قرارداد بازی‌های تدارکاتی آماده شد

روز شنبه، فدراسیون فوتبال میزبان نشستی مهم و فشرده بود؛ جلسه‌ای با حضور مهدی تاج، مهدی محمدنبی، هدایت ممبینی و امیر قلعه‌نویی که هدف مشخصی داشت؛ تعیین تکلیف مسیر آماده‌سازی تیم ملی برای جام جهانی. جلسه‌ای که پیام آن در ظاهر، آرام و امیدوارکننده بود؛ اما در لایه‌های زیرین، پرسش‌هایی هم بر جای گذاشت. محور اصلی گفت‌وگوها، روند مذاکرات برای تدارک دیدارهای دوستانه بود. تیمی که این‌بار خیلی زودتر از همیشه صعودش قطعی شده، حالا با چالشی متفاوت روبه‌روست؛ انتخاب حریفانی که واقعاً به تیم کمک کنند، نه‌اینکه فقط یک بازی را به تقویم فیفا اضافه کنند. وقتی برخی از تیم‌ها هنوز درگیر بازی‌های انتخابی‌اند، پیدا کردن رقبایی که هم سطح فنی بالا داشته باشند و هم از بازی با ایران استقبال کنند، طبیعتاً دشوار است.
با این حال، آنچه از جلسه بیرون آمد، این بود که فدراسیون و کادرفنی به جمع‌بندی‌های اولیه رسیده‌اند. گفته می‌شود قراردادهای لازم عملاً آماده شده و به محض پایان تعطیلات کریسمس، مذاکرات نهایی و امضاها انجام خواهد شد. طبق برنامه، تیم ملی در فروردین و سپس خرداد، چند «سنگ محک» جدی پیش‌رو خواهد داشت؛ بازی‌هایی که قرار است فقط برای بردن نباشد، بلکه برای شناخت دقیق‌تر نقاط ضعف و قوت تیم باشد.
شواهد حاکی از این است که دیدار با پرتغال در ماه خرداد، تقریباً قطعی است؛ انتخابی مهم و قابل دفاع. با این حال، دو نامی که پیش‌تر زیاد تکرار شده بودند یعنی اسکاتلند و اسپانیا دیگر در فهرست حریفان احتمالی دیده نمی‌شوند. در حالی که بارها از بازی با تیم‌های حاضر در سید یک و دو صحبت شده بود، حالا باید دید فدراسیون تا چه اندازه می‌تواند به وعده خود پایبند بماند و حریفانی را بیاورد که واقعاً چهره جام‌جهانی داشته باشند.
واقعیت این است که تیم ملی، با توجه به تجربه‌های گذشته، بیش از هر زمان به برنامه‌ای منسجم و شفاف نیاز دارد. ثبات فقط به تمرینات مربوط نمی‌شود؛ به قطعیت برنامه‌ها، روشن ‌بودن تقویم و اعتماد به مسیری که طراحی شده هم مربوط است. هر بار که نام یک حریف مطرح می‌شود و بعد بی‌سروصدا کنار می‌رود، این حس ایجاد می‌شود که فاصله بین قول‌ها و امکانات واقعی هنوز کم نشده است. با وجود این، جلسه‌ شنبه یک نکته مثبت داشت؛ اینکه تیم ملی برخلاف بعضی دوره‌ها، منتظر دقیقه نود نمانده و زودتر وارد فاز برنامه‌ریزی شده است. اگر دیدار با پرتغال تثبیت شود و دیگر بازی‌ها هم واقعاً هم‌سطح جام جهانی باشند، این مسیر می‌تواند به شفاف شدن ترکیب اصلی، سنجش نیمکت و حتی آماده‌سازی ذهنی بازیکنان کمک کند. با این حال تا همین لحظه هم کشورهای مطرح حاضر در جام جهانی برنامه بازی‌های تدارکاتی خود را تا حد مناسبی قطعی کرده‌اند. حالا نوبت فدراسیون ایران است تا نشان بدهد برنامه‌ها، فقط روی کاغذ جذاب نیستند و در عمل هم می‌توان روی آنها حساب کرد؛ همانجایی که تفاوت میان یک نشست امیدوارکننده و یک نقشه راه واقعی مشخص می‌شود.
انتهای پیام/