گفتوگوی اختصاصی ایران ورزشی با محمدرضا منصوری داور سرشناس ایرانی
به فغانی حسادت کردند و دروغ گفتند
محمدرضا منصوری؛ این نام برای همه اهالی فوتبال، نامی آشناست. کمک داور مشهور بینالمللی فوتبال ایران با مدرک دکترای مدیریت ورزش که به تیم داوری علیرضا فغانی اضافه شد و 2 جام جهانی 2 جام ملتها، المپیک، باشگاههای جهان و بازیهای بزرگ را قضاوت کرد.
منصوری به همان دلیلی از داوری فوتبال ایران طرد شد که پیش از او علیرضا فغانی نیش خورده بود: «درخشش در عرصه بینالملل».
منصوری حالا در فوتبال استرالیاست. روز یکشنبه اولین نظارتش را در لیگ برتر استرالیا انجام داد بیآنکه مورد حسادت قرار بگیرد یا بعضیها گمان کنند او جای آنها را گرفته است.
با منصوری درباره داوری ایران و استرالیا صحبت کردیم که نتیجه آن پیش روی شماست. این گفتوگو را از دست ندهید:
* اولین نظارتتان در فوتبال استرالیا روز یکشنبه انجام شد. شما هم همکاری را با فدراسیون فوتبال استرالیا شروع کردهاید؟ از اولین نظارتتان در استرالیا بگویید و اینکه قرار است این همکاری ادامه پیدا کند؟
بله. یکشنبه شب اولین نظارتم را در لیگ استرالیا و در شهر پرت انجام دادم. شیوه کاری داوران در فوتبال استرالیا شباهتی با فوتبال ایران ندارد. این بازی بین پرت گلوری و آدلایدیونایتد در استادیوم اچبیاف برگزار شد؛ استادیومی که 10 سال پیش همراه علیرضا فغانی و رضا سخندان بعد از المپیک ریو و در مسابقات انتخابی جام جهانی (استرالیا - عراق) قضاوت کردیم. بعد از 10سال دوباره به این ورزشگاه برگشتم که حس خیلی خوبی داشت. جو بسیار خوبی حاکم بود. ابن بازی با حضور VAR برگزار شد و ناظران هم توسط سیستمی به اسم 8BY8 با داوران برای ارزیابی ارتباط داشتند. در پایان بازی هم طبق پروتکلها جلسهای داشتیم و همه چیز در دوستانهترین و بهترین حالت ممکن برگزار شد. قرار است این همکاری را با فدراسیون فوتبال استرالیا ادامه دهم.
*سیستم اداره فوتبال در ایران و استرالیا چه تفاوتها و شباهتهایی دارند؟
ساختار فوتبال ایران و استرالیا تفاوت زیادی دارد. کشور ما تقریباً جمعیت 90 میلیونی دارد اما استرالیا 20 میلیون جمعیت دارد. متدهای اینجا کاملاً به روز است، ساختاربندی دارد و از فوتبال انگلستان وام میگیرد. خیلی هزینه نمیکنند اما معقولانه، صحیح و بجا سرمایهگذاری میکنند. استرالیا جزو اولین کشورهایی بود که از VAR استفاده کرد و همین الان هم سیستم کمک داور ویدیویی با مدل جدید را در لیگ دو امتحان کردهاند. استادیوم HBF حدوداً 70- 80 سال قدمت دارد. یک استادیوم قدیمی شبیه استادیوم انزلی ماست؛ اما کاملاً امروزی شده. بازسازی کردهاند و به خوبی نگهداریاش میکنند. اداره این ورزشگاهها به عهده دولت نیست. حکومت همه کارها را واگذار کرده و همه چیز دست نیروهای محلی و شهرداریهاست. سیستمهای مالی آنها شفاف است و وظیفه دارند مکانهای ورزشی را به بهترین شکل ممکن اداره کنند.
*در استرالیا به شما حسودی نمیکنند؟ نمیخواهند زیر پای شما را خالی کنند؟
چنین حسی نداشتهام. البته من اینجا نیروی جدید و تازهوارد هستم. تفکر اینجا به خاطر چندفرهنگی استرالیا، متفاوت است. سیاستشان این است از کسی که جای دیگری برایش سرمایهگذاری شده و تجربیات لازم را دارد، استفاده کنند. حالا شاید در سطوح خیلی بالا سخت باشد که از نیروهای خارجی استفاده کنند. من حسادتی ندیدهام اما اینجا فیلترهای سنگینی وجود دارد و یک نیروی خارجی حتماً باید چندپله بالاتر و از نظر فنی خیلی قویتر باشد که او را بپذیرند.
*چرا از ایران رفتید؟ فضای ادامه فعالیت در کشور برای شما هم مانند آقای فغانی، غیرممکن شده بود؟
رفتنم از ایران چند دلیل داشت. اولین علت خانواده و بویژه پسرانم بودند. همچنین وقتی در سالهای اخیر بعضی رفتارها را دیدم دیگر انگیزهای نداشتم. حتی بعد از چندماه به ایران برگشتم و در کلاس نظارت به تدریس آقایان مرادی و صفیری شرکت کردم و قرار بود نظارت را شروع کنم، تصمیم گرفتم چند وقت در ایران بمانم اما دوستان به من گفتند باید در لیگ یک کار کنم. البته که مرادی تلاش کرد این اتفاق نیفتد اما نشد. من حتی در لیگ برتری که 19 سال در آن قضاوت کرده بودم، اجازه نظارت نداشتم اما در استرالیا که اصلاً سابقهای نداشتم به من اجازه نظارت دادند. در ایران یکسری رفتارها و تبعیضها وجود داشت که سالها علیه داوری انجام شده است. البته شنیدهام در حال برطرف شدن است. در ابتدا خود داورها به این موضوعات دامن میزنند و بعد از آن این موضوع به مسئولانی برمیگردد که داوری برایشان هیچ ارزشی ندارد.
