نبودن ورزشگاه‌های آزادی و تختی این شهر، این دیدار همچون هر دو مسابقه قبلی پرسپولیس در جایی دور از پایتخت برگزار خواهد شد. سرخ‌های تهرانی در هفته اول به‌جای تهران در اراک روبه‌روی ذوب‌آهن ایستادند که شهر هیچ‌یک از این دو تیم به حساب نمی‌آید و در هفته دوم به تبریز رفتند و آنجا روبه‌روی تراکتور ایستادند. این کوچ‌های اجباری و نامربوط به تیم‌های حاضر در مسابقه که ناشی از مدیریت ضعیف لیگ توسط فدراسیون است، قطعاً در کسب فقط دو نتیجه تساوی در این مسابقات به‌وسیله پرسپولیس و اکتفا به دو پوئن و استقرار این تیم در کمرکش جدول (رتبه هشتم) سهمی بسزا داشته، اما واقعیت امر این است که سهم بزرگتر را در خوب بازی نکردن این تیم غریبگی محض خوان کارلوس گاریدو سرمربی اسپانیایی این فصل قرمزها با اوضاع موجود و به‌تبع آن مهره‌چینی‌های پرایراد او و البته عدم درخشش نفرات نامدار این تیم داشته است. عواملی که سبب شد یاران کنعانی‌زادان و آل‌کثیر در دیدار با تراکتور یک اخراجی (سروش رفیعی) بدهند و فقط با گلزنی در دقایق آخر از شکست بگریزند و در هفته نخست مقابل ذوبی‌ها هم کاملاً زیر سطح خود ظاهر شوند و ناظران را نسبت به سرنوشت خود در لیگ امسال بدبین سازند.
 
خوب و بد «قرمز و زرد»های اهوازی
تا آنجا که به فولاد مربوط می‌شود، گل‌محمدی بهتر از گاریدو توانسته است التهابات ابتدای فصل را که شامل حال هر تیمی می‌شود، مدیریت کند. محصول مستقیم این هنر، ایستتادن تیم اهوازی در رده پنجم جدول با جمع‌آوری 4 امتیاز از دو دیدار نخست است و اگرچه توقف فولادی‌ها با نتیجه صفر – صفر مقابل مس رفسنجان در هفته دوم انتقاداتی را متوجه فولادی‌ها کرد، اما برای تیمی که طی تابستان به‌طور کامل تغییر هویت تاکتیکی داد و به شکلی متفاوت با گذشته تمرین و تدارک دیده است، بیلان بدی محسوب نمی‌شود. یحیی البته موظف است به خط حمله کم‌ثمر و فاقد قوه خلاقیت تیم خود جانی تازه ببخشد ولی خط دفاع قرمز و زردپوشان اهوازی در دو دیدار نخست‌اش حتی یک گل هم نخورده و این می‌تواند پشتوانه خوبی برای مسابقات بعدی یحیی و تیمش تلقی شود و آنها را از گذرگاه‌های سخت عبور بدهد.
 
فقدان اطلاعات در مرد آتشین‌مزاج
اگرچه نام یحیی با پرسپولیس به سبب شش جامی که طی چهار سال و نیم زمامداری خود در این تیم به دست آورد، عجین شده است اما هواداران قطعاً به یاد می‌آورند که بخشی کوچک‌تر از زندگی این مدافع وسط فکور اسبق فوتبال ایران و سرمربی متین سال‌های اخیر کشورمان نیز با همین تیم فولاد پیوند خورده است، در نتیجه وقتی گل‌محمدی در پایان نیم‌فصل اول لیگ بیست‌و‌سوم به سبب پاره‌ای نارضایتی‌ها از تیم تهرانی جدا شد و تا پایان فصل استراحت کرد، کمتر کسی از اینکه او در ایام پیش‌فصل لیگ یست‌و‌چهارم فولاد را به عنوان تیم بعدی‌اش برگزید، احساس تعجب کرد. اگر بر این اساس فولاد را دومین خانه یحیی در عرصه فوتبال بدانیم، باید صبر کرد و دید که در مصاف جمعه شب «خانه»های اول و دوم او در چهارچوب هفته سوم لیگ امسال چه روی خواهد داد. هرچه در این مصاف رخ بدهد، شکی وجود ندارد که یحیی در قیاس با گاریدو از الزام‌ها و فرمول‌های حاکم بر لیگ ما بسیار آگاه‌تر است و با مربی‌ای رودررو می‌شود که نه اطلاعات و اشراف او را دارد و نه با رفتار تند و طبیعت آتشین‌مزاجش از آرامشی بهره می‌گیرد که لازمه یک طراحی درست تاکتیکی و بهره‌گیری حداکثر از توان بالقوه تیمش و استعدادهای فردی نفرات آن است.
 
فقط یک مساوات کوچک
اینها می‌توانند یک جمعه شب بسیار سخت و پرتنش و احتمالاً کم‌ثمر دیگر را برای پرسپولیس رقم بزند. برای تیمی که البته عزم شکست‌ناپذیر ماندنش را حفظ کرده اما با هر نتیجه تساوی جدیدی که برجای بگذارد، قدمی دیگر از عنوان قهرمانی دورتر خواهد افتاد. امتیازات متعدد از دست رفته در ابتدای فصل بارها بلای جان تیم‌هایی شده که هرچه در ادامه فصل برای جبران مافات کوشیده‌اند، راه به جایی نبرده‌اند و اگر فقط در زمینه فهم این موضوع خاص بین یحیی و گاریدو نوعی مساوات برقرار باشد، در سایر موارد چربش با گل‌محمدی خواهد بود. با مردی که بزرگ شده این لیگ است و از مهم‌ترین محصولات آن طی حیات 24 ساله این پیکارها به حساب می‌آید و به تبع آن بسیار بهتر از رقیب اسپانیایی‌اش می‌تواند ناملایمات دیدار پیش‌رو را کنترل و کم‌اثر کند.
انتهای پیام/