شاگردان مظفر در قفس غول‌ها

 بالاخره بعد از سال‌ها چشم زنان فوتسالیست به اولین دوره جام جهانی روشن شده است. اولین  دوره این رقابت‌ها به میزبانی مانیل فیلیپین برگزار خواهد شد و ایران به‌عنوان یکی از قدرت‌های سنتی آسیا، تحت هدایت شهرزاد مظفر پا به این میدان حساس می گذارد. این درحالی است که رؤیای دختران ایرانی با قرعه‌ای کابوس‌وار همراه شده و تیم ملی با قرار گرفتن در سید سوم، همان‌طور که پیش‌بینی می‌شد در گروه مرگ قرار گرفته است. شاگردان شهرزاد مظفر باید در گروه D با برزیل، پرافتخارترین و قدرتمندترین تیم جهان، ایتالیا تیم هفتم رنکینگ فیفا، و پاناما تیم هفتادونهم دنیا رقابت کنند که به نظر می‌رسد کار بسیار سختی دارند. این قرعه را می‌توان سخت‌ترین سناریوی ممکن برای ایران دانست.

برزیل با سابقه‌ای طلایی و تیمی پرستاره، عملاً یکی از بخت‌های اصلی قهرمانی است و ایتالیا نیز با برنامه‌ریزی بلندمدت در سال‌های اخیر به یکی از قدرت‌های اروپایی تبدیل شده است. تنها رقیب نسبتاً در دسترس، پاناما است؛ تیمی که اگرچه در رنکینگ جهانی فاصله زیادی با ایران دارد، اما با توجه به کمبود بازی‌های تدارکاتی شاگردان مظفر، برد مقابل آنها تضمین‌شده نیست. برای چنین قرعه سختی باید به عقب برگشت؛ جایی که تیم ملی ایران در جام ملت‌های آسیا با هدایت فروزان سلیمانی به جای قهرمانی یا نایب‌قهرمانی، به رتبه سوم بسنده کرد. همین جایگاه باعث شد ایران در سید سوم جام جهانی قرار بگیرد. نتیجه‌ای که اگر رقم نمی‌خورد، امروز تیم ملی می‌توانست در گروه آسان‌تری قرار داشته باشد و مسیرش برای صعود هموارتر باشد. به این ترتیب، عواقب ناکامی در آسیا حالا در بالاترین سطح ممکن خود را نشان داده است. از سوی دیگر، وضعیت آماده‌سازی تیم ملی در آستانه این تورنمنت تاریخی، نگرانی‌های فراوانی ایجاد کرده است.

ایران تا امروز هیچ اردوی خارجی و بازی تدارکاتی جدی برگزار نکرده و برنامه مشخصی برای شبیه‌سازی شرایط مسابقه در برابر قدرت‌های جهانی ندارد. سیاست انفعالی فدراسیون باعث شده شاگردان مظفر عملاً بدون محک جدی، مستقیم وارد میدان نبرد با غول‌هایی مثل برزیل و ایتالیا شوند. این در حالی است که تقریباً همه رقبای ایران ماه‌هاست در حال برگزاری بازی‌های دوستانه و اردوهای مشترک با تیم‌های بزرگ هستند. با این شرایط،  صعود تیم ملی در مانیل بیش از آنکه روی کاغذ ممکن به نظر برسد، شبیه یک معجزه خواهد بود. ایران سابقه دو قهرمانی قاره‌ای دارد و استعدادهای درخشانی در ترکیبش دیده می‌شود، اما فاصله آماده‌سازی با رقبای جهانی، تفاوتی است که با انگیزه و غیرت به‌تنهایی جبران نمی‌شود.
حضور در جام جهانی یک موفقیت تاریخی برای فوتسال زنان ایران محسوب می‌شود، اما قرعه‌ای که نصیب شاگردان مظفر شده و ضعف جدی در تدارکات، خطر تبدیل این رؤیا به کابوس را افزایش می‌دهد. اگرچه صعود از گروه D در شرایط فعلی مأموریتی غیرممکن به نظر می‌رسد، اما شاید همین حضور دشوار هشداری جدی برای آینده باشد؛ هشدار به فدراسیونی که اگر به فکر سرمایه‌گذاری واقعی نباشد، آینده را هم از دست خواهد داد.