ناکامی بزرگ برای تفکر اقتصادی

هیچ شکی در این موضوع وجود ندارد که اینتر با مدیریت جوزپه ماروتا و هدایت سیمونه اینزاگی، یکی از الگوهای موفق مدیریت باشگاه در فوتبال اروپا طی سال‌های اخیر بوده اما ناکامی در فتح اسکودتوی این فصل، می‌تواند تمام دستاوردهای اینزاگی و تیم مدیریتی اینتر را زیر سؤال ببرد؛ به ویژه در صورتی که این تیم در فینال لیگ قهرمانان اروپا، موفق به کسب عنوان قهرمانی و پیروزی مقابل پاری‌سن‌ژرمن نشود. 

کسب تنها یک عنوان قهرمانی لیگ در چهار فصل اخیر با وجود رقابتی نبودن سری آ نسبت به سایر لیگ‌های معتبر اروپایی، نمی‌تواند نشانه خوبی برای اینتر و سیمونه اینزاگی باشد. نقل و انتقالات نه چندان موفق تابستانی و اختلاف بالای کیفیت بین بازیکنان ترکیب اصلی و ذخیره، با فشار مضاعف حضور در سه جام همراه شد تا اینتر، با ۱۳ امتیاز کمتر نسبت به فصل گذشته اسکودتو را از دست بدهد. شکست مقابل رم و بولونیا و از دست دادن دو پیروزی راحت مقابل پارما و لاتزیو در هفته‌های پایانی را می‌توان نقطه عطف فصل اینتر در سری آ دانست. فصلی که قرار بود به تکرار سه‌گانه تاریخی خوزه مورینیو در سال ۲۰۱۰ منجر شود اما کیفیت نسبتاً پایین ترکیب کلی تیم در این فصل نسبت به دوران مورینیو، به خوبی خودش را در مسابقات پایانی فصل نشان داد.

اینتر قهرمانی را به تساوی بدموقع مقابل لاتزیو در هفته لغزش ناپولی از دست داد و شاید حتی خود سیمونه اینزاگی می‌دانست که برتری مقابل کومو با توجه به دست بالای ناپولی در دیدار همزمان با کالیاری، نمی‌تواند برای قهرمانی کافی باشد؛ به همین دلیل برخی از ستارگان اصلی خود را برای فینال لیگ قهرمانان اروپا نگه داشت. برخی از منتقدان، رویکرد اقتصادی مالکان اینتر در جذب بازیکنان رایگان در مقایسه با سایر تیم‌ها از جمله ناپولی را دلیل از دست رفتن اسکودتو عنوان می‌کنند؛ از جمله آندره‌آ استراماچونی که جذب رایگان بازیکنانی چون زیلیسنکی و طارمی را با هزینه ۱۵۰ میلیون یورویی ناپولی در فصل نقل و انتقالات مقایسه کرده است. حالا، یک تابستان متفاوت پس از جام جهانی باشگاه‌ها پیش روی اینتر خواهد بود و پروسه جوان‌سازی ترکیب تیم و هزینه بیشتر نسبت به فصول گذشته، می‌تواند پروژه اینزاگی را برای فصل آینده تکمیل کند. پروژه‌ای که می‌تواند اینتر را به قدرت بلامنازع سری آ در یک دهه آینده تبدیل کند.