تفاوت شکست در دیدارهای تدارکاتی و رسمی

تیم ملی کره جنوبی دیروز مقابل برزیل بازی کرد و با 5 گل شکست خورد. ژاپن هم مانند کره جنوبی میزبان بود و با پاراگوئه 2-2 مساوی کرد. خیلی‌ها شاید بگویند شکست و تساوی در دیدارهای خانگی این دو تیم جنوب شرق آسیا، ارزش و امتیازی ندارد که بخواهیم به آن بپردازیم.
در تحلیل سطحی و فاقد عمق باید بگوییم این دو تیم در دیدارهای دیروز ناکام بودند اما همه اهالی فوتبال می‌دانند اهمیت دیدارهای تدارکاتی در چیست؛ دیدارهایی با ماهیت کمک به کادرفنی برای شناخت نقاط ضعف و قوت تیم.
نقاط ضعف در دیدارهایی اینچنینی رخ می‌نماید که تیمی استخواندار، با قدرت بازی کند و نقطه ضعف همه خطوط تیمت را نشان دهد.
در حقیقت سرمربی کره در تمام نقاط، کمبودها و ضعف‌های تیمش را شناخت؛ اینکه فاصله خطوط تا چه اندازه زیاد بود و در ضدحمله‌ها مانند گل پنجم (که وینیسیوس به ثمر رساند)، تیمش چقدر راحت غافلگیر می‌شود.
بازی با برزیل یک دنیا درس برای کادرفنی کره جنوبی داشت. ژاپن هم در بازی با پاراگوئه به دلیل آنکه تا پایان بازی زجر کشید، متوجه ایرادها شد.
اما ما برای بازی تدارکاتی نقشه راه نداریم. به تورنمنت کافا می‌رویم که در تنها مسابقه معتبرش می‌بازیم. و بعد دست به دامان دلال می‌شویم تا بازی با تیم 107 دنیا را برای ما ترتیب دهد: تانزانیا! 
تانزانیا در بازی سه‌شنبه کدامیک از نقاط ضعف ما را برجسته می‌کند؟ چه دردی از ما درمان و چه کمکی به برطرف کردن ایرادهای تاکتیکی ما می‌کند؟ 
ما برای حضور در جام جهانی و مقابله با تیم‌های بزرگ در تورنمنت رسمی نیاز به محک‌هایی به مراتب جدی‌تر از تانزانیا داریم تا در دیدارهای تدارکاتی، همه غلط‌های مشق‌مان را لاک بگیریم.
انتهای پیام/