اعلام جزئیات مدال‌ها و رشته‌های بازی‌های آسیایی ناگویا
هدفگذاری ایران؛ ۲۵ از ۴۶۰
با اعلام رسمی شورای المپیک آسیا، در بازی‌های آسیایی ۲۰۲۶ ناگویا 460 مدال طلا توزیع می‌شود، اما سهم ورزش ایران چه تعداد از این مدال‌ها خواهد بود؟ با تصویب شورای المپیک آسیا و اعلام رسمی ستاد برگزاری بازی‌های آسیایی 2026 ناگویا، تعداد سهمیه‌ها، مواد و اوزان مختلف رشته‌های حاضر در بیستمین دوره این رقابت‌ها مشخص شد. بر این اساس، چهل و یک رشته ورزشی در این دوره از بازی‌ها در 68 بخش به رقابت می‌پردازند و در نهایت 460 مدال طلا توزیع می‌شود که نسبت به دوره گذشته، افزایشی 12 مدالی را نشان می‌دهد. از مجموع 460 مدال طلا، 217 مدال به بخش مردان، 204 مدال به بخش بانوان و 39 مدال به بخش میکس اختصاص خواهد یافت.
این گزارش در حالی اعلام شده که با توجه به هدفگذاری احمد دنیامالی وزیر ورزش و جوانان، ایران در این دوره از بازی‌ها باید 25 طلا کسب کند و این یعنی حدود 5/5 درصد طلاهای این دوره از بازی‌ها. اما واقعاً به همین تعداد از طلا‌ها ورزش ایران دست پیدا می‌کند؟
نگاه به رشته‌هایی که بیشترین مدال طلا را به خودشان اختصاص دادند و البته ارزیابی ورزش ایران از شرایطی که در حال حاضر در این رشته‌ها دارند، می‌تواند به این هدفگذاری کمک کند.
به طور مثال ورزش‌های آبی شامل شنا، شیرجه، شنای هنری و واترپلو با توزیع 55 مدال در صدر رشته‌ها قرار دارند اما جایگاه ورزش ایران در این رشته‌ها چگونه است؟ تنها رشته‌ای که شانس مدال داریم، واترپلو است اما همین رشته هم برای رسیدن به مدال طلا نیاز به معجزه دارد.
در سایر رشته‌ها وضعیت نیز همین است. اینکه رئیس فدراسیونی مثل سجاد انوشیروانی بیاید و بگوید که در ناگویا سه مدال طلا می‌گیرند که بعد از انقلاب هرگز چنین اتفاقی رخ نداده و حتی نسل طلایی این رشته هم نتوانسته سه طلا بگیرد، نمی‌تواند ملاک درستی برای ارزیابی مسئولان ورزش باشد.
دوومیدانی با 50 مدال و تیراندازی با 28 مدال در رتبه‌های دوم و سوم قرار گرفتند اما واقعاً این دو ورزش مدال‌آور الان در ایران چه وضعیتی دارند و چقدر می‌توانند خواسته‌های ورزش را برآورده کنند؟
دوومیدانی ایران بعد از چند سال در حال جان گرفتن بود و این امیدواری را به وجود آورده بود که شاید بتواند در ناگویا بدرخشد اما فاجعه‌ای که در کره‌جنوبی رخ داد، این رشته را هم به حاشیه برد. با این‌حال می‌توان امید داشت که این رشته بتواند سه الی چهار مدال کسب کند و شاید دو طلا هم به دست بیاورد اما هیچ‌کس نمی‌تواند پیش‌بینی کند تیراندازی ایران از 28 مدالی که در این دوره توزیع می‌شود چه مدالی را کسب می‌کند.
دوچرخه‌سواری با 22 مدال، قایقرانی (کانو و کایاک)، کشتی (آزاد و فرنگی) و ژیمناستیک با 18 مدال، وزنه‌برداری با 16 مدال، ووشو (ساندا و تالو)، جودو و کاراته با 15 مدال و قایقرانی بادبانی و روئینگ با 14 مدال در رتبه‌های بعدی پرمدال‌ترین رشته‌ها قرار دارند.
