حداقل دو بازی دیگر به هاشمیان زمان بدهید!

سومین تساوی در چهار هفته ابتدایی و از دست رفتن دو امتیاز دیگر باعث شد تا آن دسته از هوادارانی که از ابتدای فصل نگاه امیدوارانه‌ای نسبت به تیم هاشمیان نداشتند همه انتقادهای قبلی را در قالب شعار «حیاکن رهاکن» نصیب سرمربی تیم محبوب‌شان کنند که البته این شعارها با چاشنی پرتاب بطری سخت‌تر هم شد!
هفته قبل بعد از مسابقه با فولاد می‌شد پیش‌بینی کرد اگر تیم به هر دلیلی برنده بازی با چادرملو نباشد این هاشمیان است که در کنار درویش یا حتی پررنگ‌تر از او شعار حیاکن رهاکن می‌شنود و درست همین اتفاق هم افتاد.
در واقع همه آن هوادارانی که به چیدمان بد، تعویض‌های بد یا دیر و البته جابه‌جایی بازیکنان در پست‌های غیرتخصصی اعتراض داشتند یا می‌گفتند هاشمیان زیاد از حد مقابل باشگاه کوتاه می‌آید و همین باعث شده تا تیمش ناکام باشد، اعتراض‌ها و انتقادهای خود را از کلمات تند کامنت‌های خود به شعارهای روی سکوها تبدیل کردند و به یکباره صدای فریادشان آن‌قدر بلند شد که می‌شد حس کرد تعداد طرفداران هاشمیان یا حتی آنهایی که اعتقاد دارند برای اتخاذ چنین رویکردی هنوز خیلی زود است با تعداد منتقدان و شاکیان این وضعیت قابل مقایسه نیست.
با این وجود آنچه مسلم است اینکه پرسپولیس هاشمیان هنوز تیم خوبی نیست و اشکالاتی که در ساختار و کیفیت بازی تیم وجود داشت همچنان وجود دارد و مانع از رسیدن به نتیجه مطلوب می‌شود.
پرسپولیس خوب و کافی حمله نمی‌کند، به اندازه لازم حریفش را تحت فشار قرار نمی‌دهد، در فاز حمله فاقد کیفیت و برندگی لازم است، خلاقیت همچنان دوز پایینی در این تیم دارد و به‌صورت کلی این تیم با تیمی که بوی قهرمانی بدهد یا نزدیک به فلسفه تهاجمی و ذاتی باشگاه باشد فاصله زیادی دارد.
پرسپولیس خوب نیست و این خوب نبودن را فریاد می‌زند تا جایی که توجیهاتی مثل زمین خراب، میزبانی نکردن در ورزشگاه آزادی یا مسائلی از این دست هم تحت‌الشعاع قرار می‌گیرد.
با این وجود باید در نظر داشت از چهار بازی پرسپولیس سه مسابقه تحت شرایطی خاص برگزار شده که می‌توان بخشی از افت تیم یا مشکلاتی که در کیفیت بازی پرسپولیس وجود داشته را به این مسائل ربط داد.
هفته اول کارت بازی تعداد زیادی از بازیکنان صادر نشد و تیم بشدت ناقص و نصف نیمکت هم خالی بود.
هفته سوم نیمی از تیم برای مدتی طولانی از تمرینات فاصله گرفته بودند و بعد از فیفادی‌ها برگشتند که دو تا از آنها هم مصدوم بودند ضمن اینکه محرومیت افشین پیروانی هم حاشیه‌های زیادی به وجود آورد و به هر حال مشکل‌ساز شد.
هفته چهارم هم تیم در یک زمین بشدت ناهموار بازی کرد که ریتم بازی در آن اصلاً شکل نمی‌گرفت و در چنین شرایطی سخت بود که پرسپولیس حتی فوتبال نصف‌ونیمه خودش را ارائه دهد.
در واقع از چهار بازی برگزار شده سه مسابقه تحت شرایط و مشکلات خاصی برگزار شده و تنها مسابقه‌ای که مشکلات عجیب و غریب دامن پرسپولیس را نگرفت همان بازی دشوار مقابل سپاهان بود که البته با خوش‌شانسی تنها برد تیم هاشمیان را رقم زد.
به هر حال اگر دنبال نقد تیم هاشمیان و عملکردش در این چهار مسابقه باشید مجبورید این نکات و این واقعیت‌ها را در نظر بگیرید که سه تساوی پرسپولیس تحت تأثیر شرایطی ویژه اتفاق افتاده و هیچ چیز نرمال نبوده است اما به هر حال هاشمیان باید آماده انتقادهای تند، شعار و حتی پرتاب اشیا باشد.
قهرمانی‌ها و موفقیت‌های دهه اخیر پرسپولیس کاری کرده که هواداران این تیم بشدت پرتوقع شده و حجم کاسه صبرشان هم بسیار محدود شده است به‌طوری که بعد از هفته چهارم در حالی که سایر رقبا هم شرایط خوبی ندارند رسماً به سرمربی و بازیکنان حمله کرده و یکی را بی‌غیرت خطاب کرده و از دیگری خواستار حیا کردن و رها کردن می‌شوند!
یادمان نرفته همین هواداران حتی به یحیی گل‌محمدی که چهار سال طلایی را در این باشگاه رقم زد و رفت بی‌احترامی کردند و به‌خاطر حذف از مرحله گروهی لیگ قهرمانان آن هم دو سال بعد از فینالیست شدن در شرایطی استثنایی به طرف او بطری پرتاب کرده و خواستار اخراجش شدند!
واقعیت اینکه برخورد هاشمیان با شعارها منطقی و درست بود چه آنکه اگر قرار بود او هم خشمگین شود و چیزی بگوید که خشم هواداران بیشتر شود عرصه را برای خودش تنگ‌تر می‌کرد اما این برخورد درست هم شرایط را برای او بهتر نخواهد کرد و فقط بردن و بردن و بردن در هر مسابقه و مقابل هر حریفی وضعیت را به مرور برایش بهتر می‌کند.
پرسپولیس دو هفته متوالی در خانه‌ای که البته خیلی هم خانه نیست باید مقابل ملوان و گل‌گهر به میدان برود شاید با پیروزی در این دو مسابقه شرایط تا حدودی تغییر کرده و هاشمیان تا نیم‌فصل برای خودش و تیمش زمان بخرد. او تأکید دارد چنانچه هواداران بردباری کنند و زمان بدهند پرسپولیس وضعیت بهتری پیدا خواهد کرد که شاید با توجه به شرایط ویژه سه مسابقه‌ای که به آن اشاره کردیم خواسته زیادی هم نباشد.
در واقع اگر قبل از دو بازی آینده دوباره اتفاقات عجیبی برای پرسپولیس رخ ندهد و همه چیز عادی پیش برود (اینجا بازی در ورزشگاه شهرقدس را با تمام مشکلاتش دیگر باید یک امر عادی و روتین در نظر بگیریم) همه باید منتظر پیروزی و افتادن در مسیر درست و رسیدن به ساحل آرامش باشیم که اگر این‌گونه نشد یعنی هاشمیان و کادرش یا هنوز پی به مشکلات فنی تیم خود نبرده‌اند یا در حل آنها عاجز و درمانده‌اند.
انتهای پیام/