یاسام کردستان در آستانه انصراف
آیا لیگ برتر جای آزمون و خطا است؟
به گزارش ایران ورزشی، وضعیت نامشخص تیم فوتبال بانوان یاسام کردستان، به یکی از مهمترین دغدغههای فصل جاری لیگ برتر تبدیل شده است. این تیم که تنها چند روز پیش از آغاز رقابتها به لیگ پیوست، اکنون پیش از آنکه فرصتی برای تثبیت خود بیابد، با زمزمههای انصراف از ادامه مسابقات روبرو است؛ رویدادی که در صورت تحقق، نه تنها به این باشگاه، بلکه به اعتبار و حیثیت لیگ برتر فوتبال بانوان نیز ضربهای جبرانناپذیر وارد خواهد کرد.
یاسام، فصل را با فرزانه نصر، سرمربی پیشین تام اصفهان، آغاز کرد و با ترکیبی متشکل از حدود ۴۰ بازیکن بومی و غیربومی به میدان رفت، اما نتایج ضعیف در نیمفصل اول، بروز حواشی متعدد و نارضایتیهای مدیریتی، منجر به قطع همکاری با کادر فنی شد. هرچند در نیمفصل دوم، مهناز امیرشقاقی، مربی باسابقه فوتبال و فوتسال زنان، هدایت تیم را بر عهده گرفت، اما به نظر میرسد مشکلات یاسام، ریشهدارتر از آن است که تنها با تغییر سرمربی قابل حل باشد.
فرشید زندی، مدیرعامل باشگاه یاسام کردستان، به تشریح چگونگی ورود این تیم به لیگ برتر پرداخت و اظهار داشت: «یاسام از سال گذشته در رشتههای ورزشی دیگری نظیر بسکتبال، هندبال و شمشیربازی فعالیت داشته است و امسال، تنها پنج روز پیش از آغاز لیگ، امتیاز تیم تام اصفهان را خریداری و وارد لیگ برتر فوتبال بانوان شده است؛ تصمیمی شتابزده که از همان ابتدا، آیندهای مبهم را برای این تیم رقم زد.»
مدیرعامل یاسام مدعی است که تیم از نظر امکانات، هیچ کمبودی ندارد، اما با وجود این ادعا، او اظهار داشت: «در حالی که تیم در نیمفصل اول از لحاظ امکانات کمبودی نداشته است، اما این روزها تهمتها و حواشی بسیاری از سوی بعضی فوتبالیهای کردستان، علیه مدیرعامل و مالک باشگاه یاسام شکل گرفته که ما را از ادامه حضور در لیگ برتر و حتی فعالیت در سایر رشتههای ورزشی نیز منصرف کرده است.»
در همین راستا، علیرضا غلامی، مالک باشگاه یاسام، با تأکید بر هزینههای شخصی صورتگرفته برای تیم، از عدم حمایت مسئولان استانی گلایه و خاطرنشان کرد که این تیم در راستای مسئولیت اجتماعی شکل گرفته، اما هیچگونه پشتیبانی از سوی نهادهای مربوطه دریافت نکرده است.
با این وجود، سؤال اساسی همچنان پابرجاست؛ آیا لیگ برتر فوتبال بانوان، عرصهای برای تصمیمات عجولانه، ورود در لحظات پایانی و خروج زودهنگام است؟
تیمی که با کسب تنها یک امتیاز در قعر جدول قرار دارد، اگر در میانه راه انصراف دهد، نه تنها برنامه مسابقات را مختل میکند، بلکه زحمات و تلاشهای سایر تیمها، بازیکنان و برگزارکنندگان را نیز زیر سؤال میبرد و البته حضور نماینده یک استان در لیگ برتر بانوان برای امتیازگیریهای مالک بهانهای است که این روزها روی آن مانور میدهند.
