مورینیو هم که باشی، اخراج می‌شوی

فنرباغچه نتوانست به لیگ قهرمانان اروپا برسد و بهترین بهانه به دست مدیران فنرباغچه داده شد تا از شر هزینه بالای دستمزد خوزه مورینیو خلاص شوند.
این ظاهر قصه است اما کیست که نداند مدیران فنرباغچه چه آرزوهای بزرگی داشتند و برای همین رویاها بود که مورینیو را به لیگ برتر ترکیه آوردند.
اما مورینیو دیگر پیر شده و از سطح خود فاصله گرفته است. این فرجام همه مربیان پا به سن گذاشته است.
مهم نیست چه قهرمانی‌هایی آورده‌ای. مهم نیست چه القاب و عناوینی برایت ردیف شده است، مهم نیست چه اسم پرطمطراقی داری... از سطح اول فوتبال که فاصله بگیری، دیگر مربی به درد بخوری نیستی و باید بروی. آنها که برای ماندن اصرار می‌کنند، بزرگترین قاتل خودشان هستند. به اعتبار، وجاهت و پیشینه‌شان آسیب می‌زنند. این قانون فوتبال دنیاست. تیمت فوتبال دلچسب بازی نمی‌کند، بازیکنانت پا به سن گذاشته‌اند، جذابیت و طراوت و تاکتیک‌های روز در تیمت مشاهده نمی‌شود. همه اینها دلایل محکمی است برای آنکه خودت بروی. حتی اگر جایگاه و پایگاهی داشته باشی و اراده کنی قدرتت را به رخ بکشی و بمانی.... وقتی نمایش تیمت جذاب و چشمگیر نیست، راهی نمی‌ماند جز اینکه آبرویت را‌ برداری و بروی. راهی نمی‌ماند جز اینکه به مردم و هواداران احترام بگذاری. شعورشان را قدر بدانی و خودت بروی پیش از آنکه با بی‌احترامی بیرونت کنند.
همه آنها که اصرار به ماندن دارند، محکوم می‌شوند به رفتن و این عاقبتی بود که نصیب مورینیو شد. آنقدر ماند تا بیرونش کردند و چقدر این دسته از مربیان نخواستنی‌اند.
انتهای پیام/