*چرا فضای فعالیت در دایره داوری ایران برای داوران نامداری که در جام جهانی قضاوت کردهاند تا این حد تنگ و سخت میشود؟ چه افرادی نمیخواهند شما، فغانی و داوران بزرگ، فعالیت کرده و در ایران بمانید؟
مهمترین دلیلش این است داورانی که به عنوان نخبه در جام جهانی و مسابقاتی اینچنین قضاوت کردهاند دیگر به کم قانع نیستند. وقتی کسی مثل فغانی، فنایی، سخندان و... اعتباری کسب میکنند در ادامه هم تلاش میکنند عملکردی قابل قبول در سطح جام جهانی و فیفا داشته باشند اما متأسفانه در فوتبال ایران هیچگاه استراتژی و بودجهای برای حمایت از داوری نبوده است. حداقل در دهه اخیر داوری برای هیچ فدراسیونی مهم نبوده است و اصلاً ارزشی برای آن قائل نبودهاند.
*بعد از رفتن کوبل شما، تیم داوری در این سطح نداشتیم و دیگر قضاوتهای بزرگ به داوران ما نمیدهند. این به معنای مرگ داوری فوتبال ماست؟
بعد از فغانی یک خلأ بزرگ ایجاد شد. تقریباً ما در سراشیبی بزرگی قرار گرفتهایم و سقوط شدیدی داشتیم. دلیل این موضوع هم تفکرات مسئولان و عدم حمایتها بوده است. نمیخواهم ایراد بگیرم اما زمانی رئیس کمیته داوران سیدرضا غیاثی بود. دپارتمان داوری را حسین عسگری اداره میکرد و تلفن دفتر دپارتمان را یدالله سلیمانی جواب میداد. شما وزن این نفرات را ببینید و با الان مقایسه کنید. سطح کار چه از نظر فنی و چه اخلاقی پایین آمده است. نفرات حاضر تخصص لازم را ندارند که داوری به این روز افتاده است.
*پرونده فساد مس رفسنجان و حضور افراد تصمیمگیرنده در بحث داوری، چقدر با افت داوری ایران در ارتباط بود؟
پرونده فساد مس رفسنجان را دقیقاً یادم هست. سال گذشته برای کمک به تدریس کلاس لیگ برتر با آقای ابوالفضلی حضور داشتم. در جشن رونمایی لباس داوران، آقای یاسر همرنگ صحبت کردند و بعد از آن من هم مطلبی را مطرح کردم که باعث شد برخی اعضای کمیته داوران، از جمله علی خسروی، ناراحت شوند. برای اولینبار میگویم من خسروی را در شهرداری به سر کار بردم. مدیر بسیار خوبی هم هست؛ اما همین شخص به من اجازه حضور در کلاس را نداد، فقط به این دلیل که در مصاحبه گفته بودم افشاریان تصمیمات شخصی گرفته است. ما سه مدل از این مسائل را میدانیم و به دوستانمان هم اعلام کردیم، اما گفتند نمیشود به آن استناد کرد. من خودم میدانم نفراتی در ایران هستند که افشاریان به آنها وویس داده و گفته فلان کار را بکن و او انجام نداده و بازی بعد برداشته شده است. خودم شاهد بودم که به افشاریان گفتیم این داور برای فلان بازی مناسب نیست اما او گفت قصد دارم هم این بازی و هم داور را بترکانم، سه چهار روز فشار وارد میشود و بعد همه چیز تمام میشود؛ اما بعداً من میدانم و آن داور. تنها کسی که از دست من ناراحت شد، خسروی بود. نتیجهاش هم این شد که شبانه به ما اعلام کردند در کلاس حضور نداشته باشید، فقط به خاطر اینکه حرف حق زدیم!
*اشتباهات داوری در ایران به کدام دلیل اتفاق میافتد؟ ضعف داوران فعال ایرانی، معیوب بودن سیستم کمک داور ویدیویی یا نبود حمایت داوران از سوی فدراسیون فوتبال؟
ضعف اصلی داوری ایران ساختار مدیریتی است، نه عملکرد داوران. ساختار مدیریتی فدراسیون مشکل دارد. یادم هست که آقای تاج چندین سال پیش درباره اجرای VAR صحبت کردند و بعداً دیدند نمیشود. یادم میآید که من و فغانی سرکلاس در قطر بودیم. به آنها گفتیم این مقوله به این راحتیها هم نیست که یک تلویزیون بگذارید چون ساختار پیچیدهای دارد. یک بار گفتند داور پشت دروازه را اجرا کنیم. برای داوران کلاس دوروزه میگذاریم و حل میشود که اصلاً شرح وظایف فرق میکرد. گفتند مهم نیست و این طرح، بازی صنعت نفت آبادان و استقلال اجرا شد که یک اوت اشتباه گرفته شد و کمک داور نمیدانست جزو شرح وظایفش نیست و آن را اعلام کرد! در حالی که جزو شرح وظایف داور پشت دروازه بود. خلاصه آن توپ گل شد و فکر میکنم استقلال قهرمانیاش را از دست داد. تمام مشکل نقص آموزش و تفکر حرفهای است که وجود ندارد.
انتهای پیام/