گاهی نمی‌شود که نمی‌شود

شاید یکی از شانس‌ها و روزهایی که می‌توانستیم به رده دوم برسیم و از این رسیدن هم حظ کنیم، روز آخر مسابقات تکواندو بود. جایی که یلدا ولی‌نژاد مقابل تکواندو کار ازبکستانی در فینال وزن منفی 70 کیلوگرم قرار گرفته بود. در روزی که ایران و ازبکستان در جدول رده‌بندی مدال با 15 طلا برابر بودند. پیروزی یلدا می‌توانست ایران را به 16 طلا برساند و رده دوم در اختیار ایران قرار بگیرد اما گاهی نمی‌شود که نمی‌شود. یلدا راند اول را برد؛ یک بر صفر هم برد. کاملاً حساب شده و با برنامه هم برد. در راند دوم هم تا لحظه آخر پیش بود اما در ثانیه‌های آخر نتیجه را واگذار کرد. در راند سوم شرایط اما واقعاً تغییر کرد. یلدا پیش افتاد و تا ثانیه‌های آخر هم دو بر یک پیش بود. یک تک امتیاز و یک چهار امتیازی به حریف داد اما بلافاصله با ضربات بالا جبران کرد در یک ثانیه با چایان به یکباره نتیجه برگشت و یلدا 8 بر 7 بازنده شد. شاید همان شب می‌شد که ایران رده دوم مدالی را ببیند و در جایگاهی قرار بگیرد که تا به حال نبوده اما نشد. ازبکستان طلا را گرفت و یک طلا هم از ما پیش اقتاد تا در رده دوم ماند.
در شب نخست مسابقات کشتی فرنگی هم علی احمدی وفا می‌توانست یک طلا از ازبک‌ها کم کند. حریف او علیشیر گانیف ازبکستانی بود. احمدی وفا در ابتدا 4 امتیاز از دست داد، اما در ادامه با یک کول‌انداز حریف به روی پل رفت و بلافاصله حریف را خاک کرد و یک سالتو بارانداز چهار امتیازی زد. اعتراض آساکالوف ازبک به داوران باعث شد تا فیلم کول‌انداز زدن کشتی‌گیر ازبک بازبینی شود و داوران به جای دو امتیاز چهار امتیاز به کول‌انداز دادند تا هم چهار امتیاز احمدی‌وفا پاک شود و هم اینکه به جای دو امتیاز چهار امتیاز به گانیف بدهند و او 8 بر صفر برنده شود. گانیف با عبور از احمدی وفا در فینال مدال طلا را گرفت و یک طلای ارزشمند را به حساب ازبک‌ها ریخت در حالی که می‌شد جور دیگری باشد. از فردای آن روز تلاش ایران برای رسیدن به رده دوم بی‌فایده بود و در نهایت هم ازبکستان اختلافش را افزایش داد.
انتهای پیام/