سقوط فوتبال ایران در مقابل چشم همگان
نیاز مبرم به تغییرات فوری در ساختار مدیریتی فوتبال
فوتبال در ایران همواره یکی از عناصر کلیدی فرهنگ و جامعه ما بوده است. این ورزش نه‌تنها به عنوان یک سرگرمی بلکه به عنوان یک نماد ملی و ابزاری برای وحدت اجتماعی شناخته می‌شود. اما در هفته‌های اخیر، با نتایج ناامیدکننده تیم‌های فوتبال ایران در رقابت‌های بین‌المللی، وضعیت فوتبال کشور به طرز قابل ملاحظه‌ای به چالش کشیده شده است. وقوع مساوی تیم استقلال و شکست پرسپولیس در لیگ نخبگان، به وضوح نشانه‌هایی از اقدامات ضعیف و کمبود برنامه‌ریزی مؤثر در زمینه ورزش کشور را نمایان می‌سازد.
به تازگی، فوتبال ایران به دلیل عملکرد ضعیف در رقابت‌های لیگ نخبگان، از نظر رتبه‌بندی یک پله سقوط کرده و اکنون در رتبه چهارم غرب آسیا قرار گرفته است. این وضعیت نه‌تنها به افت جایگاه فوتبال ایران منجر شده، بلکه به کاهش سهمیه‌های ورودی کشور برای فصل‌های آینده رقابت‌های لیگ نخبگان نیز دامن می‌زند. در واقع، سهمیه ایران برای دو فصل آینده در این رقابت‌ها به ۱+۱ کاهش یافته و همچنین یک سهمیه مستقیم در سطح دوم نیز به ما اختصاص داده شده است.
در این میان، فوتبال قطر با کسب ۱۱/۹۷ امتیاز، به رتبه سوم غرب آسیا دست یافته و این در حالی است که هیچ یک از تیم‌های ایرانی قادر به کسب امتیازات مشابه نبوده‌اند که حکایت از ضعف و ناکامی در عرصه بین‌المللی دارد. در عین حال، عربستان سعودی به طور جدی در حال سرمایه‌گذاری در فوتبال خود است و تیم‌های باشگاهی‌اش را با ستاره‌های جهانی تقویت می‌کند اما در فوتبال ایران سال‌ها است که ستاره بین‌المللی و معتبری نداشته‌ایم.
اگر به جدول لیگ نخبگان نگاه کنیم، رتبه‌بندی تیم‌ها مثل یک آینه تمام‌نما با ما سخن خواهد گفت. باید واقعیت را بپذیریم که ایران در منطفه خاورمیانه نه‌تنها در فوتبال بلکه شاید در سایر ابعاد هم رتبه سوم یا حتی چهارم را نسبت به سایر کشور‌های منطقه خلیج‌فارس دارد.
در حالی که عربستان در 6 ماه ورزشگاه کینگ‌دام آره‌نا را به عنوان یک ورزشگاه مجهز و فوق‌العاده ساخت، ما هنوز با بازسازی ضلع غربی ورزشگاه آزادی فخرفروشی می‌کنیم!
در حالی که تیم‌های عربستانی و قطری با هزینه‌های کلان به خرید بازیکنان مطرح جهانی پرداخته‌اند، فوتبال ایران درگیر مشکلاتی اساسی و ساختاری است. به جای توجه به مشکلات اساسی، سیاستمداران و مسئولان فوتبال به مسائل حاشیه‌ای مشغولند و این موضوع به ناکامی‌های بیشتر منجر می‌شود. این شرایط در حالی ادامه دارد که علاقه‌مندان به فوتبال در ایران همچنان در انتظار روزهای بهتری هستند.
یکی از مهم‌ترین عوامل موفقیت در فوتبال، حمایت مالی و برنامه‌ریزی صحیح است. تیم‌های عربستان سعودی از مزایای مالی بیشتری برخوردارند و سرمایه‌گذاری‌های قابل توجهی در فوتبال خود داشته‌اند. در مقابل، فوتبال ایران با چالش‌هایی از قبیل کاهش سهمیه‌های خارجی، محدودیت‌های بودجه‌ای و عدم ارائه حق پخش تلویزیونی مناسب روبه‌رو است. این عوامل همگی باعث می‌شود که فوتبال ایران هر روز بیشتر به سقوط نزدیک شود.
این در حالی است که هواداران در داخل کشور، به جدال‌های ناتمامی مشغولند و به جای حمایت و تحلیل منطقی، بیشتر به مسخره کردن یکدیگر و مقایسه آمار نادرست می‌پردازند که کدام تیم از الهلال کمتر گل خورده است!
