برداشت مثبت از اولین مصاحبه کارتال
آرام، منطقی و البته کاملاً باانگیزه
اسماعیل کارتال را با اولین مصاحبه‌اش می‌توانم به استانبول تشبیه کنم؛ هم شلوغ و مهیج هم پرشور و البته منطقی که تلفیقی از شور شرقی و دیسیپلین غربی است. سرمربی ترکیه‌ای پرسپولیس البته مثل هر مربی حرفه‌ای دیگری قبل از ورود به ایران و پذیرفتن این سمت مشورت‌های لازم را گرفته و همه چیز این باشگاه را بالا و پایین کرده تا یک تصمیم منطقی بگیرد. البته که حتماً مسائل مالی در اتخاذ تصمیم نهایی او مؤثر بوده اما به نظر می‌رسد رودررویی با یک چالش تازه مهم‌ترین و اصلی‌ترین دلیلی است که اسماعیل را حالا در تهران به عنوان سرمربی پرسپولیس می‌بینیم.
چالش پذیرفتن هدایت تیمی که می‌داند میلیون‌ها هوادار از همین بازی نخست مننتظر نتیجه هستند و از او توقع دارند خیلی زود روی تیمی که 5 هفته در بلاتکلیفی بسر برده اثر مثبت بگذارد؛ چه در حوزه فنی و شکل بازی چه در ساختار و مسائل انضباطی و ساختاری. چالش مواجهه با یک برنامه فشرده و مواجهه با رقبایی بزرگ مثل الهلال و النصر و بازی در تهران و خارج از کشور به فاصله هر 5-4 روز یک بار. چالش کنار آمدن و البته ترمیم اسکوادی که بالانس نیست و باگ‌های عمده‌ای که در هر سه خط تیم دارد.
اسماعیل را با اولین مصاحبه‌اش می‌توان یک مربی آرام، منطقی و البته کاملاً باانگیزه توصیف کرد. او برای خودش اهدافی خاص و معین و ترسیم کرده و همین که می‌گوید دوست دارد راه مربیان ترک را به فوتبال ایران باز کند یعنی حالا خود را به عنوان نماینده فوتبال ترکیه در ایران می‌بیند و اصلاً دوست ندارد ذهنیت فوتبالدوستان و باشگاه‌های ایرانی را نسبت به رویکرد دوباره به مربیانی از کشور خود منفی کند.
واقعیت اینکه مصطفی دنیزلی با وجود تمام تأثیرات مثبت خود در مدل بازی پرسپولیس و البته تبدیل پاس به مدعی قهرمانی در نهایت با مشکلات خودساخته یا تحمیل شده به او نتوانست به عنوان یک مربی موفق از فوتبال ایران جدا شود. ماجرا درباره انگین فیرات و عملکردش در سایپا و سپاهان یا ارطغرل ساغلام و آنچه در تراکتور و فوتبال تبریز نشان داد نیز اصلاً قابل ذکر نیست پس حالا اسماعیل برای خود یک هدف ویژه و شخصی هم ترسیم کرده که می‌تواند انگیزه‌هایش برای موفقیت در پرسپولیس را تقویت کند.
کارتال مربی جوانی نیست و حتی از ویدیوی صحبت‌های انگیزشی‌اش در رختکن فنرباغچه هم می‌توان این‌گونه برداشت کرد که تن صدایش خیلی بالا نمی‌رود یا حداقل اهل نمایش‌های انفرادی نیست اما حتی از همین مصاحبه نخست می‌توان تفاوت‌هایی بین او و گاریدو قائل شد. سرمربی اسپانیایی در اولین مصاحبه مطبوعاتی‌اش فوق‌العاده خنثی بود و خود را مهره‌ای در اختیار باشگاه توصیف کرد بدون اینکه از انگیزه‌هایش برای موفقیت بگوید و با آغوش باز به استقبال چالش‌ها برود اما در اسماعیل کارتال و همین مصاحبه‌اش در فرودگاه استانبول می‌شود چیزهایی پیدا کرد که برای هوادار منتظر و مشتاق پرسپولیس امیدوارکننده است. حرف‌هایی که نشان می‌دهد او در تک تک جملاتش میزان واقعی احساسات هواداران را در نظر می‌گیرد، به شأن و بزرگی پرسپولیس واقف است و البته با نگاه کاملاً منطقی به دشواری‌های این چالش سخت و مأموریت ویژه‌اش در ایران می‌نگرد.
