کنفدراسیون فوتبال آسیا ظلمی به ما نکرده است
مشکلات کمرشکن سخت‌افزاری فوتبال ایران
اوضاع بد اکثر ورزشگاه‌های ایران و مشکلات کمرشکن سخت‌افزاری فوتبال کشورمان نشانگر این است که برنامه‌ریزی‌های لازم برای اداره امور این ورزش توسط مسئولان امر، بدون دقت و سرعت لازم انجام می‌شود.
به گزارش ایران ورزشی، ساخت و تجهیز استادیوم‌ها البته وظیفه اول فدراسیون فوتبال نیست و بیشتر به شهرداری‌ها و باشگاه‌های استفاده‌کننده از این ورزشگاه‌ها مربوط می‌شود اما فدراسیون به عنوان نهاد ناظر و چتر پوشش‌دهنده همه رخدادها و عوامل این ورزش باید در ترمیم تمام ضعف‌های موجود در بدنه فوتبال کشور مشارکتی کامل داشته باشد و این امور را توصیه و اجرای آن را مدیریت کند.
این فدراسیون است که در نهایت با نهادهای آسیایی در مورد استاندارد بودن یا نبودن ورزشگاه‌های ما مذاکره و چانه‌زنی می‌کند و اگر در این زمینه کم بیاوریم، کنفدراسیون فوتبال آسیا آن را به حساب فدراسیون یعنی طرف معاملات و گفت‌وگوهای خود می‌گذارد و نه به حساب شهرداری‌ها و نه حتی سازمان توسعه و تجهیز ورزشگاه‌های ایران.
البته ورزشگاه‌های شهدای فولاد اهواز، امام رضا(ع) مشهد و یادگار امام(ره) تبریز وضعیت خوبی دارند و ثامن، دیگر ورزشگاه بزرگ موجود در مشهد هم در دست ترمیم و آماده‌سازی مجدد است اما شرایط ورزشگاه آزادی تهران که قرار است استادیوم اصلی ملی ما باشد، اسفبار است و در اصفهان هم ورزشگاه نقش جهان با وجود سکوها، واحدها و تأسیسات استاندارد خود زمین چمن‌اش به طرز خیره‌کننده‌ای خراب شده است.
در این میان امید بستن به ورزشگاه‌های تختی و دستگردی تهران، مس کرمان، حافظیه شیراز و همچنین استادیوم‌های قزوین، انزلی و اراک هم چیزی همانند رؤیاپروری صرف است و فولادشهر اصفهان نیز معایب و کاستی‌های فراوانی دارد و ورزشگاه شهدای شهر قدس هم با وجود رویکرد اخیر فدراسیون به آن و انجام بازی استقلال با الغرافه قطر در لیگ نخبگان آسیا در این مکان اصلاً در اندازه‌های کشوری هم نیست چه برسد به سطوح آسیایی.
فدراسیون و باشگاه‌های ما تا زمانی که AFC را قانع نکنند که در زمینه‌های سخت‌افزاری جدی‌اند و می‌خواهند معایب موجود را واقعاً حل کنند، از سوی این نهاد قاره‌ای حمایتی را نخواهند دید.
همین حالا هم کنفدراسیون آسیا تأکید کرده که به سبب مشکلات تشکیلاتی فوتبال ایران و نتایج ضعیف نمایندگان ما در مسابقات آسیایی 32 سال گذشته، سهمیه ما برای فصل بعدی لیگ نخبگان از دو سهمیه قطعی به یک به اضافه یک (یک نماینده قطعی و یک نماینده مشروط) کاهش خواهد یافت.
درد ماجرا بیشتر در این است که AFC به واقع کاری درست را در قبال فدراسیون نه چندان پر کفایت و باشگاه‌های نه چندان وظیفه‌شناس ما انجام داده و هیچ ظلمی را مرتکب نشده است.
انتهای پیام/
این فدراسیون است که در نهایت با نهادهای آسیایی در مورد استاندارد بودن یا نبودن ورزشگاه‌های ما مذاکره و چانه‌زنی می‌کند و اگر در این زمینه کم بیاوریم، کنفدراسیون فوتبال آسیا آن را به حساب فدراسیون یعنی طرف معاملات و گفت‌وگوهای خود می‌گذارد و نه به حساب شهرداری‌ها و نه حتی سازمان توسعه و تجهیز ورزشگاه‌های ایران.
البته ورزشگاه‌های شهدای فولاد اهواز، امام رضا(ع) مشهد و یادگار امام(ره) تبریز وضعیت خوبی دارند و ثامن، دیگر ورزشگاه بزرگ موجود در مشهد هم در دست ترمیم و آماده‌سازی مجدد است اما شرایط ورزشگاه آزادی تهران که قرار است استادیوم اصلی ملی ما باشد، اسفبار است و در اصفهان هم ورزشگاه نقش جهان با وجود سکوها، واحدها و تأسیسات استاندارد خود زمین چمن‌اش به طرز خیره‌کننده‌ای خراب شده است.
در این میان امید بستن به ورزشگاه‌های تختی و دستگردی تهران، مس کرمان، حافظیه شیراز و همچنین استادیوم‌های قزوین، انزلی و اراک هم چیزی همانند رؤیاپروری صرف است و فولادشهر اصفهان نیز معایب و کاستی‌های فراوانی دارد و ورزشگاه شهدای شهر قدس هم با وجود رویکرد اخیر فدراسیون به آن و انجام بازی استقلال با الغرافه قطر در لیگ نخبگان آسیا در این مکان اصلاً در اندازه‌های کشوری هم نیست چه برسد به سطوح آسیایی.
فدراسیون و باشگاه‌های ما تا زمانی که AFC را قانع نکنند که در زمینه‌های سخت‌افزاری جدی‌اند و می‌خواهند معایب موجود را واقعاً حل کنند، از سوی این نهاد قاره‌ای حمایتی را نخواهند دید.
همین حالا هم کنفدراسیون آسیا تأکید کرده که به سبب مشکلات تشکیلاتی فوتبال ایران و نتایج ضعیف نمایندگان ما در مسابقات آسیایی 32 سال گذشته، سهمیه ما برای فصل بعدی لیگ نخبگان از دو سهمیه قطعی به یک به اضافه یک (یک نماینده قطعی و یک نماینده مشروط) کاهش خواهد یافت.
درد ماجرا بیشتر در این است که AFC به واقع کاری درست را در قبال فدراسیون نه چندان پر کفایت و باشگاه‌های نه چندان وظیفه‌شناس ما انجام داده و هیچ ظلمی را مرتکب نشده است.
انتهای پیام/