مدعیان وزنهبرداری جهان دنبال قهرمانی امتیازی نیستند
سعید محمدپور: بازی با شعور و احساسات مردم منصفانه نیست!
سعید محمدپور وزنهبردار طلایی المپیک 2012 لندن و دارنده نشان برنز رقابتهای جهانی 2011 پاریس در دسته وزنی 94 کیلوگرم، یکی از چهرههای شاخص تاریخ وزنهبرداری ایران است که موفق شد در سنین جوانی صاحب دوبنده تیم ملی وزنهبرداری بزرگسالان شده و در این رده سنی با عبور از فوق ستارههای وزنهبرداری جهان صاحب مدالها و عناوین مرغوب جهانی و المپیک شود. ملیپوش سابق وزنهبرداری ایران که خود سوابق درخشانی در ردههای مختلف سنی دارد، با بیان این مطلب که سالهاست دیگر تیمهای مدعی در دنیای وزنهبرداری، به دنبال قهرمانی امتیازی و تیمی نیستند، بلکه در رقابتهای جهانی با قدرت حاضر میشوند تا صاحب مدالهای خوشرنگ و مرغوب شوند، ضمن تبریک قهرمانی تیم ملی وزنهبرداری ایران در رقابتهای جهانی 2025 نروژ، با نگاه متفاوتی عملکرد فنی ملیپوشان وزنهبرداری ایران در این دوره از پیکارهای جهانی بزرگسالان را بررسی و آنالیز میکند.
اشتباه میکنیم اگر در باد قهرمانی امتیازی بخوابیم!
سعید محمدپور ستاره سالهای نه چندان دور وزنهبرداری ایران در دسته وزنی 94 کیلوگرم که موفق شد در المپیک 2012 لندن و رقابتهای جهانی 2011 پاریس صاحب دو نشان طلا و برنز ارزشمند شود، در خصوص عملکرد فنی تیم ملی وزنهبرداری ایران در آوردگاه جهانی 2025 نروژ و کسب عنوان قهرمانی امتیازی و تیمی در این رویداد میگوید: «ابتدا قبل از هر چیز به عنوان عضو کوچکی از خانواده وزنهبرداری جا دارد این قهرمانی را به همه اهالی وزنهبرداری تبریک عرض کرده و یک خداقوت هم به ملیپوشان و اعضای کادرفنی بگویم. اما حقیقت امر این است که خوابیدن در باد این قهرمانی امتیازی و تیمی کاری غلط و استراتژی اشتباه است؛ زیرا سالهای زیادی است که کشورهای مدعی و نامدار وزنهبرداری جهان قهرمانی تیمی از ذهنشان پاک شده است و به دنبال کسب قهرمانی امتیازی و تیمی نیستند. زیرا برای آنها به دست آوردن مدالهای خوشرنگ و مرغوب جهانی در اوزان مختلف در ورزشی که انفرادی است، خیلی مهمتر از امتیاز جمع کردن برای قهرمانی امتیازی و تیمی است. من صد درصد مخالف این هستم که ما پشت این قهرمانی امتیازی سنگر بگیریم و به واسطه آن نقاط ضعف و ناکامیهایی را که در این دوره از رقابتهای جهانی داشتیم، به دست فراموشی بسپاریم! قهرمانی تیمی وقتی ارزشمند است که مثل کشتی که در آزاد 7 مدال و فرنگی 8 مدال کسب کردند و نهایتاً با تصاحب کمربندهای قهرمانی روی سکوی قهرمانی جهان ایستادند. قهرمانی تیمی و امتیازی در رقابتهای جهانی اگر اینطور باشد قطعاً ارزشمند خواهد بود. در غیر این صورت اینکه با جمعآوری امتیاز و بدون کسب مدالهای خوشرنگ خصوصاً مدال طلا، بخواهیم فقط با کسب 2 مدال نقره جهان در مجموع قهرمان جهان و به این قهرمانی مغرور شویم و ببالیم، قطعاً اتفاقی اشتباه و استراتژی غلط است. شما کره شمالی، امریکا، ازبکستان یا بلغارستان را ببینید، بیتوجه به امتیاز تیمی، دنبال صید مدالهای خوشرنگ بودند و به نظرم در جهانی نروژ به اهدافی که میخواستند دست پیدا کردند.»