در حالی که طرفداران استقلال و پرسپولیس در باد کری‌های کودکانه خوابیده‌اند، بهتر است نگاهی به آمار تقابل‌های اخیر الهلال با تیم‌های ایرانی داشته باشیم:
نتایج ۱۰ تقابل آخر نمایندگان ایران مقابل الهلال:
پدیده صفر – الهلال صفر
الهلال ۲ – استقلال صفر
الهلال ۳- پرسپولیس صفر
الهلال 1 - فولاد صفر
نساجی صفر – الهلال 3
الهلال ۲ - نساجی 1
سپاهان ۱ - الهلال 3
الهلال ۳- سپاهان 1
الهلال ۳- استقلال صفر
الهلال ۴- پرسپولیس 1
۹ برد برای الهلال و یک مساوی، ۲۴ گل‌زده برای الهلال و تنها چهار گل برای نمایندگان ایران. این آمار به وضوح نشان می‌دهد که مدت‌هاست پیروزی برابر تیم‌های عربستانی برای ما تبدیل به یک رؤیای دست‌نیافتنی شده و همین موضوع می‌تواند نشان دهد که فوتبال ما چقدر از همسایه‌اش عقب افتاده است.
در مجموع، وضعیت کنونی فوتبال ایران، ناشی از ترکیبی از عوامل اجتماعی، اقتصادی و مدیریتی است. این واقعیت که قیمت تیم الهلال با ۱۷۸ میلیون یورو بشدت بیشتر از مجموع قیمت دو تیم استقلال و پرسپولیس با ۲۹ میلیون یورو است، به تنهایی گویای عقب‌افتادگی فوتبال ایران در عرصه بین‌المللی است.
در روز‌هایی که انتخابات فدراسیون فوتبال هم نزدیک است، اسامی تکراری برای نشستن روی صندلی فوتبال در حال رقابت هستند اما عربستان با وارد کردن مدیران خارجی در مسیر پیشرفت حرکت می‌کند.
فوتبال ایران نیاز به یک تحول اساسی دارد. بررسی وضعیت کنونی و تحلیل واقعیت‌ها نشان می‌دهد که برای بهبود شرایط، باید به جای کل‌کل و مسخره کردن یکدیگر، به تفکر منطقی و حمایت از تیم‌های ملی و باشگاهی خود بپردازیم. ایجاد زیرساخت‌های لازم، جذب سرمایه‌های مالی مناسب و داشتن یک برنامه‌ریزی بلندمدت، می‌تواند فوتبال ایران را به روزهای طلایی‌اش بازگرداند. عشق به این ورزش و حمایت از آن، مستلزم ممارست و تلاش جمعی است و شاید این تنها راهی باشد که می‌تواند ما را به آینده‌ای بهتر امیدوار کند.
انتهای پیام/
به تازگی، فوتبال ایران به دلیل عملکرد ضعیف در رقابت‌های لیگ نخبگان، از نظر رتبه‌بندی یک پله سقوط کرده و اکنون در رتبه چهارم غرب آسیا قرار گرفته است. این وضعیت نه‌تنها به افت جایگاه فوتبال ایران منجر شده، بلکه به کاهش سهمیه‌های ورودی کشور برای فصل‌های آینده رقابت‌های لیگ نخبگان نیز دامن می‌زند. در واقع، سهمیه ایران برای دو فصل آینده در این رقابت‌ها به ۱+۱ کاهش یافته و همچنین یک سهمیه مستقیم در سطح دوم نیز به ما اختصاص داده شده است.
در این میان، فوتبال قطر با کسب ۱۱/۹۷ امتیاز، به رتبه سوم غرب آسیا دست یافته و این در حالی است که هیچ یک از تیم‌های ایرانی قادر به کسب امتیازات مشابه نبوده‌اند که حکایت از ضعف و ناکامی در عرصه بین‌المللی دارد. در عین حال، عربستان سعودی به طور جدی در حال سرمایه‌گذاری در فوتبال خود است و تیم‌های باشگاهی‌اش را با ستاره‌های جهانی تقویت می‌کند اما در فوتبال ایران سال‌ها است که ستاره بین‌المللی و معتبری نداشته‌ایم.
اگر به جدول لیگ نخبگان نگاه کنیم، رتبه‌بندی تیم‌ها مثل یک آینه تمام‌نما با ما سخن خواهد گفت. باید واقعیت را بپذیریم که ایران در منطفه خاورمیانه نه‌تنها در فوتبال بلکه شاید در سایر ابعاد هم رتبه سوم یا حتی چهارم را نسبت به سایر کشور‌های منطقه خلیج‌فارس دارد.
