کشتی فرنگی؛ انقلابی که از ۲۰۰۵ شروع شد و به ۲۰۲۵ رسید
بنای ۲۰ ساله
رسیدن به یک موفقیت تاریخی هرگز یک روزه به دست نمی‌آید. سال‌ها باید کار کرد تا یک ساختمان و یک نماد درست را به نتیجه رساند. کشتی فرنگی ایران از 2005 دوران طلایی خود را با محمد بنا استارت زد و در این سال‌ها فراز و فرودهای زیادی را به خودش دید اما حالا با درایت حسن رنگرز کشتی فرنگی ایران یک بنای تاریخی و بسیار شیک شده است. نکته مهم در این 20 سال انتخاب‌های درست بوده است. هر وقت انتخاب درست بود کشتی فرنگی مسیرش را درست رفت اما هر گاه تصمیمات اشتباه و احساسی بود، با دست‌اندازها و ناکامی‌ها روبرو بود.
انتخاب درست محمد بنا در 2005 و 2009 کشتی فرنگی را با نتایج تاریخی همراه کرد اما تصمیمات غلط از سال‌های 2013 تا 2018 فقط ناکامی به بار آورد. هر چند که اولین قهرمانی در 2014 اتفاق افتاد اما مشخص است که آن‌هم به واسطه مدال‌های سه قهرمان المپیک 2012 به دست آمد. حالا این انقلاب بیست سالگی خود را با حسن رنگرز جشن می‌گیرد. کسی که نشان داد انتخاب کاملا درستی بوده و می‌تواند این درخشش‌ها را تا سال‌ها ادامه بدهد و از فرودهای فرنگی کم کند.
2005بوداپست
کشتی فرنگی با مدال طلای حمید سوریان و نقره علی اشکانی در رده‌بندی مدالی سوم دنیا و رده‌بندی تیمی هم در جایگاه هفتم دنیا قرار گرفت. اینجا شروع انقلاب در کشتی فرنگی بود. تیمی که برای اولین‌بار صاحب دو مدال در یک دوره مسابقات جهانی شد و نخستین رکوردشکنی ثبت شد.
2006 گوانگژو
در این دوره از مسابقات جهانی کشتی فرنگی ایران یک طلا و یک برنز به‌دست آورد. طلا باز هم به نام حمید سوریان ثبت شد و برنز را هم سامان طهماسبی گرفت. عنوان تیمی هم ششمی دنیا بود. البته به لحاظ مدالی باز هم تیم سوم دنیا شد اما در رده‌بندی تیم ملی نتوانست روی سکو قرار بگیرد.
2007 باکو
در جهانی باکو باز هم یک رکوردشکنی اتفاق افتاد. در این مسابقات که محمد بنا از سرمربیگری تیم ملی کنار رفته بود و هدایت تیم برعهده رضا سیم‌خواه بود، یک طلا و دو برنز برای ایران ثبت شد تا برای اولین‌بار سه مدال در یک دوره جهانی ثبت شود. باز هم حمید سوریان طلا گرفت و مدال‌های برنز هم به سامان طهماسبی و قاسم رضایی رسید.
2008 پکن
این اولین دوره بازی‌های المپیک پکن بود که کشتی فرنگی بعد از شروع درخشان خودش تجربه می‌کرد. هدایت تیم برعهده رضا سیم‌خواه بود اما نتیجه بسیار بد بود. برای اولین‌بار تیم ملی کشتی فرنگی به بازی‌های المپیک می‌رفت که سه مدال‌دار جهان در ترکیبش بود اما بدون مدال برگشت. حتی سوریان هم نتوانست به مدال طلا برسد.
2009 هرنینگ دانمارک
بازگشت محمد بنا با ورود چهره‌های جدید به تیم ملی کشتی فرنگی بود و اینجا باز هم رکوردشکنی انجام شد. این‌بار با یک طلا و سه برنز برای اولین‌بار کشتی فرنگی ایران روی سکوی نایب‌قهرمانی جهان رفت. حمید سوریان برای چهارمین بار قهرمان جهان شد و فرشاد علیزاده، حبیب اخلاقی و امیر علی‌اکبری هم سه مدال برنز کسب کردند.
2010 مسکو
یک‌بار دیگر رکوردشکنی در تاریخ کشتی فرنگی؛ این‌بار با کسب دو طلای جهان که برای اولین‌بار رخ می‌داد. حمید سوریان پنجمین طلای خود را گرفت و امیر علی‌اکبری که مدال برنز را سال گذشته به دست آورده بود این بار قهرمان جهان شد. تیم ایران در غیاب طالب نعمت‌پور که امید اول کسب طلا بود اما به قرعه نحس خورد با پنج کشتی‌گیر هشتم دنیا شد.
