این مساوی هم عادلانه بود

اینکه بازی با چادرملو سخت می‌شود قابل پیش‌بینی بود. زمین سخت و بی‌کیفیت ورزشگاه تختی و تیم اخباری که دفاع کردن را از هر چیز دیگری بهتر بلد است قبل از بازی پیش‌بینی‌ها را به سمت برد احتمالی پرسپولیس با حداقل اختلاف پیش برد اما این بار حتی گولسیانی هم نبود که در آخرین دقیقه جلوی دروازه حاضر باشد و کار را تمام کند.
اما قطعاً این تساوی و از دست رفتن دو امتیاز دیگر توسط پرسپولیس را نمی‌توان تمام و کمال به عوامل بیرونی ارتباط داد. زمین چمن افتضاح بود و نمی‌شد در آن فوتبال خوبی بازی کرد به طوری که بعضاً ریتم بازی دو تیم شکل نمی‌گرفت. تیم اخباری هم در از دقیقه 77 شروع به دفاع مطلق همراه با وقت‌کشی کرد که این نکته رسیدن به گل را دشوارتر هم ساخت اما درباره پرسپولیس نکته مهم و قابل اشاره اینجاست که قطعاً 20 دقیقه فوتبال خوب برای برنده شدن کافی نیست.
با وجود زمین بد اما می‌توان به صراحت گفت پرسپولیس تا دقیقه 75 در زمین خواب بود و با وجود حمایت هوادارانش هرگز نتوانست نمایش برتری نسبت به حریف بی‌ستاره‌اش ارائه کند. کیفیت پرسپولیس در این 75 دقیقه به گونه‌ای بود که هرگز نتوانست حتی برای 5 دقیقه متوالی چادرملو را تحت فشار بگذارد و خبری از موقعیت گل نبود به طوری که از این حیث هم نسبت به بازی با فولاد افت محسوسی داشت.
پرسپولیس تازه از دقیقه 75 و با عقب‌نشینی و ضدحملات بی‌هدف و ضعیف حریفش موفق شد ریتم بهتری پیدا کند که البته حضور بازیکنانی مثل سروش رفیعی و خدابنده‌لو در این تغییر شرایط نقش داشتند.
با این وجود و با اینکه تیم هاشمیان موفق به خلق چند موقعیت در لحظات پایانی شد و فشار را روی دروازه حریف نگه داشت اما این حجم از فشار و خلق موقعیت برای بردن کافی نبود و درست مثل بازی مقابل فجرسپاسی یا فولاد با صراحت می‌توان گفت حق این تیم بیشتر از یک امتیاز نبود. در واقع می‌توان گفت پرسپولیس در این زمین خراب خوش شانس نبود اما بدشانسی هم نیاورد و ضعف‌های تیم در فاز حمله همچنان در این دیدار نیز تکرار شد و مشهود بود.
 
انتهای پیام/