آرزوی بزرگ برای وزارت ورزش

اتفاق تلخی که دیروز در پیست اتومبیلرانی مجموعه ورزشی آزادی افتاد، دل همه را به درد آورد. در پی حادثه در پیست و کوبیده شدن یک خودرو به کناره پیست، عکاس مسابقات، جان خود را از دست داد. درباره این اتفاق، هزار قصه گفته شده از جمله اینکه این پیست متعلق به کارتینگ و مسابقات اتومیبل‌های کوچک بود ولی برگزاری این مسابقات موجب حادثه شد.
حادثه دیروز نتیجه سوءمدیریت بود پس نمی‌توان برای آن از واژه اتفاق استفاده کرد. سوءمدیریت گاه این گونه به مرگ منجر می‌شود و گاه آسیب خود را در خاموشی می‌زند. مثل سوءمدیریت در فوتبال برای انتخاب سرمربی تیم ملی امید که دوره قبل موجب حذف زودهنگام ما شد. برای این دوره هم قصه مشابه همان دوره است. 6 ماه است امروز و فردا می‌کنند و هر بار وعده شنبه می‌دهند.
سوءمدیریت در تیم فوتسال بانوان ما بود که آن گونه مقابل ویتنام ضدفوتبال بازی کردند تا جدول را دور بزنند و به ژاپن نخورند غافل از آنکه در نیمه‌نهایی به این تیم برخورد می‌کنند. آن بازی مقابل ویتنام موجب شد دنیا، ما را زیر سؤال ببرد که فیرپلی را زیر پا گذاشتید و بعد شکست ایران مقابل ژاپن درد ما را تکمیل کرد که کاش اجازه می‌دادند همان دور اول حذفی مقابل ژاپن بازی کنیم و این همه بازیکنان ما را از مواجهه با ژاپن نمی‌ترساندند.
سوءمدیریت همیشه مانند حادثه تلخ دیروز، کشته روی دست ما نمی‌گذارد؛ اما همواره مانند حادثه تلخ دیروز، دردناک است.
آنچه دکتر دنیامالی به دنبال آن است، سامان گرفتن مدیریت در همه بخش‌ها و همه وجوه ورزش است که امیدواریم به این برنامه درازمدت خود دست پیدا کند چون ورزش با برنامه قبلی ما را به مقصد و خوشبختی نمی‌رساند. ورزش در همه بخش‌ها در زیرشاخه‌های قهرمانی و فدراسیون‌ها نیاز به نظارت و مراقبت دارد که امیدواریم وزارت ورزش موفق به اجرای آن شود.
انتهای پیام/