لیگ برتر، نامی است که تعهد، برنامهریزی و صبر را به همراه دارد. تیمداری در بالاترین سطح فوتبال بانوان، «بچهبازی» نیست که با کوچکترین فشاری، به فکر کنارهگیری افتاد. اگر قرار است اعتبار فوتبال زنان حفظ شود، انصرافهای ناگهانی باید به عنوان خط قرمزی برای سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال محسوب شود. در غیر این صورت، تاوان این بیمسئولیتی را نه مدیران، بلکه بازیکنان و خود لیگ خواهند پرداخت.
انتهای پیام/
یاسام، فصل را با فرزانه نصر، سرمربی پیشین تام اصفهان، آغاز کرد و با ترکیبی متشکل از حدود ۴۰ بازیکن بومی و غیربومی به میدان رفت، اما نتایج ضعیف در نیمفصل اول، بروز حواشی متعدد و نارضایتیهای مدیریتی، منجر به قطع همکاری با کادر فنی شد. هرچند در نیمفصل دوم، مهناز امیرشقاقی، مربی باسابقه فوتبال و فوتسال زنان، هدایت تیم را بر عهده گرفت، اما به نظر میرسد مشکلات یاسام، ریشهدارتر از آن است که تنها با تغییر سرمربی قابل حل باشد.
فرشید زندی، مدیرعامل باشگاه یاسام کردستان، به تشریح چگونگی ورود این تیم به لیگ برتر پرداخت و اظهار داشت: «یاسام از سال گذشته در رشتههای ورزشی دیگری نظیر بسکتبال، هندبال و شمشیربازی فعالیت داشته است و امسال، تنها پنج روز پیش از آغاز لیگ، امتیاز تیم تام اصفهان را خریداری و وارد لیگ برتر فوتبال بانوان شده است؛ تصمیمی شتابزده که از همان ابتدا، آیندهای مبهم را برای این تیم رقم زد.»
مدیرعامل یاسام مدعی است که تیم از نظر امکانات، هیچ کمبودی ندارد، اما با وجود این ادعا، او اظهار داشت: «در حالی که تیم در نیمفصل اول از لحاظ امکانات کمبودی نداشته است، اما این روزها تهمتها و حواشی بسیاری از سوی بعضی فوتبالیهای کردستان، علیه مدیرعامل و مالک باشگاه یاسام شکل گرفته که ما را از ادامه حضور در لیگ برتر و حتی فعالیت در سایر رشتههای ورزشی نیز منصرف کرده است.»
در همین راستا، علیرضا غلامی، مالک باشگاه یاسام، با تأکید بر هزینههای شخصی صورتگرفته برای تیم، از عدم حمایت مسئولان استانی گلایه و خاطرنشان کرد که این تیم در راستای مسئولیت اجتماعی شکل گرفته، اما هیچگونه پشتیبانی از سوی نهادهای مربوطه دریافت نکرده است.
با این وجود، سؤال اساسی همچنان پابرجاست؛ آیا لیگ برتر فوتبال بانوان، عرصهای برای تصمیمات عجولانه، ورود در لحظات پایانی و خروج زودهنگام است؟
تیمی که با کسب تنها یک امتیاز در قعر جدول قرار دارد، اگر در میانه راه انصراف دهد، نه تنها برنامه مسابقات را مختل میکند، بلکه زحمات و تلاشهای سایر تیمها، بازیکنان و برگزارکنندگان را نیز زیر سؤال میبرد و البته حضور نماینده یک استان در لیگ برتر بانوان برای امتیازگیریهای مالک بهانهای است که این روزها روی آن مانور میدهند.
لیگ برتر، نامی است که تعهد، برنامهریزی و صبر را به همراه دارد. تیمداری در بالاترین سطح فوتبال بانوان، «بچهبازی» نیست که با کوچکترین فشاری، به فکر کنارهگیری افتاد. اگر قرار است اعتبار فوتبال زنان حفظ شود، انصرافهای ناگهانی باید به عنوان خط قرمزی برای سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال محسوب شود. در غیر این صورت، تاوان این بیمسئولیتی را نه مدیران، بلکه بازیکنان و خود لیگ خواهند پرداخت.
انتهای پیام/