رئیس در سایه

به گزارش ایران ورزشی هیأت اجرایی کمیته ملی المپیک با پیشنهاد محمود خسروی‌وفا، مهدی علی‌نژاد را به عنوان دبیر اجرایی کمیته ملی المپیک انتخاب کرد. انتخاب علی‌نژاد در حالی صورت گرفته که او در آخرین انتخابات ریاست کمیته ملی المپیک در شرایطی کاملاً نزدیک انتخابات را به محمود خسروی‌وفا باخت.
انتخاباتی که شهریور ۱۴۰۱ برگزار شد و حالا در انتخابات آینده که تقریباً دو سال دیگر برگزار می‌شود، این انتخاب می‌تواند یک امتیاز ویژه برای علی‌نژاد باشد. بازگشت او با پیشنهاد محمود خسروی‌وفا شاید حامل یک پیام ویژه برای اعضای هیأت اجرایی و مجمع کمیته ملی المپیک باشد. مهدی علی‌نژاد خودش را در قامت ریاست کمیته ملی المپیک می‌داند و احتمالاً با ورودش به عنوان دبیر اجرایی کمیته باید منتظر اتفاقات ویژه در کمیته ملی المپیک بود. دبیر اجرایی کمیته نقش تشریفاتی دارد و مانند گذشته نیست.
در گذشته عنوان دبیر کل کمیته بود که از سوی مجمع رأی می‌گرفت و تقریباً همه‌کاره بود و پست ریاست با وجود انتخاب از سوی مجمع تشریفاتی بود اما از دوره صالحی امیری اساسنامه تغییر کرد و انتخاب دبیر اجرایی به هیأت اجرایی سپرده شد تا نقش تشریفاتی داشته باشد. حالا انتخاب علی‌نژاد برای این پست این معنی را می‌دهد که او با این پست قانع نخواهد شد و احتمالاً برای ریاست کمیته در آینده برنامه خواهد داشت.
 علی‌نژاد وقتی در ووشو به عنوان رئیس فدراسیون فعالیت می‌کرد به عنوان یکی از بهترین مدیران ورزش خودش را مطرح کرد. موفقیت‌های او در ووشو به حدی بود که باعث شد به عنوان معاون توسعه ورزش قهرمانی وزارت ورزش هم برسد اما وقتی به عنوان معاون ورزش قهرمانی وارد وزارت شد، حواشی زیادی را به وجود آورد و به همین دلیل جایگاه قبلی خود را هم از دست داد.
البته او چند سال هم به عنوان مسئول ورزش وزارت نفت فعالیت می‌کرد و اصلاً ورودش به عرصه مدیریت ورزش هم از همین‌جا بود اما بعدها با کمتر شدن نقش وزارت نفت در ورزش این پست بیشتر شکل تشریفاتی پیدا کرد. با این حال باید گفت که بعد از رأی نیاوردن در ریاست کمیته ملی المپیک، مدتی از ورزش دور بود، نه ریاست فدراسیون ووشو را در اختیار داشت و نه در وزارت ورزش مسئولیتی داشت اما با این‌حال مدام حرف از حضورش به عنوان یکی از مدیران بالادستی ورزش مطرح بوده. انتخابش از سوی هیأت اجرایی به عنوان دبیر کمیته او را وارد یک چالش جدید و البته پربرنامه کرده اما با این‌حال نباید فراموش کرد که با دو کارنامه متفاوت روبه‌رو است؛ دوران درخشان در ووشو و دوران پرحاشیه در وزارت ورزش و حالا در سومین مسئولیتی که در مدیریت ورزش به عهده گرفته باید دید کدام رویه را در پیش می‌گیرد؛ سعی می‌کند همان مدیر کارکن و با برنامه ووشو باشد و یا اینکه باز هم با ورود به موارد پرحاشیه، وارد تنش و درگیری می‌شود؟