میراث هشتهزارگی: راوی صادق یک تاریخ
سیامک رحمانی/معاون سردبیر سابق ایران ورزشی: روزنامهنگاری در ایران کار عاشقانهای است. عشقی که برای کمتر کسی به وصال میرسد. میخواهد رؤیایتان انتشار نشریات و رسانههایی متعالی باشد یا لذت بردن از کار حرفهای روزنامهنگاری. در همین فضاست که ماندن و فقط خود دوام آوردن میشود آرزو. برای روزنامهنگارهایی که کار و زندگیشان به مو و کلمهای بند است، شماره 1000 و شماره 2000، خیالبرانگیز است. و حالا رسیدن به شماره 8000 معلوم است که چه حلاوتی دارد. سال به سال و روز به روز ایستادگی و استمرار. 8000 بار نگرانی برای عکس یک و تیتر اصلی روزنامه. 8000 شب نگرانی برای آماده کردن صفحاتی که حرفی برای گفتن داشته باشد. نکتهای برای شنیدن.
و یک روزنامه، میراث یک روزنامه، تنها صفحات آن و فایلهای بیشمار الکترونیکی از عکس و مطالب و صفحات بسته شده نیست. 8000 شماره روزنامه، آرشیو زندهای است از هزاران خاطره مشترک. آرشیوی است از این همه سال اتفاق و مدال و افتخار. از تحلیل و دغدغه و تصاویر نامیرا. نفسها و رقابتهایی که اگر نبود این تصاویر و کلمات، جز یادگاری محوی در ذهن آدمی نبودند. امروز اگر صفحات «ایران ورزشی» را ورق بزنیم، در فضای میان خطوطش، نفس گرمِ کسانی را حس میکنیم که روزی در این تحریریه قلم زدند، مضطربانه انتظار سوتهای پایان را کشیدند، شادی کردند و غمگین شدند. مجموعه بزرگی از نویسندگان، خبرنگاران، عکاسان و سردبیرانی که آمدند و رفتند، نه فقط کلمه و تصویر، بلکه اتمسفری از تعهد، حرفهایگری و عشق به ورزش را خلق کردند که روزنامه همچنان در آن جو تنفس میکند.
اما راز ماندگاری «ایران ورزشی» فراتر از خاطرات است. نشریهای که همواره کوشیده تا با خونی تازه و جوان تغذیه شود. این ترکیب موفقیتآمیز از تجربه پیشکسوتان و نگاه نوی نیروهای جوان، تضمینکننده حیات و شادابی مستمر آن بوده است.
در طول این 8 هزار شماره، یکی از مهمترین ستونهای هویتی «ایران ورزشی»، تلاش پیگیر برای «انصاف و تعادل» بوده است. در بازاری که غالباً به دنبال تیترهای زرد، جنجالهای بیاساس و دروغهای زودگذر است، این نشریه و همکارانش پایبندی خود را به اخلاق حرفهای و دوری از حاشیهسازیهای مخرب حفظ کردهاند.
این تعادل نه تنها در لحن، بلکه در «پوشش فراگیر» رشتههای ورزشی نمایان است. «ایران ورزشی» روزنامهای بود که از روز اول به داشتن نگاهی گستردهتر پایبند بود و هرگز خود را محدود به دایره تنگ فوتبال مردان و باشگاههای پرطرفدار و اسمهای بزرگ نکرده است؛ بلکه همواره صدای رشتههای کمتوجهتری چون والیبال، بسکتبال، کشتی و ورزشهای بانوان بوده است. این توجه به تمام ابعاد ورزش، نمادی از درک عمیق این نشریه به رسالت خود به عنوان یک رسانه ورزشی ملی و جامع است.
8 هزار شماره، یعنی 8 هزار روز تلاش صادقانه برای انعکاس حقیقت. «ایران ورزشی» با این کارنامه درخشان، یک الگوی ماندگار است که ثابت میکند اصالت، نه در زرق و برق و جنجالسازیهای مقطعی، بلکه در تعهد پایدار به حقیقت و انصاف نهفته است.
«ایران ورزشی» در طول 8هزار شماره، همواره کوشیده است تا نه تنها یک روزنامه ورزشی، بلکه راوی صادق و دقیق تاریخ ورزش این سرزمین باشد. راهش دراز باد.
انتهای پیام/
و یک روزنامه، میراث یک روزنامه، تنها صفحات آن و فایلهای بیشمار الکترونیکی از عکس و مطالب و صفحات بسته شده نیست. 8000 شماره روزنامه، آرشیو زندهای است از هزاران خاطره مشترک. آرشیوی است از این همه سال اتفاق و مدال و افتخار. از تحلیل و دغدغه و تصاویر نامیرا. نفسها و رقابتهایی که اگر نبود این تصاویر و کلمات، جز یادگاری محوی در ذهن آدمی نبودند. امروز اگر صفحات «ایران ورزشی» را ورق بزنیم، در فضای میان خطوطش، نفس گرمِ کسانی را حس میکنیم که روزی در این تحریریه قلم زدند، مضطربانه انتظار سوتهای پایان را کشیدند، شادی کردند و غمگین شدند. مجموعه بزرگی از نویسندگان، خبرنگاران، عکاسان و سردبیرانی که آمدند و رفتند، نه فقط کلمه و تصویر، بلکه اتمسفری از تعهد، حرفهایگری و عشق به ورزش را خلق کردند که روزنامه همچنان در آن جو تنفس میکند.
اما راز ماندگاری «ایران ورزشی» فراتر از خاطرات است. نشریهای که همواره کوشیده تا با خونی تازه و جوان تغذیه شود. این ترکیب موفقیتآمیز از تجربه پیشکسوتان و نگاه نوی نیروهای جوان، تضمینکننده حیات و شادابی مستمر آن بوده است.
در طول این 8 هزار شماره، یکی از مهمترین ستونهای هویتی «ایران ورزشی»، تلاش پیگیر برای «انصاف و تعادل» بوده است. در بازاری که غالباً به دنبال تیترهای زرد، جنجالهای بیاساس و دروغهای زودگذر است، این نشریه و همکارانش پایبندی خود را به اخلاق حرفهای و دوری از حاشیهسازیهای مخرب حفظ کردهاند.
این تعادل نه تنها در لحن، بلکه در «پوشش فراگیر» رشتههای ورزشی نمایان است. «ایران ورزشی» روزنامهای بود که از روز اول به داشتن نگاهی گستردهتر پایبند بود و هرگز خود را محدود به دایره تنگ فوتبال مردان و باشگاههای پرطرفدار و اسمهای بزرگ نکرده است؛ بلکه همواره صدای رشتههای کمتوجهتری چون والیبال، بسکتبال، کشتی و ورزشهای بانوان بوده است. این توجه به تمام ابعاد ورزش، نمادی از درک عمیق این نشریه به رسالت خود به عنوان یک رسانه ورزشی ملی و جامع است.
8 هزار شماره، یعنی 8 هزار روز تلاش صادقانه برای انعکاس حقیقت. «ایران ورزشی» با این کارنامه درخشان، یک الگوی ماندگار است که ثابت میکند اصالت، نه در زرق و برق و جنجالسازیهای مقطعی، بلکه در تعهد پایدار به حقیقت و انصاف نهفته است.
«ایران ورزشی» در طول 8هزار شماره، همواره کوشیده است تا نه تنها یک روزنامه ورزشی، بلکه راوی صادق و دقیق تاریخ ورزش این سرزمین باشد. راهش دراز باد.
انتهای پیام/