گزینه جدید پرسپولیس؛ خوزه پسیرو گرانقیمت و کهنسال
به نظر می‌رسد دستیار سابق کارلوس کی‌روش یکی از گزینه‌های نیمکت پرسپولیس باشد.
به گزارش ایران ورزشی، مربی‌ای که زمستان سال گذشته هم بعد از جدایی گل‌محمدی گزینه پرسپولیس شد اما چون با تیم ملی نیجریه در جام ملت‌های آفریقا حضور داشت به مدیران باشگاه گفت بعد از آن تورنمنت می‌تواند مذاکرات را جدی‌تر ادامه دهد. پسیرو با نیجریه به فینال آن تورنمنت رسید و به ساحل‌عاج باخت اما از آنجایی که پرسپولیس زمان نداشت با اوسمار به راهش ادامه داد.
حالا و طی روزهای اخیر نام خوزه پسیرو پرتغالی دوباره به‌عنوان گزینه‌ای جدی برای هدایت پرسپولیس مطرح شده است. اگرچه به نظر می‌رسد این انتخاب که تحت تأثیر رزومه ظاهراً قوی او قرار دارد اما واقعیت‌های موجود در کارنامه پسیرو می‌تواند سؤالات زیادی را به‌وجود آورد.
خوزه پسیرو در حالی به عنوان گزینه‌ای جدید برای نیمکت پرسپولیس مطرح می‌شود که سوابق او شامل کار در تیم‌های بزرگ و معروفی است اما نکته حائز اهمیت اینکه او به‌طور مکرر از سمت خود اخراج شده و همین واقعیت به تنهایی می‌تواند نشان‌دهنده عدم توانایی او در سازگاری با فرهنگ‌های محلی و شرایط خاص هر تیم باشد. تجربه پسیرو در کشورهای عربی نظیر عربستان و امارات، به‌خوبی ثابت کرده این مربی با مشکلات عدیده‌ای در زمینه هماهنگی با بازیکنان و مقتضیات محل کار خود مواجه است و مدت زمان حضور در الشارجه امارات و الهلال عربستان به یک سال هم نمی‌کشد.
پسیرو به عنوان بازیکن-مربی در اونیائو ده‌سانتارم فعالیت خود را آغاز کرد و هشت سال در لیگ‌های پایین پرتغال مربیگری کرد. در سال ۱۹۹۹ به عنوان سرمربی سی‌دی ناسیونال منصوب شد و در سه فصل تیم را به لیگ برتر پرتغال رساند. در فصل ۲۰۰3–۲۰۰2 نیز ناسیونال با هدایت او به رتبه یازدهم دست یافت.
در فصل ۲۰۰4–۲۰۰3، پسیرو به عنوان دستیار کارلوس کی‌روش در رئال مادرید فعالیت کرد و با وجود حضور بازیکنان برجسته، تیم عملکرد مطلوبی نداشت و پس از قرار گرفتن در رتبه چهارم لالیگا، کادر فنی اخراج شد. پسیرو در سال ۲۰۰۴ به عنوان سرمربی اسپورتینگ سی‌پی منصوب شد و تیم را به فینال جام یوفا در سال ۲۰۰۵ رساند؛ جایی که با نتیجه ۳–یک مقابل زسکامسکو شکست خوردند. در لیگ داخلی، اسپورتینگ در آن فصل سوم شد. شروع ضعیف در فصل بعد و حذف زودهنگام از رقابت‌های اروپایی منجر به اخراج او در اکتبر ۲۰۰۵ شد. پسیرو سپس در خاورمیانه و اروپا به مربیگری پرداخت. او هدایت الهلال عربستان (۲۰۰7–۲۰۰6) و پاناتینایکوس یونان (۲۰۰8–۲۰۰7) را بر عهده داشت. در سال ۲۰۰۹، سرمربی تیم ملی عربستان سعودی شد و در ژانویه ۲۰۱۱ پس از شکست مقابل سوریه در جام ملت‌های آسیا اخراج شد. او در باشگاه‌های الوحده امارات (۲۰۱5–۲۰۱3) و الاهلی مصر (۲۰۱6–۲۰۱5) مربیگری کرد و با الاهلی به قهرمانی لیگ برتر مصر دست یافت. در سال ۲۰۱۶، دوره کوتاهی در پورتو داشت که با شکست در فینال تاچا ده پرتغال مقابل براگا به پایان رسید. در فوریه ۲۰۲۰، پسیرو به عنوان سرمربی تیم ملی ونزوئلا منصوب شد اما در آگوست ۲۰۲۱ به دلیل عدم پرداخت دستمزدها استعفا داد. پسیرو در مه ۲۰۲۲ هدایت تیم ملی نیجریه را بر عهده گرفت و تیم را به فینال جام ملت‌های آفریقا ۲۰۲۳ رساند؛ جایی که به مقام نایب‌قهرمانی دست یافتند.
علاوه بر این، پسیرو به‌عنوان یک مربی دارای مشکلات اخلاقی در کشورهای حاشیه خلیج فارس شناخته می‌شود و این موضوع در بسیاری از موارد باعث اخراج او شده است. این موارد بشدت می‌تواند نگرانی‌هایی را در میان هواداران پرسپولیس ایجاد کند.
در خصوص افتخارات او نیز می‌توان به تنها دو قهرمانی در طول دوره مربیگری‌اش اشاره کرد، یک قهرمانی در سوپرجام پرتغال با تیم براگا در سال 2013 و یک قهرمانی لیگ برتر مصر با الاهلی در سال 2015!
آخرین قهرمانی پسیرو به سال 2015 برمی‌گردد و طولانی شدن زمان موفقیت او سؤالات زیادی را در خصوص قابلیت‌های این مربی در مدیریت تیم‌های بزرگ و پرطرفدار به وجود می‌آورد و این سؤال که آیا می‌توان به مربی‌ای که در بیش از یک دهه اخیر موفق به ثبت موفقیت‌های خاصی نشده اعتماد کرد؟
یکی دیگر از نکات منفی در مورد پسیرو سن بالای او و شباهت‌های زیاد رزومه‌اش با مانوئل ژوزه، سرمربی سابق پرسپولیس است. مانوئل ژوزه نیز در 65 سالگی به پرسپولیس آمده بود و بسیاری از هواداران با امید به موفقیت‌های او به این تیم اعتماد کرده بودند که در نهایت به نتیجه مطلوبی منجر نشد. آیا سرنوشتی مشابه برای پسیرو نیز رقم خواهد خورد؟
پرسپولیس باید دقت بیشتری در انتخاب‌های خود داشته باشد و به دنبال مربیانی باشد که نه‌تنها تجربه بالایی دارند بلکه با موفقیت‌های اخیر خود توانایی دور زدن چالش‌های موجود را نیز داشته باشند. در غیر این صورت، این انتخاب می‌تواند مشکلات بیشتری را برای تیم ایجاد کند.
انتهای پیام/