فدراسیون تکواندو پاسخگوی حواشی اخیر باشد
وقت شانه خالی کردن نیست
این روزها اختلافات بدجوری یقه تکواندوی زنان را چسبیده است. چند ماه بعد از اینکه خورشید تیم ملی تکواندو زنان در آسمان پاریس با تاریخ‌سازی طلوع کرد، این روزها آسمانش ابری است. تقریباً دو هفته قبل بود که مینو مداح سرمربی موفق تیم ملی تکواندو با قهر اردوی تیم را ترک کرد. او که در این مدت سکوت کرده بود، دو روز پیش بالاخره پرده از حواشی اخیر برداشت. مداح در بیانیه‌ای که منتشر کرد دلیل قهرش را توهین هادی ساعی رئیس فدراسیون تکواندو عنوان کرد و قبل از تشکیل کمیته فنی فدراسیون، قطع همکاری‌اش را با فدراسیون تکواندو رسماً اعلام کرد.
در شرایطی که سرمایه‌گذاری‌ها و تلاش‌ها در ورزش زنان بعد از سال‌ها در المپیک پاریس جواب داد و دختران ورزشکار یک رشته، با تاریخ‌سازی، همه را امیدوار کردند از این به بعد ورزش بانوان هم می‌تواند کمک‌حال کاروان ایران در المپیک باشد. از فدراسیون تکواندو و هادی ساعی انتظار بیشتری می‌رفت تا هنرش را به رخ کشیده و بتواند حواشی را مدیریت کند. اما گویا ساعی برعکس اینکه در مسائل فنی دستی برآتش دارد، نه‌تنها در مدیریت حواشی اقدامات لازم را انجام نداده، بلکه باعث شعله‌ور شدن آن هم شده است. ساعی در مصاحبه‌ای عنوان کرده وقتش را برای موضوعات بی‌ارزش تلف نمی‌کند و قصد ورود به حواشی را ندارد، اما باید گفت مسأله آتش در اردوی دختران نه‌تنها موضوعی بی‌ارزش نیست بلکه سؤال‌های زیادی در اذهان عمومی، کارشناسان و هواداران تکواندو به وجود آمده است که اتفاقاً رئیس فدراسیون باید پاسخگوی آنها باشد.
مسله اول؛ ساعی در مصاحبه‌ای دلیل اختلافش با مداح را به انتقال مسائل به‌طور شخصی توسط سرمربی تیم ملی دختران ربط داد. درحالی که ساعی قبلاً به او تأکید کرده نظرات و مشکلات را فقط از طریق مهروز ساعی به او انتقال دهد. در شرایطی که طبق عرف سرمربی تیم ملی در همه فدراسیون‌ها مستقیم و بدون واسطه با رئیس فدراسیون در ارتباط است، حالا این سؤال پیش می‌آید که حیطه اختیارات سرمربی در فدراسیون تکواندو چگونه تعریف شده که به جای سرمربی، خواهر رئیس فدراسیون که از قضا دستیار مینو مداح بوده و از نظر سلسه مراتب هم از او پایین‌تر، باید مسائل را به رئیس فدراسیون اطلاع دهد؟
مسأله دوم؛ بخشی از این حواشی به اختلافات درون کادرفنی زنان برمی‌گردد. اختلافاتی که از صندلی کوچ المپیک پاریس شروع شد و در ادامه هم با عدم حضور مینو مداح در مراسم تقدیر از مدال‌آوران سر باز کرد. جناح‌بندی تیم ملی زنان هم آتش اختلافات را زیادتر کرد و عملاً کیانی و مداح را در یک‌سو و نعمت‌زاده و مهروز ساعی را مقابل آنها قرار داد. این تمام ماجرا نبود و با تغییر وزن ناگهانی نعمت‌زاده و آمدن به وزن کیانی، این اختلافات اوج گرفت و حساسیت‌ها بیشتر از قبل شد تا ماجرا به اینجا کشیده شود. بنابراین سؤال دیگری که پیش می‌آید این است که چرا فدراسیون جلوی این جناح‌بندی‌ها را نگرفت و در شرایطی که با هم‌وزن شدن کیانی و نعمت‌زاده فقط یکی از آنها راهی میدان‌های حساسی چون بازی‌های آسیایی و المپیک آینده خواهند شد، فدراسیون این دو سرمایه ارزشمند را مقابل هم قرار داده و جلوی حواشی آینده را هم از همین الان نگرفته؟
در شرایطی که طبق شنیده‌ها وزارت ورزش و بویژه فریبا محمدیان معاون ورزش زنان قصد داشت با وساطت اختلافات را برطرف کند، گویا این اتفاق نیفتاده و حالا انتظار می‌رود محمود خسروی‌وفا رئیس کمیته ملی المپیک که ریش‌سفید ورزش ایران به حساب می‌آید و یک‌بار با وساطت ناهید کیانی را به تکواندوی ایران برگرداند، ظاهراً باز هم باید به میدان بیاید و یا احمد دنیامالی وزیر ورزش شخصاً به این ماجرا ورود کند تا جلوی اتفاقاتی مشابه در آینده گرفته شود.
