انتقام به بیرحمانهترین شکل گرفته شد
قهرمانی به آرسنال میآید
در شبی که هواداران در ورزشگاه امارات پس از مدتها در این فصل طعم آسودگی را چشیدند، آرسنال با نمایشی مقتدرانه ۴–۱ از سد استونویلا گذشت؛ نتیجهای که نهفقط صدرنشینی توپچیها را تثبیت کرد، بلکه روند تاریخی ۱۱ برد متوالی شاگردان اونای امری را هم متوقف ساخت. برای تیمی که طی هفتههای اخیر عادت کرده بود با حداقل اختلاف، بازیها را به پایان برساند، این پیروزی حکم نفسکشیدن بعد از ماهی طولانی در آبهای متلاطم را داشت. نیمه نخست، نشان داد چرا ویلا تا این اندازه خطرناک است. تیم امری با جابهجاییهای هوشمندانه و ضربات سریع در انتقالها، جریان مسابقه را مطابق میل خود تغییر میداد. با این حال، شاگردان میکل آرتتا همانطور که در طول فصل بارها نشان دادهاند، ضربه خوردند اما نشکستند؛ صبور ماندند تا زمان ضربهزدن فرا برسد.
آرسنال که پیشتر هم مقابل نیوکاسل و ولورهمپتون در لحظات پایانی سه امتیاز را از دل بازی بیرون کشیده بود، این بار درست پس از استراحت بین دو نیمه کاری متفاوت انجام داد. گل دقیقه ۴۸ گابریل، توپچیها را به دومین تیم تاریخ لیگ برتر بدل کرد که در دو فصل متوالی ۲۰ گل یا بیشتر از روی ضربات ایستگاهی (بهجز پنالتی) میزند. اما ضربه واقعی، چهار دقیقه بعد وارد شد؛ وقتی مارتین زوبیمنـدی با فرار هوشمندانه و ضربهای دقیق، فاصله را دو برابر کرد و شوک را به رقیب وارد آورد.
لحظه آرامش در امارات، همانجا پدید آمد؛ وقتی هواداران که عادت داشتند تا دقیقه پایانی ناخن به دندان بگیرند، برای نخستینبار فرصتی برای لذتبردن داشتند. نقشآفرینی کامل مارتین اودگارد، از تکل و حمل توپ تا پاس نهایی تصاویری از تیمی بود که «بوی خون» را حس کرد و از فرصت بزرگ برای نشان دادن خود گذشت نکرد. لئاندرو تروسار هم با گل سوم و پاس گل چهارم، بار دیگر ثابت کرد چرا یکی از مطمئنترین مهرههای آرتتاست. مهمترین نکته اما این بود که آرسنال بدون دکلان رایسِ مصدوم هم توانست ریتم و تسلط خود را حفظ کند. بازگشت تدریجی چهرههایی چون کای هاورتز، بن وایت و یورین تیمبر و دقایق امیدوارکننده گابریل ژسوس، نشان میدهد که ترکیب آرتتا دوباره در حال کامل شدن است؛ هرچند مصدومیتها همچنان واقعیتی گریزناپذیرند.
آرسنال سال ۲۰۲۵ را با بیانیهای محکم به پایان رساند، بردی پرگل مقابل یکی از بهترینهای لیگ. حالا پیش از آنکه منچسترسیتی در آغاز سال نو به میدان برود، توپچیها شبی آرام و سرشار از امید را جشن گرفتند؛ شبی که شاید مقدمهای باشد بر مسیر قهرمانی تاریخی در ۲۰۲۶؛ تیمی که حالا بیش از همیشه در قد و قواره قهرمانی لیگ برتر قرار دارد.
انتهای پیام/
آرسنال که پیشتر هم مقابل نیوکاسل و ولورهمپتون در لحظات پایانی سه امتیاز را از دل بازی بیرون کشیده بود، این بار درست پس از استراحت بین دو نیمه کاری متفاوت انجام داد. گل دقیقه ۴۸ گابریل، توپچیها را به دومین تیم تاریخ لیگ برتر بدل کرد که در دو فصل متوالی ۲۰ گل یا بیشتر از روی ضربات ایستگاهی (بهجز پنالتی) میزند. اما ضربه واقعی، چهار دقیقه بعد وارد شد؛ وقتی مارتین زوبیمنـدی با فرار هوشمندانه و ضربهای دقیق، فاصله را دو برابر کرد و شوک را به رقیب وارد آورد.
لحظه آرامش در امارات، همانجا پدید آمد؛ وقتی هواداران که عادت داشتند تا دقیقه پایانی ناخن به دندان بگیرند، برای نخستینبار فرصتی برای لذتبردن داشتند. نقشآفرینی کامل مارتین اودگارد، از تکل و حمل توپ تا پاس نهایی تصاویری از تیمی بود که «بوی خون» را حس کرد و از فرصت بزرگ برای نشان دادن خود گذشت نکرد. لئاندرو تروسار هم با گل سوم و پاس گل چهارم، بار دیگر ثابت کرد چرا یکی از مطمئنترین مهرههای آرتتاست. مهمترین نکته اما این بود که آرسنال بدون دکلان رایسِ مصدوم هم توانست ریتم و تسلط خود را حفظ کند. بازگشت تدریجی چهرههایی چون کای هاورتز، بن وایت و یورین تیمبر و دقایق امیدوارکننده گابریل ژسوس، نشان میدهد که ترکیب آرتتا دوباره در حال کامل شدن است؛ هرچند مصدومیتها همچنان واقعیتی گریزناپذیرند.
آرسنال سال ۲۰۲۵ را با بیانیهای محکم به پایان رساند، بردی پرگل مقابل یکی از بهترینهای لیگ. حالا پیش از آنکه منچسترسیتی در آغاز سال نو به میدان برود، توپچیها شبی آرام و سرشار از امید را جشن گرفتند؛ شبی که شاید مقدمهای باشد بر مسیر قهرمانی تاریخی در ۲۰۲۶؛ تیمی که حالا بیش از همیشه در قد و قواره قهرمانی لیگ برتر قرار دارد.
انتهای پیام/