با عبور از دوچرخه‌سواری و قایقرانی که در حال حاضر اصلاً وضعیت خوبی ندارند، شاید بتوان در ژیمناستیک شانس کسب مدال تاریخی را داشت اما در کشتی هم از 18 مدال طلایی که توزیع می‌شود فقط در 12 تای آن کشتی‌گیران ایران رقابت می‌کنند. از این تعداد هم نهایت بتوانیم شش طلا به دست بیاوریم. ووشو و کاراته هم همیشه در بازی‌های آسیایی آبروداری کردند اما واقعاً این دو رشته هم در حال حاضر بدترین روزهای خود را سپری می‌کنند.
در انتهای این جدول هم نوبت به رشته‌هایی مثل شمشیربازی و بوکس و چند رشته دیگر می‌رسد. شمشیربازی با 12 مدال طلا، بوکس و بازی‌های رایانه‌ای با 11 مدال، تکواندو (پومسه و کیوروگی)، تنیس و تیراندازی با کمان با 10 مدال، آخرین رشته‌هایی هستند که توزیع مدال در آنها دو رقمی خواهد بود. جوجیتسو، سوارکاری، بدمینتون و تنیس روی میز هرکدام با 7 مدال، کوراش، هنرهای رزمی (MMA)، ورزش‌های صعودی و سپک‌تاکرا با 6 مدال، اسکواش با 5 مدال، اسکیت، بسکتبال، والیبال، گلف و پنجگانه مدرن با 4 مدال، سه‌گانه با 3 مدال و رقص خیابانی، کریکت، فوتبال، هندبال، هاکی، راگبی، کبدی، بیسبال و سافت‌بال و موج‌سواری هرکدام با 2 مدال، دیگر رشته‌های حاضر در بیستمین دوره بازی‌های آسیایی خواهند بود.
شمشیربازی و بوکس که کلاً تعطیل هستند. هر دو رشته در حال حاضر بدترین روزهای خود را سپری می‌کنند. تکواندو و هنرهای رزمی (MMA) می‌توانند در این بخش آبروداری کنند اما واقعیت این است که ایران هدفگذاری اشتباهی کرده است. سال‌هاست که همه می‌دانند رشته‌های آبی پرمدال‌ترین ورزش در بازی‌ها هستند اما چه برنامه‌ای برای این رشته‌ها انجام شده است؟
رئیس فعلی این فدراسیون محسن رضوانی با انتقاد فراوان از رؤسای قبلی آمد اما واقعاً چه تحولی در این ورزش رخ داده است؟ به نظر می‌رسد به جای نشستن و تعداد مدال تعیین کردن باید از ریشه مشکل را حل کرد. باید این سؤال هر روز مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک باشد که چرا در این رشته‌ها تغییری رخ نمی‌دهد؟
انتهای پیام/
این گزارش در حالی اعلام شده که با توجه به هدفگذاری احمد دنیامالی وزیر ورزش و جوانان، ایران در این دوره از بازی‌ها باید 25 طلا کسب کند و این یعنی حدود 5/5 درصد طلاهای این دوره از بازی‌ها. اما واقعاً به همین تعداد از طلا‌ها ورزش ایران دست پیدا می‌کند؟
نگاه به رشته‌هایی که بیشترین مدال طلا را به خودشان اختصاص دادند و البته ارزیابی ورزش ایران از شرایطی که در حال حاضر در این رشته‌ها دارند، می‌تواند به این هدفگذاری کمک کند.
به طور مثال ورزش‌های آبی شامل شنا، شیرجه، شنای هنری و واترپلو با توزیع 55 مدال در صدر رشته‌ها قرار دارند اما جایگاه ورزش ایران در این رشته‌ها چگونه است؟ تنها رشته‌ای که شانس مدال داریم، واترپلو است اما همین رشته هم برای رسیدن به مدال طلا نیاز به معجزه دارد.
در سایر رشته‌ها وضعیت نیز همین است. اینکه رئیس فدراسیونی مثل سجاد انوشیروانی بیاید و بگوید که در ناگویا سه مدال طلا می‌گیرند که بعد از انقلاب هرگز چنین اتفاقی رخ نداده و حتی نسل طلایی این رشته هم نتوانسته سه طلا بگیرد، نمی‌تواند ملاک درستی برای ارزیابی مسئولان ورزش باشد.