انتهای پیام/
چالش پذیرفتن هدایت تیمی که می‌داند میلیون‌ها هوادار از همین بازی نخست مننتظر نتیجه هستند و از او توقع دارند خیلی زود روی تیمی که 5 هفته در بلاتکلیفی بسر برده اثر مثبت بگذارد؛ چه در حوزه فنی و شکل بازی چه در ساختار و مسائل انضباطی و ساختاری. چالش مواجهه با یک برنامه فشرده و مواجهه با رقبایی بزرگ مثل الهلال و النصر و بازی در تهران و خارج از کشور به فاصله هر 5-4 روز یک بار. چالش کنار آمدن و البته ترمیم اسکوادی که بالانس نیست و باگ‌های عمده‌ای که در هر سه خط تیم دارد.
اسماعیل را با اولین مصاحبه‌اش می‌توان یک مربی آرام، منطقی و البته کاملاً باانگیزه توصیف کرد. او برای خودش اهدافی خاص و معین و ترسیم کرده و همین که می‌گوید دوست دارد راه مربیان ترک را به فوتبال ایران باز کند یعنی حالا خود را به عنوان نماینده فوتبال ترکیه در ایران می‌بیند و اصلاً دوست ندارد ذهنیت فوتبالدوستان و باشگاه‌های ایرانی را نسبت به رویکرد دوباره به مربیانی از کشور خود منفی کند.
واقعیت اینکه مصطفی دنیزلی با وجود تمام تأثیرات مثبت خود در مدل بازی پرسپولیس و البته تبدیل پاس به مدعی قهرمانی در نهایت با مشکلات خودساخته یا تحمیل شده به او نتوانست به عنوان یک مربی موفق از فوتبال ایران جدا شود. ماجرا درباره انگین فیرات و عملکردش در سایپا و سپاهان یا ارطغرل ساغلام و آنچه در تراکتور و فوتبال تبریز نشان داد نیز اصلاً قابل ذکر نیست پس حالا اسماعیل برای خود یک هدف ویژه و شخصی هم ترسیم کرده که می‌تواند انگیزه‌هایش برای موفقیت در پرسپولیس را تقویت کند.
کارتال مربی جوانی نیست و حتی از ویدیوی صحبت‌های انگیزشی‌اش در رختکن فنرباغچه هم می‌توان این‌گونه برداشت کرد که تن صدایش خیلی بالا نمی‌رود یا حداقل اهل نمایش‌های انفرادی نیست اما حتی از همین مصاحبه نخست می‌توان تفاوت‌هایی بین او و گاریدو قائل شد. سرمربی اسپانیایی در اولین مصاحبه مطبوعاتی‌اش فوق‌العاده خنثی بود و خود را مهره‌ای در اختیار باشگاه توصیف کرد بدون اینکه از انگیزه‌هایش برای موفقیت بگوید و با آغوش باز به استقبال چالش‌ها برود اما در اسماعیل کارتال و همین مصاحبه‌اش در فرودگاه استانبول می‌شود چیزهایی پیدا کرد که برای هوادار منتظر و مشتاق پرسپولیس امیدوارکننده است. حرف‌هایی که نشان می‌دهد او در تک تک جملاتش میزان واقعی احساسات هواداران را در نظر می‌گیرد، به شأن و بزرگی پرسپولیس واقف است و البته با نگاه کاملاً منطقی به دشواری‌های این چالش سخت و مأموریت ویژه‌اش در ایران می‌نگرد.
انتهای پیام/