اوسمار تحت تأثیر دربی

پرسپولیسی که مقابل استقلال خوزستان آن نمایش هیجان‌انگیز و برتر را ارائه داده بود مقابل شمس‌آذر یک تیم بشدت محافظه‌کار و البته آسیب‌پذیر نشان داد. اتفاقی که ناشی از تفکر کادرفنی و بازیکنان در فاصله یک هفته مانده به دربی نشأت می‌گرفت و ریشه‌ای ذهنی داشت.
پرسپولیس شروع خوبی نداشت و در همان ابتدا نیازمند با سه مهار متوالی تیمش را در بازی نگه داشت تا تیم اوسمار به خودش بیاید. بعد از یکی دو حرکت خوب، رسیدن به گل برتری در دقیقه10 می‌توانست آغاز یک نمایش هیجان‌انگیز و تماشایی دیگر باشد اما این مهم سرابی درو از دسترس بود. بعد از گل برتری پرسپولیس بشدت افت کرد و هیچ نشانی از آن تیم سرحال سه هفته قبل در تهران نداشت.
با اینکه ترکیب تهاجمی پرسپولیس فقط یک تغییر داشت و عالیشاه جای بیفوما را گرفته بود اما هیچ خبری از آن فوتبال برتر و بازی تهاجمی نبود چراکه سرخ‌ها میانه میدان را از دست داده بودند و بعضاً با پاس‌های بلند پشت دفاع حریف و فرارهای عمری دنبال خلق موقعیت بودند که بعد از ده دقیقه ابتدایی تا حدود زیادی مهار شد.
عملکرد ضعیف نیمه اول از آنجایی به چشم آمد که سرخ‌ها تا پایان مسابقه فقط یک موقعیت گل جدی دیگر داشتند که آن هم نه با کار گروهی بلکه با توپربایی اورونوف و ضربه نهایی او حاصل شد وگرنه خبری از حملات مداوم و موقعیت‌های متعدد گلزنی نبود.
با شروع نیمه دوم هم این رویه تغییری نکرد تا اینکه اوسمار در مرکز زمین خود تغییراتی به وجود آورد و شرایط از لحاظ حفظ و چرخاندن توپ کمی بهتر شد اما خلق موقعیت همچنان دشوار به نظر می‌رسید. در ادامه پرسپولیس دوبار به گل رسید که یکی از آنها مردود شد اما غیر از این دو صحنه موقعیت مهم دیگری را به خاطر نمی‌آورید.
در نقطه مقابل دو سه بار دروازه سرخ‌ها بشدت تهدید شد و تیم داوری یک بار تا آستانه گرفتن پنالتی برای حریف پیش رفت تا بازی کاملاً برابر شود. در واقع پرسپولیس مسابقه‌ای را برد که در آن برتری محسوسی نسبت به حریف نداشت چراکه تنها دنبال پیروزی بود و به کیفیت بازی اهمیت نمی‌داد.
برای اوسمار و تیمش بردن، بردن و بردن تنها هدف ممکن بود چراکه آنها می‌خواستند در قامت تیم برنده و با آرامش به دربی برسند و کیفیت و فوتبال تهاجمی فدای این مهم شد.
انتهای پیام/