در حالی که عربستان در 6 ماه ورزشگاه کینگ‌دام آره‌نا را به عنوان یک ورزشگاه مجهز و فوق‌العاده ساخت، ما هنوز با بازسازی ضلع غربی ورزشگاه آزادی فخرفروشی می‌کنیم!
در حالی که تیم‌های عربستانی و قطری با هزینه‌های کلان به خرید بازیکنان مطرح جهانی پرداخته‌اند، فوتبال ایران درگیر مشکلاتی اساسی و ساختاری است. به جای توجه به مشکلات اساسی، سیاستمداران و مسئولان فوتبال به مسائل حاشیه‌ای مشغولند و این موضوع به ناکامی‌های بیشتر منجر می‌شود. این شرایط در حالی ادامه دارد که علاقه‌مندان به فوتبال در ایران همچنان در انتظار روزهای بهتری هستند.
یکی از مهم‌ترین عوامل موفقیت در فوتبال، حمایت مالی و برنامه‌ریزی صحیح است. تیم‌های عربستان سعودی از مزایای مالی بیشتری برخوردارند و سرمایه‌گذاری‌های قابل توجهی در فوتبال خود داشته‌اند. در مقابل، فوتبال ایران با چالش‌هایی از قبیل کاهش سهمیه‌های خارجی، محدودیت‌های بودجه‌ای و عدم ارائه حق پخش تلویزیونی مناسب روبه‌رو است. این عوامل همگی باعث می‌شود که فوتبال ایران هر روز بیشتر به سقوط نزدیک شود.
این در حالی است که هواداران در داخل کشور، به جدال‌های ناتمامی مشغولند و به جای حمایت و تحلیل منطقی، بیشتر به مسخره کردن یکدیگر و مقایسه آمار نادرست می‌پردازند که کدام تیم از الهلال کمتر گل خورده است!
در حالی که طرفداران استقلال و پرسپولیس در باد کری‌های کودکانه خوابیده‌اند، بهتر است نگاهی به آمار تقابل‌های اخیر الهلال با تیم‌های ایرانی داشته باشیم:
نتایج ۱۰ تقابل آخر نمایندگان ایران مقابل الهلال:
پدیده صفر – الهلال صفر
الهلال ۲ – استقلال صفر
الهلال ۳- پرسپولیس صفر
الهلال 1 - فولاد صفر
نساجی صفر – الهلال 3
الهلال ۲ - نساجی 1
سپاهان ۱ - الهلال 3
الهلال ۳- سپاهان 1
الهلال ۳- استقلال صفر
الهلال ۴- پرسپولیس 1
۹ برد برای الهلال و یک مساوی، ۲۴ گل‌زده برای الهلال و تنها چهار گل برای نمایندگان ایران. این آمار به وضوح نشان می‌دهد که مدت‌هاست پیروزی برابر تیم‌های عربستانی برای ما تبدیل به یک رؤیای دست‌نیافتنی شده و همین موضوع می‌تواند نشان دهد که فوتبال ما چقدر از همسایه‌اش عقب افتاده است.
در مجموع، وضعیت کنونی فوتبال ایران، ناشی از ترکیبی از عوامل اجتماعی، اقتصادی و مدیریتی است. این واقعیت که قیمت تیم الهلال با ۱۷۸ میلیون یورو بشدت بیشتر از مجموع قیمت دو تیم استقلال و پرسپولیس با ۲۹ میلیون یورو است، به تنهایی گویای عقب‌افتادگی فوتبال ایران در عرصه بین‌المللی است.
در روز‌هایی که انتخابات فدراسیون فوتبال هم نزدیک است، اسامی تکراری برای نشستن روی صندلی فوتبال در حال رقابت هستند اما عربستان با وارد کردن مدیران خارجی در مسیر پیشرفت حرکت می‌کند.
فوتبال ایران نیاز به یک تحول اساسی دارد. بررسی وضعیت کنونی و تحلیل واقعیت‌ها نشان می‌دهد که برای بهبود شرایط، باید به جای کل‌کل و مسخره کردن یکدیگر، به تفکر منطقی و حمایت از تیم‌های ملی و باشگاهی خود بپردازیم. ایجاد زیرساخت‌های لازم، جذب سرمایه‌های مالی مناسب و داشتن یک برنامه‌ریزی بلندمدت، می‌تواند فوتبال ایران را به روزهای طلایی‌اش بازگرداند. عشق به این ورزش و حمایت از آن، مستلزم ممارست و تلاش جمعی است و شاید این تنها راهی باشد که می‌تواند ما را به آینده‌ای بهتر امیدوار کند.
انتهای پیام/