نامه خداحافظی
پولادگر از انتخابات اتحادیه تکواندوی آسیا کنار کشید
محمد پولادگر، نایب‌رئیس اتحادیه تکواندوی آسیا، با انتشار نامه‌ای از انتخابات این اتحادیه انصراف داد. مجمع انتخاباتی اتحادیه تکواندوی آسیا (ATU) امروز (پنجشنبه) در شهر «کچینگ» مالزی برگزار می‌شود و طبق معمول تمام انتخاباتی که در سطح بین‌الملل برگزار شده و ورزش ایران همیشه مشغول دعوای داخلی بوده، در این دوره هم یک اختلاف داخلی رخ داد. این انتخابات در پی پایان دوره چهارساله ریاست و اعضای هیأت اجرایی این اتحادیه برگزار می‌شود و به یکباره اعلام شد که هادی ساعی به همراه محمد پولادگر برای پست نایب رئیسی ثبت‌نام کردند.
این در حالی است که سیدمحمد پولادگر، نایب‌رئیس کنونی اتحادیه تکواندوی آسیا است و با وجودی که از ریاست فدراسیون کنار رفته بود اما با این‌حال برای حفظ این کرسی ثبت‌نام هم کرده بود اما او اگر در رقابت می‌ماند، یک رقیب ایرانی هم داشت به نام هادی ساعی که طبیعی است این ثبت‌نام نمی‌توانست رقابت خوبی را به وجود بیاورد. هادی ساعی، رئیس فدراسیون تکواندوی ایران، شایعه شده بود که برای ریاست تکواندوی آسیا ثبت‌نام می‌کند اما او به یکباره برای نایب رئیسی ثبت‌نام کرد تا شائبه اختلاف بین این دو عضو ایرانی پیش بیاید. در حالی‌که می‌شد با یک برنامه‌ریزی درست از قبل برای این کرسی مهم برنامه‌ریزی کرد.
البته که پولادگر با انتشار یک نامه‌ای 24 ساعت قبل از این انتخابات از حضور در این دوره کناره‌گیری کرد تا تنها مسئولیت مهمش در تکواندو را هم از دست بدهد اما یک سؤال مهم وجود دارد که حالا با کنار رفتن پولادگر انتخاب ساعی برای نایب رئیسی قطعی است؟ اهمیت از دست دادن احتمالی این کرسی را باید در همان نامه خداحافظی پولادگر جست‌و‌جو کرد: «در طول ۱۷ سال گذشته، با تلاش بی‌وقفه و تکیه بر حمایت‌های بی‌شائبه مردم و مسئولان کشور، موفق شدم کرسی نایب‌رئیسی اتحادیه تکواندوی آسیا را حفظ کرده و از منافع ملی ایران اسلامی در شرایط پیچیده و چالش‌برانگیز، دفاع کنم.»
از 2008 تا 2025 یعنی 17 سال کرسی نایب رئیسی آسیا دست ایران بوده، حالا اینکه تا چه اندازه از این کرسی استفاده شده و چه نقشی داشته به کنار اما واقعیت این است که بعد از 17 سال تغییر در این بخش به این سادگی نخواهد بود و امروز به سادگی اجازه نمی‌دهند این کرسی در اختیار ایران باشد.
البته با هزار و یک انتقادی که نسبت به عملکرد پولادگر وجود داشته اما این نامه خداحافظی او یک رفتار حرفه‌ای و قوی بود: «با توجه به حضور دو نامزد ایرانی برای یک کرسی، نگرانم که این وضعیت پیام‌هایی ناخواسته به جامعه بین‌المللی و اعضای اتحادیه آسیا منتقل کند و تصویر یکپارچه و مقتدر کشورمان را خدشه‌دار سازد. حفظ شأن و اعتبار ملی در مجامع بین‌المللی همواره برایم اولویتی غیر قابل چشم‌پوشی بوده است.»
