از کدام حمایت حرف می‌زنید؟

 فریده شجاعی، نایب رئیس زنان فدراسیون فوتبال، در دیدار اخیر خود با نمایندگان زن مجلس شورای اسلامی، از حمایت‌های رئیس فدراسیون فوتبال قدردانی کرد و مدعی شد که رشد و توسعه فوتبال و فوتسال زنان در سال‌های اخیر، نتیجه‌ حمایت‌ها و نگرش مثبت ایشان بوده است. خانم شجاعی تأکید کرد که رئیس فدراسیون همواره بر این باور بوده که پیشرفت فوتبال کشور بدون حضور و نقش‌آفرینی زنان ممکن نیست و این نگاه، زمینه‌ساز رشد و موفقیت تیم‌های ملی زنان شده است. اما این اظهارات در حالی مطرح می‌شود که سؤالات جدی در مورد میزان و کیفیت این حمایت‌ها وجود دارد. با نگاهی به وضعیت تیم‌های ملی بانوان، به نظر می‌رسد که واقعیت با این ادعاها فاصله دارد.

تیم ملی فوتبال زیر ۲۰ سال: سرنوشتی نامعلوم

تیم ملی فوتبال زیر ۲۰ سال زنان ایران، پس از شکست سنگین ۱۱ گله مقابل ژاپن در مرحله مقدماتی جام ملت‌های فوتبال دختران، همچنان بدون سرمربی به سر می‌برد. این در حالی است که زمان زیادی از آن شکست فاجعه‌بار می‌گذرد و عدم تعیین سرمربی، آینده این تیم را در هاله‌ای از ابهام قرار داده است.

تیم ملی فوتسال: جام جهانی پیش رو، فرصت‌های از دست رفته

در حالی که تیم ملی فوتسال بانوان ایران باید از ۳۰ آبان تا ۱۶ آذر ۱۴۰۴ در جام جهانی حضور یابد اما متأسفانه، فرصت درخشش این تیم در بازی‌های کشورهای اسلامی از دست رفت. زمزمه‌های لغو اعزام تیم ملی فوتسال بانوان به ششمین دوره این بازی‌ها که قرار بود به میزبانی ریاض برگزار شود، چندی پیش به گوش می‌رسید. در نهایت، به دلیل عدم آمادگی تعداد کافی از کشورها (کمتر از پنج تیم)، این رقابت‌ها به طور کامل لغو شد. در حال حاضر، تیم ملی فوتسال بانوان تنها دو دیدار دوستانه قطعی با تیم ملی روسیه دارد. اما با توجه به تحریم‌های بین‌المللی علیه روسیه، به نظر می‌رسد این روس‌ها هستند که باید برای بازی با ایران سپاسگزار باشند، زیرا بسیاری از تیم‌ها حاضر به انجام بازی با این کشور نیستند و این تیم هم در وضعیت آمادگی مناسبی برای حضور در اولین جام جهانی به سر نمی‌برد!

تیم ملی فوتبال بزرگسالان: اردوهایی ناکافی برای نبردی بزرگ

تیم ملی فوتبال بزرگسالان هم باید در بیست‌ویکمین دوره رقابت‌های جام ملت‌های فوتبال زنان آسیا حاضر شود؛ تورنمنتی که از 10 اسفند 1404 تا یک فروردین 1405 به میزبانی کشور استرالیا برگزار می‌شود و ایران در گروه «A» رقابت‌ها باید با تیم‌های ملی زنان استرالیا، فیلیپین و کره‌جنوبی رقابت کند. در آخرین رنکینگ فیفا، تیم ملی زنان استرالیا در رتبه پانزدهم دنیا حضور داشت، کره‌ای‌ها در جایگاه بیست‌ویکم بودند و تیم ملی زنان فیلیپین هم در موقعیت چهل‌ویکم نامش به چشم می‌خورد که اختلاف رتبه آنها با تیم ملی زنان ایران که در جایگاه شصت‌وهشتم جهان حضور دارد، تفاوت سطح تیم‌های حاضر در گروه «A» را نشان می‌دهد.
این تیم هم در تورنمنت سه‌جانبه هند، به مصاف تیم‌های نپال و هند می‌رود؛ جایی که هند در رتبه ۱۳۴ و نپال در جایگاه ۱۷۶ جهان ایستاده‌اند در حالی که استرالیا و کره‌جنوبی در بین ۲۵ تیم برتر دنیا قرار دارند. انتخاب حریفانی چون هند و نپال که از قدرت چندانی برخوردار نیستند، نمی‌تواند آمادگی لازم برای مقابله با تیم‌های برتر قاره را فراهم کند.
با توجه به این شرایط، سؤال اساسی اینجاست که حمایت‌هایی که خانم شجاعی از آن سخن می‌گوید، در کجا قابل مشاهده است؟ آیا این حمایت‌ها به حدی بوده که بتواند شرایط مناسبی را برای رشد و توسعه واقعی فوتبال زنان در ایران فراهم کند؟