چشم‌بسته به ناگویا نروید
بازیهای آسیایی جوانان در بحرین تمام شد و بازیهای همبستگی کشورهای اسلامی به نیمه رسید.
همه آنچه پیش‌بینی می‌کردیم اتفاق افتاد. نیمه پر لیوان را دیدیم اما نتوانستیم امیدوارانه نگاهی به آینده بیندازیم. نمی‌خواهیم سیاه ببینیم. خاکستری هم نه. عاقلانه‌ترین کار این است که بی‌رنگ باشیم و واقعیت‌ها را حلاجی کنیم. آن وقت متوجه خواهیم شد چه مأموریت‌ها و اولویت‌هایی با چه تقدم و تأخری در پیش داریم تا حضوری آبرومند در ناگویای ژاپن (بازیهای آسیایی سال آینده) داشته باشیم.
بحرین و ریاض به ما نشان دادند در بخش حرفه‌ای ورزش ما چه می‌گذرد. بی‌تعارف و تکلف و بدون غرض باید بگوییم برخی رشته‌های مدال‌آور تاریخ ورزش ما نگران‌مان کرده‌اند و طبیعی است اگر نگران این رشته‌ها باشیم. بدیهی است همواره روی مدال این رشته‌ها حساب کرده‌ایم در حالی که برخی رؤسای فدراسیون‌ها گمان می‌کنند «امتیاز تیمی» آنها در المپیک و بازیهای آسیایی هم به کار می‌آید و مدال به ما هدیه می‌دهد.
بدون آنکه فرد و فدراسیونی را قضاوت کرده باشیم از مدیران ورزش کشور می‌خواهیم نگاهی جدی به همه رشته‌ها بیندازند. ضروری است در این مدت اندک باقیمانده تا بازیهای آسیایی در شیوه کار و نگاه بعضی فدراسیون‌ها تغییر اساسی شکل بگیرد. چند فدراسیون که 100 درصد بازنده بوده‌اند باید بازخواست شوند چون اگر با همین میزان آمادگی و با همین وضعیت به ناگویا بروند، چیزی جز ناکامی نصیبمان نخواهند کرد. ما در بازیهای کشورهای اسلامی شاید به لطف کشتی بتوانیم به 25 طلا برسیم؛ اما در بازیهای آسیایی (که تمام کشورهای جنوب شرق آسیا با همه توان در آن حضور دارند) کسب 25 طلا، رؤیایی دست نیافتنی است.
انتهای پیام/
همه آنچه پیش‌بینی می‌کردیم اتفاق افتاد. نیمه پر لیوان را دیدیم اما نتوانستیم امیدوارانه نگاهی به آینده بیندازیم. نمی‌خواهیم سیاه ببینیم. خاکستری هم نه. عاقلانه‌ترین کار این است که بی‌رنگ باشیم و واقعیت‌ها را حلاجی کنیم. آن وقت متوجه خواهیم شد چه مأموریت‌ها و اولویت‌هایی با چه تقدم و تأخری در پیش داریم تا حضوری آبرومند در ناگویای ژاپن (بازیهای آسیایی سال آینده) داشته باشیم.
بحرین و ریاض به ما نشان دادند در بخش حرفه‌ای ورزش ما چه می‌گذرد. بی‌تعارف و تکلف و بدون غرض باید بگوییم برخی رشته‌های مدال‌آور تاریخ ورزش ما نگران‌مان کرده‌اند و طبیعی است اگر نگران این رشته‌ها باشیم. بدیهی است همواره روی مدال این رشته‌ها حساب کرده‌ایم در حالی که برخی رؤسای فدراسیون‌ها گمان می‌کنند «امتیاز تیمی» آنها در المپیک و بازیهای آسیایی هم به کار می‌آید و مدال به ما هدیه می‌دهد.
بدون آنکه فرد و فدراسیونی را قضاوت کرده باشیم از مدیران ورزش کشور می‌خواهیم نگاهی جدی به همه رشته‌ها بیندازند. ضروری است در این مدت اندک باقیمانده تا بازیهای آسیایی در شیوه کار و نگاه بعضی فدراسیون‌ها تغییر اساسی شکل بگیرد. چند فدراسیون که 100 درصد بازنده بوده‌اند باید بازخواست شوند چون اگر با همین میزان آمادگی و با همین وضعیت به ناگویا بروند، چیزی جز ناکامی نصیبمان نخواهند کرد. ما در بازیهای کشورهای اسلامی شاید به لطف کشتی بتوانیم به 25 طلا برسیم؛ اما در بازیهای آسیایی (که تمام کشورهای جنوب شرق آسیا با همه توان در آن حضور دارند) کسب 25 طلا، رؤیایی دست نیافتنی است.
انتهای پیام/