مرضیه جعفری: ملیکا همیشه هوای مرا داشت

به گزارش ایران ورزشی؛ ملیکا محمدی که در فصل جدید لیگ برتر به تیم خاتون بم اضافه شده بود ،با انگیزه تمام آمد تا قهرمانی لیگ را هم باردیگر تجربه کند.اما خیلی زود تیم را تنها گذشت به نحوی که عاطفه رمضانی زاده ،کاپیتان این تیم بگوید که با با رفتن ملیکا تیم ما دیگر 10 نفره شد.درگذشت ملیکا حتی به قول سرشین کمانگیر خیلی زود بود او در صحبتهایش هم به این نکته اشاره کرد که ملیکا بی معرفت نبود ولی باید بگوییم این بار  با رفتنش بی معرفتی کرد.به هر حال درگذشت شماره 18 تیم ملی فوتبال زنان این تیم را بسیار غمگین کرده است.اما شاید غمگین ترین فرد را می توان به مرضیه جعفری نسبت داد..

پرافتخارترین سرمربی فوتبال زنان ایران نه اینستاگرام پر زرق و برقی دارد و نه اصلاً علاقه‌مند به دیده شدن است. او داغ دیده است. زلزله بم، از دست دادن پسر نوجوانش بر اثر نارسایی قلبی و مبتلا شدن به کرونا و سپس مرگ افشین، برادر جوانش که نقش غم را روی صورت مرضیه جعفری ابدی کرده است. حالا اما بار دیگر یک مصیبت بسیار بزرگ را تجربه می کند.ین‌بار مرگ دلخراش بازیکنی که شب و روزش را با او گذرانده است می‌تواند دراماتیک‌ترین قصه‌ای باشد که بتوان از یک مربی خواند. او سعی می‌کند سرپا بایستد ولی با اندوهی فراوان از ملیکایش صحبت می کند: «به نظر من ملیکا جانش را بخاطر تیم ملی کشورش و وطنش داد. او می‌توانست زندگی بهتری را در آمریکا داشته باشد ولی برگشت و در ایران ماند و برای تیم ملی بازی کرد و حق اوست که شماره 18 را فدراسیون فوتبال به نام او بایگانی کند. اکنون پیراهن او در بم بایگانی است.» او در ادامه با توجه به جملاتی که درخصوص هم بازی شدن ثائر (پسرش) و ملیکا در پی‌اس4 نوشته بود، اشاره می‌کند: «ملیکا خیلی خوب بود و کنار من می‌آمد و به من می‌گفت فکر کنید پسرتان هستم و بدانید در کنارتان می‌مانم. بارها پی‌اس را به او و گرایلی می‌دادم تا بازی کنند. او خیلی از اخلاق‌های مهربانی‌اش شبیه ثائرم بود و همیشه بدون اینکه حرفی بزند هوایم را داشت. من مطمئنم هم اکنون پیش هم هستند.»