2011 استانبول
یکی از بهترین تیم‌های کشتی فرنگی در قهرمانی جهان به میدان رفت. تیمی عجیب که در غیاب حمید سوریان راهی مسابقات شد و با توجه به قرعه نحسی که پیش آمد دو کشتی‌گیر ایران محسن حاجی‌پور و قاسم رضایی از جدول کنار رفتند تا تیم ایران با پنج کشتی‌گیر به میدان برود. با همین پنج کشتی‌گیر باز هم یک رکورد جدید ثبت شد. ایستادن روی سکوی سوم دنیا با دو طلای سعید عبدولی و امید نوروزی و یک برنز بشیر باباجان‌زاده که اگر دو نفر دیگر هم در جدول بودند تیم ایران برای اولین‌بار قهرمان دنیا می‌شد.
2012 لندن
یکی از بهترین مسابقاتی که کشتی فرنگی ایران در تاریخ خود تجربه کرده و هرگز از یادها نخواهد رفت، بازی‌های المپیک 2012 لندن است. مسابقاتی که فرنگی‌کاران ایران توسط حمید سوریان، امید نوروزی و قاسم رضایی صاحب سه مدال طلا شدند. موفقیتی که قبل از آن هرگز دیده نشده بود و حتی شاید کسی در خواب هم نمی‌دید که روزی کشتی فرنگی ایران به چنین موفقیتی برسد.
2013 بوداپست
بعد از لندن کشتی فرنگی ایران با جدایی محمد بنا و از دست دادن دلاورانش کمی دچار مشکل شد. در غیاب سوریان، طالب نعمت‌پور به مدال طلا رسید و البته امیر علی‌اکبری هم یک مدال طلا در 120کیلوگرم به دست آورد اما به دلیل دوپینگ این مدال طلا از ایران پس گرفته شد تا جایگاه عجیب هشتمی دنیا به ایران برسد.
2014 تاشکند
بعد از نتایج بوداپست باز هم مسئولان وقت به سراغ محمد بنا رفتند. بازگشت بنا با اتفاقات نسبتاً خوبی همراه شد. او ستاره‌هایش را باز هم دور هم جمع کرد اما اختلاف نظر او با رسول خادم باعث شد تا چند روز مانده به جام جهانی کشتی فرنگی بنا تیم را ترک کند. تیم با هدایت ناصر نوربخش قهرمان جام جهانی شد و بعد هم در قهرمانی جهان با طلای سوریان، نقره امید نوروزی و دو مدال برنز قاسم رضایی و افشین بیابانگرد برای اولین‌بار روی سکوی قهرمانی ایستاد.
2015 لاس‌وگاس
اختلاف نظرهای زیاد بین کادرفنی و مدیریتی وقت فدراسیون و ستاره‌های کشتی فرنگی باعث شد تا در جهانی لاس‌وگاس یکی از بدترین نتایج کشتی فرنگی رقم بخورد. در حالی که سوریان هم به ترکیب تیم رسیده بود اما مدال طلا به ایران نرسید. قاسم رضایی اولین نقره خود را به دست آورد و دو مدال برنز یوسف قادریان و حبیب اخلاقی باعث شد تا تیم در بدترین شرایط ممکن به ایران برگردد.
2016 ریو
فدراسیون آن زمان هر وقت تیم نتیجه نمی‌گرفت بلافاصله دنبال محمد بنا می‌رفت تا شاید بنا بتواند باز هم معجزه کند و در المپیک 2016 ریو به مدال طلا برسد. تلاش بنا و ستاره‌هایش اما در نهایت منجربه این شد که دو مدال برنز بگیرد. حمید سوریان به شکل عجیبی از رسیدن به مدال بازماند و قاسم رضایی به‌همراه سعید عبدولی دو مدال برنز را به دست آوردند. شکست سوریان و فشاری که روی محمد بنا بود، باعث شد تا بغض او بترکد و یکی از تلخ‌ترین صحنه‌های تاریخ کشتی فرنگی را رقم بزند.
2017 پاریس
بعد از ریو باز هم محمد بنا از تیم ملی کشتی فرنگی خداحافظی کرد. فدراسیون وقت هم که برای ناکامی ریو دنبال مقصر بود بلافاصله از کناره‌گیری بنا استقبال کرد اما دریغ از اینکه شروع دوران فاجعه‌بار کشتی فرنگی بود. در پاریس سه مدال برنز به ایران رسید. محمدعلی گرایی، سعید عبدولی و حسین نوری سه برنزی ایران بودند که تیم ملی کشتی فرنگی را هم به روی سکوی جهانی رساندند.
2018 بوداپست
این شهر که به‌طور کلی برای کشتی ایران چندان خوش‌یمن نبوده، این‌بار هم تیم کشتی فرنگی ایران را به خاک کشاند. تیم بهم ریخته و بلاتکلیف در مجارستان یکی از بدترین دورانش در تاریخ را تجربه کرد. یک برنز مهدی علیاری تنها دستاورد ایران بود. عنوان تیمی هم نزدیک به 20 باعث شد تا باز هم تغییرات گسترده در کادر مدیریتی فدراسیون و فنی تیم ملی کشتی فرنگی رقم بخورد.