جهانی 2011 فرانسه با 4 مدال مجموع سوم جهان شدیم!
دارنده نشان برنز رقابتهای جهانی 2011 فرانسه مقایسهای هم بین رقابتهای جهانی 2025 نروژ و 2011 فرانسه انجام داد و گفت: «یادم هست در سال 2011 در رقابتهای جهانی پاریس بهداد سلیمی و کیانوش رستمی طلای مجموع گرفتند، سجاد انوشیروانی نقره مجموع کسب کرد و من هم موفق شدم صاحب مدال برنز مجموع جهان شوم. اما با 4 مدال مجموع که 2 مدالش طلا بود، باز هم ما قهرمان نشدیم و روی سکوی سومی جهان ایستادیم. چرا؟ چون آن دوره مسابقات قبل از المپیک بود و تیمهای مدعی دنیا با ترکیب کامل و تمام توانشان آمده بودند تا هم مدال بگیرند و هم بالاترین امتیاز را برای کسب بیشترین سهمیه المپیک به خود اختصاص دهند. الان ولی شرایط فرق کرده است و امتیاز کسب سهمیه ورودی به صورت انفرادی تقسیم میشود و به خود وزنهبردار داده میشود. بنابراین امتیازآوری خیلی اهمیتی ندارد. درعوض کسب مدالهای خوشرنگ و مرغوب انفرادی باعث میشود وزنهبرداران در صدر رتبهبندی اوزان خود قرار گرفته و به سهمیه ورودی المپیک برسند. امیدوارم بچههای تیم ملی وزنهبرداری از من دلخور نشوند. اما من چارهای ندارم جز اینکه حقایق را بازگو کنم. زیرا وقتی میبینم اینطور رفقا قصد دارند با شوی تبلیغاتی، به دنبال بازی کردن با شعور و احساسات مردم باشند یا احتمالاً میخواهند پشت این قهرمانی امتیازی، ناکامی و نقاط ضعف خود را مخفی کنند، چارهای نداریم جز اینکه شفافسازی کنیم تا مسئولان و مردم بدانند که وضعیت امروز وزنهبرداری ایران چگونه است و کجا قرار داریم. من میدانم این بچهها چقدر زجر کشیدند، از تفریحات و خانواده خود زدند و تمرینات سنگین را تحمل کردند تا در جهانی نتیجه بگیرند، ولی وقتی میبینیم در زمان نتیجهگیری و پشت صحنه مسابقه دوستان از مسیری که توقع داریم خارج شده و توان درستی برای هدایت این زحمات به مسیر درست خود ندارند، مجبوریم که حقایق را بازگو کنیم.»
دلیل این همه مصدومیت در تیم جهانی نروژ چه بود؟
ملیپوش پرافتخار دسته وزنی 94 کیلوگرم کشورمان در بازیهای المپیک 2012 لندن در خصوص انتخاب وزنههای کادرفنی تیم ملی وزنهبرداری بزرگسالان تأکید دارد: «در وزن 88 کیلوگرم چون تلویزیون مسابقه را به صورت مستقیم پخش میکرد، وزنهای که برای ملیپوش کشورمان ایلیا صالحیپور انتخاب شد را دیدم. پشت صحنه او در دوضرب 190 را خیلی سبک مهار کرد. اما برای انتخاب اول او کادرفنی وزنه 193 کیلوگرم گرفت! بعد یکدفعه برای این وزنهبردار در دسته وزنی مثل 88 کیلوگرم که باید کنترل شدهتر (یک کیلو یک کیلو باید وزنه را در رقابت افزایش داد) وزنه را برای وزنهبردار افزایش دهند، 8، 9 کیلوگرم وزنه را افزایش داده و اگر اشتباه نکنم وزنه 201 یا 202 را انتخاب کردند! همین باعث میشود بدن وزنهبردار با این فاصلهای که برای وزنه دوم او انتخاب شد، سرد شده و نتواند آن توقع و توانی که از او نیاز داریم را زیر وزنه انتخابی بگذارد. در نهایت نیز مدالهای ما خصوصاً در 79 و 88 کیلوگرم به همین راحتی از دست رفت. مشکل عمده و سؤال مهم دیگر از کادرفنی و مسئولان فدراسیون این است، مگر شما همان ابتدای کار نگفتید که در طول یکسال گذشته از روانشناس گرفته تا فیزیوتراپ و پزشک و... همه و همه را با بهترین امکانات، مدرنترین تجهیزات و بهترین و باکیفیتترین تغذیه برای ملیپوشان مهیا کردید؟ پس چرا در جهانی نروژ ما این همه مصدوم و آسیب دیده در ترکیب تیم ملی وزنهبرداری داشتیم؟ این قبول که آسیبدیدگی هم جزئی از ورزش وزنهبرداری و قهرمانی است. اما نه این همه آسیبدیدگی آن هم زمان مسابقه و نتیجهگیری تیم ملی! حقیقتاً اینها همه ابهامات و سؤالاتی است که باید کادرفنی و مسئولان فدراسیون نسبت به خانواده وزنهبرداری، مسئولان ورزش کشور و مردم ایران پاسخگو باشند. بالاخره دوستان همانطوری که مسئولیت میپذیرند و در مقابل آن حقوق و پاداش دریافت میکنند، باید پاسخگوی نقاط ضعف و ناکامیها هم باشند. البته در اوزانی مثل 94 یا 110 هم انتخاب وزنههای خوبی داشتیم. ولی درکل ذهنیت مربیان تیم ملی، رقابت در لیگ بود نه رقابت جهانی.»
