پایان عصر لواندوفسکی

 نارسایی‌های که لواندوفسکی در تیم هانسی فلیک ایجاد کرده، شاید تیم را از رسیدن به قهرمانی لالیگا باز دارد، چیزی که نه خیلی قبل یعنی وقتی که 10 امتیاز از اتلتیکو پیش بودند و رئال را در خانه‌اش 4 بر صفر شکست داده بودند، کمترین خواسته‌شان برای این فصل بود.

اول باید گفت مهاجم 36 ساله این فصل را عالی شروع کرده و علاوه بر فرم و ثبات، بازیکنی قابل اعتماد بوده. دو گلش در ال‌کلاسیکو از نظر کیفیت تراز اول بود که از زمان انتقال دو سال و نیم قبلش از بایرن مونیخ کمتر از او دیده بودیم. او که با 50 میلیون یورو به بارسلونا آمده و سالانه 38 میلیون یورو دستمزد می‌گیرد، در هر 82 دقیقه یک گل زده یا پاس گل داده، او در 1484 دقیقه 16 گل زده و 2 پاس گل داده است.
 
مقایسه با امباپه
در مقایسه، کیلیان امباپه، بهترین گلزن رئال با 10 گل و دو پاس گل هر 115 دقیقه و الکساندر سورلوث با هشت گل و دو پاس گل در هر 78 دقیقه نقش مستقیم در گل داشته. بنابراین لواندوفسکی نقش پررنگی ایفا کرده در اینکه بارسلونا نسبت به همین مقطع فصل قبل 15 گل بیشتر زده است. اما لوا از اکتبر نتوانسته برای بارسلونا گلی تعیین‌کننده بزند و در پنج باخت داخلی تیمش موفق به گلزنی نشده ضمن اینکه فرصت‌سوزی را آغاز کرده. اما بدتر از همه و تفاوت اصلی‌اش با گلزنان برتر دو مدعی دیگر این است که وقتی گل نمی‌زند کاملاً از جهات دیگر، استانداردهای پایینی دارد.
برای همین دو روزنامه کاتالان موندو دپورتیوو و دیاریو اسپورت بعد از نخستین برد 13 سال مربیگری دیگو سیمئونه در زمین ‌بارسلونا بشدت به انتقاد از لواندوفسکی پرداختند و از افت سطح هجومی، کم‌کاری در مقایسه با دیگران، نداشتن ارتباط با هم‌تیمی‌ها و فرصت‌سوزی‌اش نوشتند.
 
افت تیمی
اوضاع کل تیم تنزل کرده؛ تیم فلیک از نظر روحی و جسمی خسته است، کیفیت پرسینگ که باعث می‌شود دفاع از بالای بارسلونا کارکرد درستی داشته باشد، پایین آمده و بارسلونا گل‌های زیادی می‌خورد و از واکنش‌های تعیین‌کننده اینیاکی پنیا خبری نیست این یعنی جای خالی مارک آندره‌ تراشتگن کاملاً احساس می‌شود.
گاهی کارشناسان، هواداران و بازیکنان سابق به خاطر شهرت، جایگاه و آمار لواندوفسکی تحلیل درستی از سطح ویران‌کننده و غیرقابل اعتماد بازی او ندارند که تنها کار درستش، خراب کردن موقعیت‌هایی است که لامینه یامال و رافینیا برایش فراهم می‌کنند. لوا پرس نمی‌کند، بازیکن حریف را که از او عبور کرده، دنبال نمی‌کند، کنترلش روی پاس‌ها خیلی ضعیف شده و نمی‌تواند توپ را تا زمان رسیدن هم‌تیمی‌ها به موقعیت خوب حفظ کند. اگر یک بازیکن جوان اینطور باشد، از سطح بازی‌اش انتقاد می‌شود، از او خواسته می‌شود تا کار بیشتری در تمرین انجام دهد و در تیمی که هدفش قهرمانی اسپانیا و اروپا است، بازیکن ثابت نمی‌ماند.
درست است، عادلانه نیست با امباپه و سورلوث که به ترتیب 25 و 29 ساله هستند، مقایسه شود اما لواندوفسکی یا در سقوط عادی یک فوتبال پیشرو گرفتار شده یا به اندازه کافی تلاش نمی‌کند اما دو نفر دیگر فضا ایجاد کنند، موقعیت می‌سازند، حریف را دریبل می‌زنند، توپ را نگه می‌دارند، با وجود شروع سختشان در این فصل در مسیر پیشرفت هستند و خیلی سختکوشند که درباره شماره 9 بارسلونا نمی‌توان گفت.

وعده بازگشت
بعد از بازی با اتلتیکو، لواندوفسکی ادعا کرد خودش و تیم بعد از تعطیلات کریسمس به روزهای اوج برمی‌گردند اما این دو فصل عکس آن را ثابت کرده و او با افزایش بازی‌ها و فشردگی مسابقات بیشتر افت می‌کند. خیلی‌ها در بارسلونا آرزو دارند با انجام بازی‌های بیشتر او تا فوریه، قراردادش به طور خودکار برای یک فصل دیگر تمدید نشود و در قراردادش بندی برای توافق دوجانبه وجود نداشته باشد.

مقصر کیست؟
این تقصیر لواندوفسکی نیست که مقامات بارسلونا در تلاش برای جذب او از بایرن، افت اجتناب‌ناپذیر ناشی از سنش را در نظر نگرفتند. اما تقصیر بارسلونا است که در شرایط مالی افتضاح که باید مثل ببر بجنگند تا دنی اولمو را رجیستر کنند و در بازی جوانمردانه مالی اوضاع بغرنجی دارند، هیچ‌کس وضعیت لواندوفسکی را در نظر نگرفته است. او فقط وقتی باید در ترکیب اصلی باشد که شرایطش را داشته باشد، نه اینکه به خاطر خرجی که روی دست باشگاه می‌گذارد، به این جایگاه برسد. بارسلونا به خاطر قرارداد جدیدش با نایکی اوضاع اقتصادی بهتری پیدا می‌کند و باید قید یک سال بیشتر استفاده از لواندوفسکی را بزند که با حضور در 60 درصد بازی‌های تیم، استحقاقش را پیدا می‌کند، آنها باید این مهاجم که زمانی باکیفیت بوده و حالا در مسیر سقوط است را به مقصد بعدی‌اش بفرستند.
انتهای پیام/