سندروم ادامه‌دار سیستم چرخشی

به گزارش ایرانی ورزشی پرسپولیس از زمانی که به اسماعیل کارتال سپرده شده، در هر بازی حداقل ۴ تغییر در ترکیب اصلی خود داشته است و می‌توان گفت این تغییرات نشان‌دهنده چالش‌های فراوانی است که پرسپولیس با آنها روبه‌رو است. بحران مصدومیت‌ها و از طرفی عملکرد سینوسی برخی از بازیکنان باعث شده تا کارتال هنوز نتواند به ترکیب دلخواه خود دست پیدا کند.
این تغییرات در دیدار مقابل سپاهان نیز مشهود بود و در این مسابقه حساس، کارتال با وجود موفقیت نسبی زوج گولسیانی و کنعانی در دیدار مقابل گل گهر، بار دیگر از مرتضی پورعلی‌گنجی در قلب دفاع تیم استفاده کرد.
این تصمیم در حالی از سوی مربی ترک گرفته شد که عملکرد زوج کنعانی و پورعلی گنجی در دیدار مقابل الهلال اصلاً قابل دفاع نبود و در این دیدار باز هم عدم هماهنگی کار دست پرسپولیس داد تا محمد مهدی محبی روی یک ارسال دروازه سرخ‌پوشان را باز کند و چندین موقعیت خطرناک دیگر هم با درخشش گندوز یا کم دقتی مهاجمان سپاهان در نیمه اول تبدیل به گل نشود. این تصمیم قابل توجه به وضوح نشان‌دهنده عدم هماهنگی خط دفاعی پرسپولیس بود، بویژه در گل اول سپاهان که به سادگی از نقاط ضعف دفاعی تیم بهره گرفت.
تصمیم به استفاده از زوج پورعلی‌گنجی و کنعانی در یک دیدار حساس دیگر، پرسش‌هایی را در مورد دلایل این انتخاب به وجود آورد. اولین نکته‌ای که به ذهن مخاطبان رسید این بود که شاید کارتال به توانایی این دو بازیکن در شکستن پرس حریف اعتقاد داشته باشد، اما نتیجه بازی در نیمه اول حداقل نشان داد که سپاهان با استفاده از وینگرها و خط حمله جوان خود به خوبی موفق به فشار به دفاع پرسپولیس شد و در نیمه اول عملاً مدافعان پرسپولیس از رساندن توپ به خط میانی ناتوان بودند و مجبور به استفاده از توپ‌های هوایی شدند که البته مدافعین سپاهان در اکثر نبردهای هوایی برتری داشتند.
به نظر می‌رسد کارتال در بازی‌های آینده نیاز به تدابیر جدی‌تری دارد تا هماهنگی و ثبات بیشتری در ترکیب پرسپولیس ایجاد کند چرا که عملکرد گاریدو در استفاده از سیستم چرخشی نشان داد حداقل در خط دفاعی بازیکنان برای هماهنگی نیاز به مدت زمان بازی بیشتری کنار هم دارند و این چرخش‌های متوالی باعث شد تا گاریدو نتواند نتیجه مطلوب بگیرد. 
انتهای پیام/