دوومیدانی با 50 مدال و تیراندازی با 28 مدال در رتبه‌های دوم و سوم قرار گرفتند اما واقعاً این دو ورزش مدال‌آور الان در ایران چه وضعیتی دارند و چقدر می‌توانند خواسته‌های ورزش را برآورده کنند؟
دوومیدانی ایران بعد از چند سال در حال جان گرفتن بود و این امیدواری را به وجود آورده بود که شاید بتواند در ناگویا بدرخشد اما فاجعه‌ای که در کره‌جنوبی رخ داد، این رشته را هم به حاشیه برد. با این‌حال می‌توان امید داشت که این رشته بتواند سه الی چهار مدال کسب کند و شاید دو طلا هم به دست بیاورد اما هیچ‌کس نمی‌تواند پیش‌بینی کند تیراندازی ایران از 28 مدالی که در این دوره توزیع می‌شود چه مدالی را کسب می‌کند.
دوچرخه‌سواری با 22 مدال، قایقرانی (کانو و کایاک)، کشتی (آزاد و فرنگی) و ژیمناستیک با 18 مدال، وزنه‌برداری با 16 مدال، ووشو (ساندا و تالو)، جودو و کاراته با 15 مدال و قایقرانی بادبانی و روئینگ با 14 مدال در رتبه‌های بعدی پرمدال‌ترین رشته‌ها قرار دارند.
با عبور از دوچرخه‌سواری و قایقرانی که در حال حاضر اصلاً وضعیت خوبی ندارند، شاید بتوان در ژیمناستیک شانس کسب مدال تاریخی را داشت اما در کشتی هم از 18 مدال طلایی که توزیع می‌شود فقط در 12 تای آن کشتی‌گیران ایران رقابت می‌کنند. از این تعداد هم نهایت بتوانیم شش طلا به دست بیاوریم. ووشو و کاراته هم همیشه در بازی‌های آسیایی آبروداری کردند اما واقعاً این دو رشته هم در حال حاضر بدترین روزهای خود را سپری می‌کنند.
در انتهای این جدول هم نوبت به رشته‌هایی مثل شمشیربازی و بوکس و چند رشته دیگر می‌رسد. شمشیربازی با 12 مدال طلا، بوکس و بازی‌های رایانه‌ای با 11 مدال، تکواندو (پومسه و کیوروگی)، تنیس و تیراندازی با کمان با 10 مدال، آخرین رشته‌هایی هستند که توزیع مدال در آنها دو رقمی خواهد بود. جوجیتسو، سوارکاری، بدمینتون و تنیس روی میز هرکدام با 7 مدال، کوراش، هنرهای رزمی (MMA)، ورزش‌های صعودی و سپک‌تاکرا با 6 مدال، اسکواش با 5 مدال، اسکیت، بسکتبال، والیبال، گلف و پنجگانه مدرن با 4 مدال، سه‌گانه با 3 مدال و رقص خیابانی، کریکت، فوتبال، هندبال، هاکی، راگبی، کبدی، بیسبال و سافت‌بال و موج‌سواری هرکدام با 2 مدال، دیگر رشته‌های حاضر در بیستمین دوره بازی‌های آسیایی خواهند بود.
شمشیربازی و بوکس که کلاً تعطیل هستند. هر دو رشته در حال حاضر بدترین روزهای خود را سپری می‌کنند. تکواندو و هنرهای رزمی (MMA) می‌توانند در این بخش آبروداری کنند اما واقعیت این است که ایران هدفگذاری اشتباهی کرده است. سال‌هاست که همه می‌دانند رشته‌های آبی پرمدال‌ترین ورزش در بازی‌ها هستند اما چه برنامه‌ای برای این رشته‌ها انجام شده است؟
رئیس فعلی این فدراسیون محسن رضوانی با انتقاد فراوان از رؤسای قبلی آمد اما واقعاً چه تحولی در این ورزش رخ داده است؟ به نظر می‌رسد به جای نشستن و تعداد مدال تعیین کردن باید از ریشه مشکل را حل کرد. باید این سؤال هر روز مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک باشد که چرا در این رشته‌ها تغییری رخ نمی‌دهد؟
انتهای پیام/