تیم ملی و ضعف‌های بی‌پایان دفاعی!
تیم ملی فوتبال ایران در جدی‌ترین بازی تدارکاتی خود تا کنون برای جام جهانی ۲۰۲۶، در ورزشگاه پرجمعیت و پرشور ولگوگراد به مصاف تیم روسیه رفت. هرچند روسیه به دلیل تحریم‌ها از حضور در تورنمنت‌های بزرگ محروم بوده و تا حدی از فوتبال بین‌المللی فاصله گرفته است، اما همچنان یکی از رقبای قدرتمند و قابل احترام برای آماده‌سازی تیم ملی ایران محسوب می‌شود.
کیفیت بالای برگزاری مسابقه و فضای هیجان‌انگیز ورزشگاه، این دیدار را به تجربه‌ای نزدیک به مسابقات جام جهانی تبدیل کرد. در این بازی ترکیب تیم ملی ایران دستخوش تغییراتی بود که عمدتاً به دلیل مصدومیت‌ها صورت گرفت. نکته قابل توجه، حضور غیرمنتظره حسین ابرقویی در ترکیب اصلی بود که نشان‌دهنده اعتماد کادر فنی به استعدادهای جوان است، هرچند همچنان به نظر می‌رسد کادر فنی به بازیکنان جوان‌تری مثل امین حزباوی در خط دفاعی به طور کامل اعتماد ندارد.
شروع بازی تیم ایران امیدوارکننده بود و به خصوص پرتاب اوت‌های بلند از جناحین، برتری هجومی تیم را در دقایق ابتدایی رقم زد. پرتاب اوت بلند، تاکتیکی مؤثر در فوتبال مدرن است به شرطی که به عنوان مکمل سایر حملات هجومی استفاده شود، نه تنها راهبرد اصلی تیم.
با این وجود، ضعف‌های خط دفاعی ایران در این مسابقه به وضوح دیده شد. گل اول تیم روسیه نشان‌دهنده مشکلات جدی در عمق دفاع بود و گل دوم نیز ناشی از پوشش نامناسب هافبک‌های دفاعی پشت محوطه جریمه بود که اجازه شوت‌زنی به بازیکن حریف را داد. ترکیب سعید عزت‌اللهی و امید نورافکن در ابتدای بازی خوب عمل کردند، اما با گذشت زمان هماهنگی تیمی کاهش یافت و اختلالاتی در کار تیمی پدید آمد.
گل حسین‌زاده پس از یک کار تیمی منسجم و هماهنگ به ثمر رسید، تاکتیکی که بارها در طول بازی تکرار شد و نشان از پیشرفت هماهنگی هجومی تیم دارد.
در مجموع، دیدار با روسیه هرچند با نتیجه شکست همراه بود، اما از نظر فنی و آمادگی تیم ملی بسیار مفیدتر و مؤثرتر از پیروزی‌های برابر تیم‌هایی مثل افغانستان و هند بود و تجربه ارزشمندی برای مسیر دشوار پیش رو به شمار می‌رود.
انتهای پیام/