2019 نورسلطان
از اینجا استارت ساخت دوباره کشتی فرنگی خورد. بازگشت دوباره محمد بنا و البته شروع دوران مدیریت علیرضا دبیر باعث شد تا کشتی فرنگی یک روند جدید را آغاز کند. در نورسلطان که اولین میدان محمد بنا برای ساختن یک تیم جدید بود، به سه مدال برنز علیرضا نجاتی، محمدعلی گرایی و سعید عبدولی و البته ایستادن در رده چهارم ختم شد. تیمی که نسبت به خودش خوب نتیجه نگرفت اما با توجه به عملکرد سال قبل نتیجه کاملاً قابل قبولی بود.
2020 توکیو
المپیک توکیو سومین حضور محمد بنا بود، با تیم جدید. یک طلای محمدرضا گرایی و یک برنز هادی ساروی کمترین دستاورد برای این تیم بود. نتیجه‌ای که بعد از المپیک توکیو بهترین نتیجه تاریخ محسوب می‌شد. البته توقعات خود محمد بنا را برآورده نکرد اما با این‌حال مشخص بود که نوید روزهای خوبی را می‌دهد.
2021 اسلو
بعد از چند سال باز هم نوبت به رکوردشکنی در کشتی فرنگی رسیده بود. برای اولین‌بار در تاریخ کشتی فرنگی ایران در یک دوره به شش مدال جهانی می‌رسید. کسب چهار مدال طلا که تا قبل از این مسابقات هرگز سابقه نداشت به همراه دو مدل برنز یک روز عجیب را رقم زد. میثم دلخانی، محمدرضا گرایی، محمدهادی ساروی و علی‌اکبر یوسفی چهار طلا برای ایران کسب کردند. مدال برنز محمدعلی گرایی و پژمان پشتام تیم ایران را شش مدالی کردند.
2022 بلگراد
بدبیاری در تیم جوان محمد بنا باعث شد تا او هم در اتفاقی نادر تیمش به مدال طلا نرسد. اشتباه عجیب محمدرضا گرایی باعث شد تا کشتی‌ای را که پیش بود واگذار کند و البته امین میرزازاده هم در فینال زورش به رضا کایالب نامدار نرسید تا تیم محمد بنا با دو مدال نقره و یک مدال برنز هادی ساروی از رسیدن به سکو هم باز بماند. محمد بنا که قبل از رفتن به مسابقات به فدراسیون اعلام کرده بود دیگر به همکاری‌اش ادامه نخواهد داد در همان بلگراد به فدراسیون توصیه کرد که حسن رنگرز را به‌عنوان سرمربی انتخاب کنند.
2023 بلگراد
انتخاب رنگرز به‌عنوان سرمربی تیم ملی باعث شد تا راهی که محمد بنا از سال 2019 شروع کرده بود، روند جدیدی به خودش ببیند و این‌بار برخلاف سال‌های 2013 تا 2018 که چندین مربی با افکار متفاوت به‌عنوان سرمربی انتخاب شدند، یک مربی با خط و مشی نزدیک به محمد بنا بیاید و بنابراین نتیجه بهتری حاصل شود. میرزازاده که در فینال 2022 به کایالب باخته بود، این‌بار در بلگراد به برتری رسید و قهرمان شد. مهمدی به مدال نقره دست پیدا کرد و با سه برنز ساروی، محمدرضا گرایی و پویا دادمرز تیم ایران روی سکوی نایب‌قهرمانی قرار گرفت.
2024 پاریس و تیرانا
یک المپیک و یک جهانی اوزان غیرالمپیکی فوق‌العاده با هدایت حسن رنگرز برای کشتی فرنگی رقم خورد. در المپیک به نتیجه لندن نزدیک شدند و با دو مدال طلا، یک نقره و یک برنز نتیجه‌ای تاریخی را به ثبت رساندند. به لحاظ تعداد مدال برای اولین‌بار چهار مدال ثبت شد اما به‌لحاظ ارزش مدال همچنان لندن با سه طلا بهترین بود. سعید اسماعیلی به‌همراه هادی ساروی طلایی‌های ایران بودند. مهمدی نقره گرفت و میرزازاده هم برنز کسب کرد. در تیرانا هم که مسابقات در چهار وزن غیرالمپیکی برگزار شد، گرایی طلا گرفت و دادمرز نقره.
2025 زاگرب
انقلاب فرنگی در این مسابقات بیست ساله شد. انقلابی که با بنا شروع شد اما با رنگرز ادامه پیدا کرد. کسب هشت مدال برای اولین‌بار، یک نتیجه تاریخی بود که حتی در کشتی آزاد هم سابقه نداشت. این درخشش کشتی فرنگی را به دومین قهرمانی‌اش در جهان رساند. حسن رنگرز با تیمی که ساخته وعده المپیک 2028 را می‌دهد تا از رکورد کشتی فرنگی در لندن عبور کند، موفقیتی که دور از دسترس نیست. چهار طلای اسماعیلی، فرخی، ساروی و میرزازاده به‌همراه نقره پویا احمدی و علیرضا مهمدی و دو برنز دانیال سهرابی و محمدمهدی کشتکار روزهای درخشانی را ثبت کرد که به نظر درخشان‌تر هم خواهد شد.
انتهای پیام/