حالا هادی ساعی می‌ماند و یک کرسی که اگر به دست نیاورد آن وقت باید منتظر انتقادات باشد. کاش برای یک بار هم که شده رؤسای فدراسیون‌ها این روش را امتحان می‌کردند و اجازه می‌دادند فردی که در کرسی بین‌المللی بود بعد از کنار رفتن از فدراسیون، در همان پست بین‌المللی باقی بماند. امتحان می‌کردند شاید خوششان می‌آمد اما اینجا در روی یک پاشنه می‌چرخد.
انتهای پیام/
این در حالی است که سیدمحمد پولادگر، نایب‌رئیس کنونی اتحادیه تکواندوی آسیا است و با وجودی که از ریاست فدراسیون کنار رفته بود اما با این‌حال برای حفظ این کرسی ثبت‌نام هم کرده بود اما او اگر در رقابت می‌ماند، یک رقیب ایرانی هم داشت به نام هادی ساعی که طبیعی است این ثبت‌نام نمی‌توانست رقابت خوبی را به وجود بیاورد. هادی ساعی، رئیس فدراسیون تکواندوی ایران، شایعه شده بود که برای ریاست تکواندوی آسیا ثبت‌نام می‌کند اما او به یکباره برای نایب رئیسی ثبت‌نام کرد تا شائبه اختلاف بین این دو عضو ایرانی پیش بیاید. در حالی‌که می‌شد با یک برنامه‌ریزی درست از قبل برای این کرسی مهم برنامه‌ریزی کرد.
البته که پولادگر با انتشار یک نامه‌ای 24 ساعت قبل از این انتخابات از حضور در این دوره کناره‌گیری کرد تا تنها مسئولیت مهمش در تکواندو را هم از دست بدهد اما یک سؤال مهم وجود دارد که حالا با کنار رفتن پولادگر انتخاب ساعی برای نایب رئیسی قطعی است؟ اهمیت از دست دادن احتمالی این کرسی را باید در همان نامه خداحافظی پولادگر جست‌و‌جو کرد: «در طول ۱۷ سال گذشته، با تلاش بی‌وقفه و تکیه بر حمایت‌های بی‌شائبه مردم و مسئولان کشور، موفق شدم کرسی نایب‌رئیسی اتحادیه تکواندوی آسیا را حفظ کرده و از منافع ملی ایران اسلامی در شرایط پیچیده و چالش‌برانگیز، دفاع کنم.»
از 2008 تا 2025 یعنی 17 سال کرسی نایب رئیسی آسیا دست ایران بوده، حالا اینکه تا چه اندازه از این کرسی استفاده شده و چه نقشی داشته به کنار اما واقعیت این است که بعد از 17 سال تغییر در این بخش به این سادگی نخواهد بود و امروز به سادگی اجازه نمی‌دهند این کرسی در اختیار ایران باشد.
البته با هزار و یک انتقادی که نسبت به عملکرد پولادگر وجود داشته اما این نامه خداحافظی او یک رفتار حرفه‌ای و قوی بود: «با توجه به حضور دو نامزد ایرانی برای یک کرسی، نگرانم که این وضعیت پیام‌هایی ناخواسته به جامعه بین‌المللی و اعضای اتحادیه آسیا منتقل کند و تصویر یکپارچه و مقتدر کشورمان را خدشه‌دار سازد. حفظ شأن و اعتبار ملی در مجامع بین‌المللی همواره برایم اولویتی غیر قابل چشم‌پوشی بوده است.»
حالا هادی ساعی می‌ماند و یک کرسی که اگر به دست نیاورد آن وقت باید منتظر انتقادات باشد. کاش برای یک بار هم که شده رؤسای فدراسیون‌ها این روش را امتحان می‌کردند و اجازه می‌دادند فردی که در کرسی بین‌المللی بود بعد از کنار رفتن از فدراسیون، در همان پست بین‌المللی باقی بماند. امتحان می‌کردند شاید خوششان می‌آمد اما اینجا در روی یک پاشنه می‌چرخد.
انتهای پیام/