نباید دستمان را پیش جلود و همراه بحرینیاش رو میکردیم
محمدپور در مورد اینکه نباید شرایط و میزان آمادگی وزنهبرداران ما خصوصاً فوقسنگینهای ایران برای رئیس عراقی فدراسیون جهانی و رفیق بحرینی او در سفرشان به ایران رو میشد، معتقد است: «قطعاً این را میپذیرم و متأسفم از اینکه ما خودمان دستمان را پیش رقبا رو کردیم. واقعاً چه لزومی داشت میزان آمادگی علی داودی یا آیت شریفی که امیدهای اصلی ما برای طلا بودند را پیش محمد جلود عراقی یا اسحاق بحرینی که هر دو وزنهبردارانشان با ما رقابت دارند رو میکردیم؟ این اصلاً کاری حرفهای نبود. البته از آن مهمتر به عقیده من هفته اول لیگ وزنهبرداری بود که کار دست بچهها داد و اینطور موجب افت شدید بدنی بچهها شده بود. فکر میکنم 50 روز قبل از مسابقات جهانی لیگ برگزار شد که ملیپوشان ما هم 100 خود را روی تخته گذاشتند. فاصله زمانی زیاد لیگ تا جهانی ضربه بدی به ملیپوشان زد و باعث شد نتوانند با فرم ایدهآل قبلی روی تخته جهانی وزنه بزنند.»
ایمان دارم وزنهبرداران درجه یکی داریم
محمدپور در پایان پیشبینیاش را در خصوص کسب نتیجه در بازیهای آسیایی ناگویا، جهانیهای قبل از لسآنجلس و المپیک 2028 هم مطرح میکند: «این را با تمام وجودم میگویم. وزنهبرداران جوان ما، وزنهبرداران درجه یک و باکیفیتی هستند که اگر بتوانیم آنها را در مسیر و ریل درست هدایت و حمایت کنیم، مطمئنم آنها توان عبور از غولها و بزرگان وزنهبرداری جهان را دارند. اما اگر بخواهیم مثل نروژ دنبال امتیاز و تبلیغات باشیم، خیلی نباید به آینده امیدوار بود. پیشبینی بازیهای آسیایی، رقابتهای جهانی و المپیک لسآنجلس سخت است و از الان نمیتوان گفت که چه اتفاقی ممکن است برای ما رقم بخورد. اما اگر یاد بگیریم مثل قدرتهای برتر دنیا، در رویدادهای مختلف وزنهبردارانمان را فقط و فقط برای مدال روی تخته بفرستیم شرایط فرق میکند. شما در جهانی نروژ دیدید که ستارههای وزنهبرداری جهان در کورس رقابت فقط دنبال مدال بودند. یا مدال میگرفتند و یا برایشان چهارمی یا اوتی تفاوتی نداشت. باید تفکر مدالآوری و جنگندگی را در ذهن وزنهبردارانمان پررنگ کنیم اگر دنبال موفقیت و کسب افتخارهای بزرگ در آینده هستیم.»
انتهای پیام/