پرسپولیس در جده شبیه بازنده‌ها نبود
امید محصول گام اول
فضای قبل از بازی درباره الاهلی مثل این بود که یک بادکنک سفید و سبز باکیفیت در دست داریم و خودمان مدام بادش می‌کنیم غافل از اینکه پرسپولیس نه تیم بی‌تجربه‌ای در آسیا بود نه مجموعه‌ای است که از اسامی متعدد ستاره‌های فهرست شده در لیست حریف بترسد.
واقعیت قبل از بازی در مورد الاهلی روشن بود. آنها به اندازه الهلال ترسناک نبودند و در مواجهه با ستاره‌هایشان می‌شد به یک نکته کلیدی و کلی بسنده کرد؛ اینکه باید در تمام لحظات بازی مقابل آنها باهوش بود و کنترل داشت چرا که بازیکنانی مثل کسیه، محرز، فیرمینیو یا تونی در لحظه‌ای از مسابقه تأثیرخود را با یک شوت، یک پاس یا یک ضربه ایستگاهی در بازی خواهند گذاشت وگرنه در کلیت بازی می‌شود مقابل تیمی که حتی 8 ستاره بین‌المللی دارد ایستادگی کرد و نتیجه گرفت.
این نکته آخر همان چیزی بود که بیرون از مجموعه پرسپولیس و در فضای هواداری و رسانه‌ای تقریباً هیچ کس به آن اعتقاد نداشت یا از حوالی آن هم نمی‌گذشت اما خوشبختانه مطابق انتظار چنین فرضیه‌ای در تیم پرسپولیس و رختکن این تیم هرگز پرورش نیافته بود و نشانه‌های آن حتی با دریافت گل زودهنگام مشهود بود.
نکته مهم در خصوص تعیین کنندگی ستاره‌ها در همان دقیقه 2 مسابقه اثبات شد اما در مورد پرسپولیس چند نکته را به صورت تیتروار می‌توان گفت و روی آن تأکید کرد:
-بازگشت پرسپولیس از آن گل که می‌توانست کاملاً خردکننده و مخرب باشد سریع و فوق‌العاده بود به گونه‌ای که دقایقی بعد تیم پرسپولیس بود که سوار بر بازی شد و حریف را تحت تأثیر فوتبال خود قرار داد.
- کیفیت زمین حداقل 30 درصد کیفیت نمایش پرسپولیس را اراتقا داد و با اینکه تیم گاریدو باخت اما به صورت کلی بخصوص در فاز حمله نمایشی به مراتب بهتر از سه بازی برگزارشده لیگ برتری‌اش ارائه کرد.
- تعداد کارهای ترکیبی و میزان هماهنگی تیم در فاز حمله به شکل چشمگیری بالا رفته و زوج سازی‌ها در تیم پرسپولیس قابل توجه بود. پرسپولیس همچنین توانست بازی مالکانه خود را ارائه کرده و متناسب با این مالکیت توپ موقعیت گل هم ایجاد کند.
- مهم‌ترین نکته امیدوارکننده درباره نمایش پرسپولیس، اشتیاق و علاقه‌مندی برای استمرار جهت ارائه فوتبالی پویا و رسیدن به گل تا سوت پایان مسابقه بود. پرسپولیس در طول این بازی حدوداً 104 دقیقه‌ای هیچ مقطعی که طولانی باشد بد نبود و برای دقایقی طولانی تحت تأثیر بازی حریف و ستارگان الاهلی قرار نگرفت.
- اتفاق ویژه در مورد پرسپولیس شرایط بدنی این تیم و کیفیت فیزیکی بازیکنان گاریدو بود که سرمربی الاهلی هم به آن اشاره کرد. تیمی که 104 دقیقه حمله می‌کند و از ابتدا تا انتهای مسابقه برای رسیدن به گل نقشه می‌کشد و درصدد اجرای کارهای تاکتیکی جهت خلق موقعیت فوتبال خودش را ارائه می‌کند حتماً باید به لحاظ بدنی پتانسیل رقم زدن چنین اتفاقی را داشته باشد. این بهترین و بزرگترین دستاورد گاریدو بود که در الاهلی به بهترین شکل جلوه یافت.
با وجود نقایصی که همچنان در نوک حمله، وینگر راست یا پست شش وجود دارد دستاورد بزرگ پرسپولیس از بازی نخست در لیگ نخبگان امید بود و به جرأت می‌توان گفت هیچ کدام از هواداران این تیم بعد از شکست جده سرخورده و ناراحت نشده و میزان امید و نگاه مثبت به هفته‌های آینده بسیار بیشتر از غم از دست رفتن حداقل یک امتیاز بود.
