در وصف مربیان جوان و شجاع
در روزهای کرونا، منچسترسیتی و رئال مادرید در ورزشگاه خالی از تماشاگر در برابر هم بازی کردند. بازی که تمام شد، دو مربی کنار پیست نشستند و دقایقی با هم حرف زدند. بعدها رمزگشایی شد که حرف آنها درباره تاکتیک‌های آینده فوتبال تهاجمی و شیوه مواجهه با تاکتیک‌های صرفاً دفاعی بود.
بعدها خیمه رینور ستون نویس مارکا نوشت: فوتبال دنیا به بزرگانی مانند این دو نیاز دارد. بزرگانی که فوتبال را زنده نگه می‌دارند.
حق با این نویسنده اسپانیایی است. فوتبال در تمام نقاط دنیا به افرادی که فقط به فوتبال فکر می‌کنند نیاز دارد. آنها از اکسیژن واجب‌تر هستند. دقیقاً نقطه مقابل عناصر متعفنی که فقط به منافع و موقعیت خود فکر می‌کنند. آنها از سیانور خطرناکترند.
2 هفته اول لیگ برتر ما را حسابی امیدوار کرد. امیدوار به لیگی که مربیان جنتلمن دارد.
2 بازی هفته دوم همه را سر حال آورد: سپاهان – پرسپولیس و استقلال – ذوب‌آهن. 2 مسابقه‌ای که نشانه‌های فوتبال خالص با ضرباهنگ بالا، قدرت انتقال سریع توپ و اندیشه‌های تهاجمی را در آن دیدیم. در بازی سپاهان – پرسپولیس، توپ زمانی روی این دروازه بود و چند لحظه بعد روی دروازه حریف. سال‌ها بود آرزوی چنین نمایشی را در فوتبالمان داشتیم. فوتبال اروپا را می‌دیدیم و حسرت می‌خوردیم؛ اما حالا باید شجاعت داشته باشیم و در ستایش هر دو مربی بی‌حاشیه و بزرگ فوتبالمان (محرم نویدکیا و وحید هاشمیان) بنویسیم.
بازی استقلال – ذوب‌آهن هم این گونه بود. تیم‌های قاسم حدادی‌فر و ساپینتو هم فقط به برد فکر می‌کردند و نتیجه شد آن بازی تماشایی.
فوتبال ما مدت‌ها در اسارت مربیان نتیجه‌گرایی بود که به ما فقط درگیری، فوتبال تدافعی و بازی‌های کم گل و کسل‌کننده هدیه می‌دادند؛ اما حالا خوشحالیم برای داشتن مربیان جوان و شجاع. مربیانی که فوتبال را فقط برای فوتبال دوست دارند نه منافعی که می‌تواند جیب آنها را پر کند. امیدواریم این فصل منتهی به جام جهانی، آنقدر طراوت داشته باشد که دوباره ذهن مردم ما را به این رشته جادویی گره بزند.
انتهای پیام/
بعدها خیمه رینور ستون نویس مارکا نوشت: فوتبال دنیا به بزرگانی مانند این دو نیاز دارد. بزرگانی که فوتبال را زنده نگه می‌دارند.
حق با این نویسنده اسپانیایی است. فوتبال در تمام نقاط دنیا به افرادی که فقط به فوتبال فکر می‌کنند نیاز دارد. آنها از اکسیژن واجب‌تر هستند. دقیقاً نقطه مقابل عناصر متعفنی که فقط به منافع و موقعیت خود فکر می‌کنند. آنها از سیانور خطرناکترند.
2 هفته اول لیگ برتر ما را حسابی امیدوار کرد. امیدوار به لیگی که مربیان جنتلمن دارد.
2 بازی هفته دوم همه را سر حال آورد: سپاهان – پرسپولیس و استقلال – ذوب‌آهن. 2 مسابقه‌ای که نشانه‌های فوتبال خالص با ضرباهنگ بالا، قدرت انتقال سریع توپ و اندیشه‌های تهاجمی را در آن دیدیم. در بازی سپاهان – پرسپولیس، توپ زمانی روی این دروازه بود و چند لحظه بعد روی دروازه حریف. سال‌ها بود آرزوی چنین نمایشی را در فوتبالمان داشتیم. فوتبال اروپا را می‌دیدیم و حسرت می‌خوردیم؛ اما حالا باید شجاعت داشته باشیم و در ستایش هر دو مربی بی‌حاشیه و بزرگ فوتبالمان (محرم نویدکیا و وحید هاشمیان) بنویسیم.
بازی استقلال – ذوب‌آهن هم این گونه بود. تیم‌های قاسم حدادی‌فر و ساپینتو هم فقط به برد فکر می‌کردند و نتیجه شد آن بازی تماشایی.
فوتبال ما مدت‌ها در اسارت مربیان نتیجه‌گرایی بود که به ما فقط درگیری، فوتبال تدافعی و بازی‌های کم گل و کسل‌کننده هدیه می‌دادند؛ اما حالا خوشحالیم برای داشتن مربیان جوان و شجاع. مربیانی که فوتبال را فقط برای فوتبال دوست دارند نه منافعی که می‌تواند جیب آنها را پر کند. امیدواریم این فصل منتهی به جام جهانی، آنقدر طراوت داشته باشد که دوباره ذهن مردم ما را به این رشته جادویی گره بزند.
انتهای پیام/