انتهای پیام/
در شرایطی که سرمایه‌گذاری‌ها و تلاش‌ها در ورزش زنان بعد از سال‌ها در المپیک پاریس جواب داد و دختران ورزشکار یک رشته، با تاریخ‌سازی، همه را امیدوار کردند از این به بعد ورزش بانوان هم می‌تواند کمک‌حال کاروان ایران در المپیک باشد. از فدراسیون تکواندو و هادی ساعی انتظار بیشتری می‌رفت تا هنرش را به رخ کشیده و بتواند حواشی را مدیریت کند. اما گویا ساعی برعکس اینکه در مسائل فنی دستی برآتش دارد، نه‌تنها در مدیریت حواشی اقدامات لازم را انجام نداده، بلکه باعث شعله‌ور شدن آن هم شده است. ساعی در مصاحبه‌ای عنوان کرده وقتش را برای موضوعات بی‌ارزش تلف نمی‌کند و قصد ورود به حواشی را ندارد، اما باید گفت مسأله آتش در اردوی دختران نه‌تنها موضوعی بی‌ارزش نیست بلکه سؤال‌های زیادی در اذهان عمومی، کارشناسان و هواداران تکواندو به وجود آمده است که اتفاقاً رئیس فدراسیون باید پاسخگوی آنها باشد.
مسله اول؛ ساعی در مصاحبه‌ای دلیل اختلافش با مداح را به انتقال مسائل به‌طور شخصی توسط سرمربی تیم ملی دختران ربط داد. درحالی که ساعی قبلاً به او تأکید کرده نظرات و مشکلات را فقط از طریق مهروز ساعی به او انتقال دهد. در شرایطی که طبق عرف سرمربی تیم ملی در همه فدراسیون‌ها مستقیم و بدون واسطه با رئیس فدراسیون در ارتباط است، حالا این سؤال پیش می‌آید که حیطه اختیارات سرمربی در فدراسیون تکواندو چگونه تعریف شده که به جای سرمربی، خواهر رئیس فدراسیون که از قضا دستیار مینو مداح بوده و از نظر سلسه مراتب هم از او پایین‌تر، باید مسائل را به رئیس فدراسیون اطلاع دهد؟
مسأله دوم؛ بخشی از این حواشی به اختلافات درون کادرفنی زنان برمی‌گردد. اختلافاتی که از صندلی کوچ المپیک پاریس شروع شد و در ادامه هم با عدم حضور مینو مداح در مراسم تقدیر از مدال‌آوران سر باز کرد. جناح‌بندی تیم ملی زنان هم آتش اختلافات را زیادتر کرد و عملاً کیانی و مداح را در یک‌سو و نعمت‌زاده و مهروز ساعی را مقابل آنها قرار داد. این تمام ماجرا نبود و با تغییر وزن ناگهانی نعمت‌زاده و آمدن به وزن کیانی، این اختلافات اوج گرفت و حساسیت‌ها بیشتر از قبل شد تا ماجرا به اینجا کشیده شود. بنابراین سؤال دیگری که پیش می‌آید این است که چرا فدراسیون جلوی این جناح‌بندی‌ها را نگرفت و در شرایطی که با هم‌وزن شدن کیانی و نعمت‌زاده فقط یکی از آنها راهی میدان‌های حساسی چون بازی‌های آسیایی و المپیک آینده خواهند شد، فدراسیون این دو سرمایه ارزشمند را مقابل هم قرار داده و جلوی حواشی آینده را هم از همین الان نگرفته؟
در شرایطی که طبق شنیده‌ها وزارت ورزش و بویژه فریبا محمدیان معاون ورزش زنان قصد داشت با وساطت اختلافات را برطرف کند، گویا این اتفاق نیفتاده و حالا انتظار می‌رود محمود خسروی‌وفا رئیس کمیته ملی المپیک که ریش‌سفید ورزش ایران به حساب می‌آید و یک‌بار با وساطت ناهید کیانی را به تکواندوی ایران برگرداند، ظاهراً باز هم باید به میدان بیاید و یا احمد دنیامالی وزیر ورزش شخصاً به این ماجرا ورود کند تا جلوی اتفاقاتی مشابه در آینده گرفته شود.
انتهای پیام/