انتهای پیام/
واقعیت قبل از بازی در مورد الاهلی روشن بود. آنها به اندازه الهلال ترسناک نبودند و در مواجهه با ستاره‌هایشان می‌شد به یک نکته کلیدی و کلی بسنده کرد؛ اینکه باید در تمام لحظات بازی مقابل آنها باهوش بود و کنترل داشت چرا که بازیکنانی مثل کسیه، محرز، فیرمینیو یا تونی در لحظه‌ای از مسابقه تأثیرخود را با یک شوت، یک پاس یا یک ضربه ایستگاهی در بازی خواهند گذاشت وگرنه در کلیت بازی می‌شود مقابل تیمی که حتی 8 ستاره بین‌المللی دارد ایستادگی کرد و نتیجه گرفت.
این نکته آخر همان چیزی بود که بیرون از مجموعه پرسپولیس و در فضای هواداری و رسانه‌ای تقریباً هیچ کس به آن اعتقاد نداشت یا از حوالی آن هم نمی‌گذشت اما خوشبختانه مطابق انتظار چنین فرضیه‌ای در تیم پرسپولیس و رختکن این تیم هرگز پرورش نیافته بود و نشانه‌های آن حتی با دریافت گل زودهنگام مشهود بود.
نکته مهم در خصوص تعیین کنندگی ستاره‌ها در همان دقیقه 2 مسابقه اثبات شد اما در مورد پرسپولیس چند نکته را به صورت تیتروار می‌توان گفت و روی آن تأکید کرد:
-بازگشت پرسپولیس از آن گل که می‌توانست کاملاً خردکننده و مخرب باشد سریع و فوق‌العاده بود به گونه‌ای که دقایقی بعد تیم پرسپولیس بود که سوار بر بازی شد و حریف را تحت تأثیر فوتبال خود قرار داد.
- کیفیت زمین حداقل 30 درصد کیفیت نمایش پرسپولیس را اراتقا داد و با اینکه تیم گاریدو باخت اما به صورت کلی بخصوص در فاز حمله نمایشی به مراتب بهتر از سه بازی برگزارشده لیگ برتری‌اش ارائه کرد.
- تعداد کارهای ترکیبی و میزان هماهنگی تیم در فاز حمله به شکل چشمگیری بالا رفته و زوج سازی‌ها در تیم پرسپولیس قابل توجه بود. پرسپولیس همچنین توانست بازی مالکانه خود را ارائه کرده و متناسب با این مالکیت توپ موقعیت گل هم ایجاد کند.
- مهم‌ترین نکته امیدوارکننده درباره نمایش پرسپولیس، اشتیاق و علاقه‌مندی برای استمرار جهت ارائه فوتبالی پویا و رسیدن به گل تا سوت پایان مسابقه بود. پرسپولیس در طول این بازی حدوداً 104 دقیقه‌ای هیچ مقطعی که طولانی باشد بد نبود و برای دقایقی طولانی تحت تأثیر بازی حریف و ستارگان الاهلی قرار نگرفت.
- اتفاق ویژه در مورد پرسپولیس شرایط بدنی این تیم و کیفیت فیزیکی بازیکنان گاریدو بود که سرمربی الاهلی هم به آن اشاره کرد. تیمی که 104 دقیقه حمله می‌کند و از ابتدا تا انتهای مسابقه برای رسیدن به گل نقشه می‌کشد و درصدد اجرای کارهای تاکتیکی جهت خلق موقعیت فوتبال خودش را ارائه می‌کند حتماً باید به لحاظ بدنی پتانسیل رقم زدن چنین اتفاقی را داشته باشد. این بهترین و بزرگترین دستاورد گاریدو بود که در الاهلی به بهترین شکل جلوه یافت.
با وجود نقایصی که همچنان در نوک حمله، وینگر راست یا پست شش وجود دارد دستاورد بزرگ پرسپولیس از بازی نخست در لیگ نخبگان امید بود و به جرأت می‌توان گفت هیچ کدام از هواداران این تیم بعد از شکست جده سرخورده و ناراحت نشده و میزان امید و نگاه مثبت به هفته‌های آینده بسیار بیشتر از غم از دست رفتن حداقل یک امتیاز بود.
انتهای پیام/